Onze vos hebben we vanmorgen niet meer gezien. Wel koeien met bellen om de nek. We waanden ons even in Zwitserland.
We hadden gisteren een mooie route aan de zuidkant van de Sierra Nevada gepland maar de weg naar onze overnachtingsplaats vanaf Guadix was dusdanig lastig en smal dat we ons afvroegen of doorgaan wel verstandig was. Dus besloten we om het toch te doen. We zien wel. De weg verder naar het zuiden (rood op de kaart) was goed te doen. Daarna zouden we een bruine weg nemen naar het westen die met name ook voor fietsers bestemd zou zijn. We namen de gok. Het zou een mooie route zijn.
Gelukkig viel het allemaal mee. De weg was goed te berijden en bij een tegenligger was het gewoon even oppassen. Maar wat een mooie route route was het. Enorme kloven, bergen en dieptes hebben we gezien. Aan deze zuidkant van de Sierra Nevada zouden ook veel walnotenbomen te zien zijn maar wij hebben ze niet kunnen vinden. Wél hebben we veel olijfbomen en amandelbomen gezien. En overal wonen mensen in de dorpjes die we tegenkwamen. Ook die dorpen die als witte vlekken tegen de berg aan geplakt zitten. Waar leven die toch van? Een langere (lunch)stop maakten we in Trevélez, het hoogste dorp van Spanje (wordt gezegd). Een blijkbaar beroemde plek voor de hammen die daar goed drogen, zo hoog op de berg. Alles daar staat ook in het teken van de ham. Nadat we weer uit Trevélez waren vertrokken hebben we Freek (onze navigator) opdracht gegeven ons te sturen naar Órviga, het laatste dorp in onze prachtige route. Daar is een camperplaats met alle voorzieningen en daar waren we even aan toe. De plek zelf verdient wat aankleding maar de hitte werkte ook niet mee. Wat was het daar heet. Ik denk dat we de 35°C wel weer aantikte. En omdat we nu ook elektra erbij hebben staat de airco ook volop te draaien maar echt koel wordt het niet. Ik zie net op de temperatuurmeter van de auto dat het buiten 37°C is. Pffft.
Geschreven door Clements.reisdagboek