Vandaag werk ik wakker met een gezonde dosis spierpijn. Toch niet gewend aan wandelen in zo’n heuvelachtig gebied.

We beginnen de dag met het voorbereiden van wraps voor ontbijt en lunch. Dan verorberen we ons krachtvoer en maken ons klaar voor een wandeling door het Mullerthal. Dit is nog wel een uur rijden, en onderweg gaan we op zoek naar Medical Tape voor Mandy’s knieën. We hebben namelijk geen gemakkelijke route uitgekozen:

Mullerthal trail plaatselijk rondwandelpad B2
Na slechts een paar meter bereikt u de romantische kloof van het Ruetsbech. Sportieve wandelaars en diegenen die op zoek zijn naar een avontuurlijke kick, moeten absoluut ronddolen in de mysterieuze Ruetsbechschlëff, de Raiberhiel verkennen en op een duizelingwekkende hoogte de ijzeren ladder naar het Adlerhorst beklimmen! Een klim naar de prachtige uitzichtpunten Ruetsbechplateau of Däiwelsinsel wordt aanbevolen. Al deze absoluut unieke bezienswaardigheden worden samengegooid op een gebied van amper twee hectare. En toch kunt u genieten van een lange verkenningstour in een sprookjesachtige omgeving. De cirkelvormige route doorkruist een oude Romeinse weg, volgt het smalle pad langs de rotsachtige bergkam en mondt na Siweschlëff. De doorgang door de “Schlüffe” en de klim naar het uitkijkpunt: een must! Vanaf Kaasselt loopt de rondweg B2 langs een bijna vlak bospad terug naar het vrijetijdscentrum Martbusch.

Deze route is 4,1 km lang, betreft 368 m hoogte en kost 1h10 tijd (hoewel wij er vast langer over zullen doen).

Helaas is Medical Tape niet makkelijk te vinden. Maar bij de 4e winkel vinden we het eindelijk. Met Duolingo ben ik al 3 maanden bezig mijn Duits op te frissen. Ik had geleerd wat het Duitse woord voor schaar is. We zoeken een schaar in de winkel maar kunnen die niet vinden. Dus ik vroeg het aan een medewerker en kreeg zowaar waar ik om vroeg! Nu op naar de wandeltocht. Onderweg nog even lekker goedkoop tanken bij een Luxemburgs tankstation.

Om 12 uur komen we eindelijk aan bij de start van het wandelparcours. Mandy tapet haar knie in en dan gaan we ervoor!

De wandeling is echt kei mooi! Dat kan ik niet uitleggen, maar gelukkig komt er ook vandaag weer een mooi filmpje mee met de blog. Een kleine greep uit onze avonturen: we zien heel veel bomen en rotsen, we lopen over bruggetjes, tussen rotsen door en zelfs op stille trappetjes. We klimmen door een grot en zijn tussen rotskloven naar boven. Een aantal van deze activiteiten zijn een detour van de oorspronkelijke route, dit is voor Mandy wat minder fijn, maar ik ben te nieuwsgierig en zij vind het toch ook wel leuk. Na al deze heftige fysieke inspanningen in de eerste kilometers van de route spreiden we op de top van de rots een kleedje en eten onze wraps a la picknick. Dan besluiten we hierna ons wat meer aan de route te houden.

Hierna is de route ook wel wat minder spectaculair. Het heeft nog wel mooie natuuromgevingen, maar geen kliffen en bruggetjes meer zoals aan het begin. Ook is het op dit deel van de route wat drukker. Het toppunt van drukte is bij de rotsen waar mensen aan het klimmen zijn 🧗 Het ziet er heel spectaculair uit, maar ze staan wel op het wandelpad. Ik vind het zelf wel spannend want als iemand valt dan vliegt degene die aan het zekeren is naar voren. Ofwel, met het langs hen heen lopen kan je opeens geplet worden.

Ik dacht de spierpijn eruit te lopen. Maar in plaats daarvan loop ik er steeds meer spierpijn in. Richting het eind van de route staan we opeens aan een weg, naast een graan/maisveld. Na ongeveer 500 meter over het afvalt en door een stuk redelijk vlak bos staan we bij een toeristen informatie huisje en een restaurant met een wc. Hier heb ik een ijsje gehaald, want ik had het best warm. 100 meter verderop zijn we bij de auto. Het is 15 uur. We hebben er met alle pauzes erbij dus ongeveer 2 uur over gedaan.

Nu zijn we moe dus besluiten we terug naar het appartement te gaan. Wel nog even ontbijt halen bij de Aldi in Clervaux.

Thuis gaan we lekker op de bank liggen met lekker drinken en de blog en het filmpje. We ruiken dat de buren gaan bbq-en. Dan wordt er aangebeld. Huh? Wie kent ons hier nou? Staat de auto niet op de juiste plek? Maar de vader van degene van wie we het huisje huren staat voor de deur en nodigt ons uit om vanavond mee te barbecueën. Dat is erg lief van hem (een woord dat ik niet wist in het Duits en dus maar in het Nederlands zei 😂). Mandy is niet meteen enthousiast gezien haar vermoeidheid en onbekendheid van de mensen, maar ik zie het best zitten. Misschien dat ik het vanavond eens ga proberen, kan ik meteen m’n Duits oefenen. En wie weet komt Mandy toch ook nog buurten 😉

Rond 20:00 uur zien we dat er eten van de bbq naar het huisje gebracht wordt door de man die ons uitgenodigd had. Hij zag ons spieken voor het raam en wuifde dat we langs moeten komen. Dus we liepen naar beneden. We schoven aan, kregen wat te drinken en konden eten opscheppen. Er bleek ook een jong Nederlands stel te zijn. We werden voorgesteld en raakten aan de praat. In het begin wat ongemakkelijk, maar steeds meer raakten we aan de praat over hun leven op de boerderij in Duitsland, vlak bij Luxemburg, met 330 😮 koeien! En ook over onze hobby motorracen. Ze hadden echt totaal niet door dat we zusjes zijn, dus het was wel grappig toen ze vroegen hoe we elkaar kennen en we zeiden dat we dezelfde ouders hebben. Ook schepten we een stukje vlees, salade en brood met kruidenboter op. Het eten was erg lekker, en alles zelf gemaakt!

Mandy was wel moe en ging na ongeveer een uurtje terug naar het appartement. Ik ben blijven hangen tot 22:30 uur. We zijn ook uitgenodigd om morgen langs te komen op de boerderij. Dat leek me best wel leuk en grappig en uniek, dus dat aanbod ging ik aan. En het zijn erg gezellige mensen. Ik had ze nog om tips gevraagd voor vermaak in België, ze reizen namelijk nog regelmatig naar Nederland.

Maar nu is het tijd om te slapen. Morgen wordt het verhaal vervolgd.

Hierbij nog het filmpje van vandaag: https://youtu.be/wmsScGDTG0Q?feature=shared

Geschreven door Cindy.op.reis.blog