Vandaag zijn we nog wat vroeger opgestaan. We hadden allemaal al lekker wat spierpijn, de een meer dan de ander. Gezien ik het gister zo enorm warm had ben ik vandaag gewoon in een trui gegaan (prima keus). Om 8 uur zaten we in de auto en gingen mijn geslepen en gewaxte snowboard ophalen. Daarna reden we zo’n 20 minuutjes het dal door berg opwaarts met veel haarspeldbochten naar een andere skilift. Vanaf hier konden we snel naar de fijne pistes. Omdat we lekker vroeg waren was het lekker rustig op de piste. En de pistes lagen er nog helemaal prachtig bij. Stefan en Rob waren ook erg tevreden met deze pistes. We hadden er vandaag duidelijk meer plezier in dan gister, ondanks alle spierpijn. Sterker nog, die voelde ik na een paar afdalingen al niet meer. Birgit en ik hebben ook ons snelheidsrecord gezet op een piste waar we ons erg comfortabel voelde: 47 km/uur. We waren helemaal impressed, het voelde wel snel, maar zo snel 😱😎 Ik denk dat Rob ook al wel in de buurt kwam van die snelheid. Stefan ging proberen bochtjes te leren snowboarden. Enerzijds omdat dat het leuker maakt, maar misschien vooral nog wel omdat hij zonder bochtjes continue druk houdt op z’n bovenbenen die dus ook helemaal kapot gingen van de spierpijn. Het bochtje de ene kant op ging meteen erg goed, maar de andere kant op was nog erg eng. We deden dus wat tussen oefeningen om de controle te verbeteren en de angst te verminderen. Dat leek te helpen, al liet een succesvol bochtje nog even op zich wachten.

Gezien we vroeg begonnen waren hadden we ook al vroeg zin in lunch. We moesten op zoek naar een hut waar je kon pinnen, en dat bleek toevallig ook degene te zijn met goede reviews. De bestelling was in dezelfde trant als gister, en inderdaad was de kwaliteit hier erg goed. Tijdens de lunch zagen we dat Robert al begon te verbranden in z’n nek en op z’n oor, want ook vandaag was de hemel weer strak blauw. Ook voelde ik de spierpijn weer hard terugkomen. Rob had pijn aan z’n teen, Stefan aan z’n bovenbenen en Birgit aan haar voet. Het is allemaal zo makkelijk nog niet dat wintersport. Vooral die vlakke smalle paadjes om van piste te wisselen. Met van die heuveltjes tussendoor waarvan je als snowboarden de top dan net wel of net niet haalt afhankelijk van hoeveel snelheid je meegenomen had.

Na de lunch besloten Stefan en Rob vast naar huis te gaan. Robert, Birgit en ik hadden nog een paar keer de rode piste geprobeerd. Dit ging bij mij nu al een stuk beter en sneller dan gister. Jeej progressie! Na 2 a 3 afdalingen later vertrokken wij ook naar huis. Om 15 uur waren we weer terug in het huisje. Dat is het voordeel van vroeg beginnen, dan kan je ook voor de drukte weer terug naar huis. Even bijkomen en dan tijd voor eten en gezelligheid in de vorm van bordspelletjes dit keer. Voor we in bed stappen proberen Stefan en ik het bad ook uit.

Morgen weer tijd voor avontuur, maar voor nu zijn we blij in ieder geval goede pistes gevonden te hebben en iedereen het plezier er weer in terug gevonden heeft.

Geschreven door Cindy.op.reis.blog