Om 8.00 uur worden we opgehaald door een aantal bewoonsters en teachers van Sarana en de dochter van Ranjani, Tiniti. Onderweg krijgen we hapjes aangeboden, die ’s ochtends gemaakt zijn. Kumari wordt ziek en moet spugen. Alles wordt opgeruimd en we kunnen weer verder. Na een paar uur stoppen we voor een teabreak. Er wordt een kleed uit de auto gehaald en in een mum van tijd zit iedereen erop met een vol bord kikkererwten, stringhoppers, (een soort vogelnestjes, ziet eruit als mihoen, maar smaakt anders) en sambal. In het meertje wordt op blote voeten de afwas gedaan en dan kan alles weer ingepakt worden. De etensresten worden voor de dieren achtergelaten. We rijden door naar het Kumara National Park en zien pauwen, herten, waterbuffels, krokodillen, vissen, apen en heel veel vogels. In het busje rijdt ook een gids mee van het park, die de dieren aanwijst en erover vertelt. Vanaf een hoge uitkijktoren hebben we een mooi uitzicht. De meisjes moeten lachen, omdat hun jurken opwaaien. We stappen uit bij een meer om de offers van de pelgrims op te eten. Edward en ik besluiten maar dat we dat beter niet kunnen doen. Nog geen vijf minuten later wordt er geroepen voor de lunch! We nemen samen een bakje met rice & curry, want ik voel me de hele dag al niet zo lekker. Het smaakt heel goed. Alle etensresten worden in het bos gegooid voor de apen en de vogels, het afval wordt verzameld en opgestookt en dan kunnen we nog even bij de tempel kijken voordat we de terugreis aanvaarden. Na een sanitaire stop kunnen we weer verder. Onderweg komen we heel veel pelgrims tegen, die helemaal te voet vanuit Jaffna, in het noorden, hierheen gekomen zijn. Dat moeten ze omdat ze anders gestraft worden door een god. Ze zijn ongeveer een maand onderweg. Een oudere is tijdens de pelgrimstocht overleden. Bij een grote tempel krijgen we uitleg over Boeddha en 3 stippen op ons hoofd. En natuurlijk moet er nog een beetje gegeten worden, een gevuld broodje. De terugreis lijkt minder lang te duren dan de heenreis. Bij het hotel wisselen we nog emailadressen uit en bedanken we elkaar voor alles. We hebben een leuke dag gehad met de bewoners en het personeel. Misschien moet Mr. Ariyawansa Pradeep volgens de sandwichmethode uitleggen dat hij iets rustiger moet rijden?? Zijn rijstijl kan mensen ziek maken. We zijn rond 18.15 uur terug na een lange, vermoeiende, maar wel bijzondere dag. Dus, Olinte proberen te bellen, eten en naar bed.

Geschreven door CarinenEdwardopreis