Vandaag is de enige dag deze week, volgens de jeepchauffeur, die ons om 5.00 uur ophaalt, met mooi helder weer! We hebben het verdiend! We gaan naar Horton Plains en zien onderweg grote herten, the national bird, een soort haan en een prachtige zonsopgang. Het park is alleen ’s ochtends open, want dan zie je veel meer. Jammer dat de chinezen ook hier willen kijken, we moeten ze regelmatig aanspreken op hun luidruchtigheid. Bij de ingang worden onze plastic flessen ontsealed en krijgen we papieren zakken om ons ontbijt heen. We maken een flinke wandeling door een mooi natuurgebied. Klimmen, dalen, over en door diverse trappen, bruggen, paden, stenen, wortels en water. We zien veel vogels, een oranje kikker, vlinders, planten. Komen bij Little Worlds End, waar je in een soort afgrond kijkt, Worlds End, een beetje hoger gelegen uitkijkpunt en Baker Falls, met prachtige watervallen. Helaas hebben we geen luipaarden gezien, wel een opgezette in een museumpje. Het weer is wisselend, maar we houden het hier droog! Terug met de jeep naar hotel Gendowers om de bus op te halen en verder te reizen naar het treinstation, Nanu Oya. We zien veel theeplantages, windmolens, groentenkwekerijen, een melkfabriek en twee grote koeienboerderijen, een met een New Zealandse naam. De koeien lijken op de Nederlandse zwartbonte. We moeten ruim anderhalf uur wachten op de trein. Maar er is veel te zien en te ruiken en een aantal Chinezen weet de aandacht te trekken door midden op de rails te gaan poseren voor foto’s. De treinreis is een belevenis op zich. Je kunt gaan zitten, hangen of staan waar je wilt, zelfs uit de deuren, die gewoon open blijven! Er loopt een man rond met hapjes, drankjes en snoepgoed. Als we door een tunnel gaan wordt er heel hard gegild en we hebben échte kaartjes à 51 roepies, die worden gecontroleerd en geknipt door een conducteur. Aan het eind van de rit moeten ze ingeleverd worden bij het station. In de trein raak ik in een geboeid gesprek met een meisje uit Peru. Ze is samen met haar vriend uit Australië op rondreis door Sri Lanka voor een maand. We wisselen tradities, foto’s, kennis en ervaringen uit. In Peru eten ze guinea-pigs (cavia’s). Kun je in het restaurant zelf uitzoeken (levend), draaien ze de nek om, villen, ingewanden eruit en kruiden en bakken. Je kunt kiezen of je de kop er nog aan wilt hebben op je bord, zodat het beestje je aan kan kijken… Wat zeuren ze hier dan over Zwarte Piet? De ziekte van Lyme kent ze niet, maar de kans is groot dat ze gebeten is. Ik waarschuw maar even voor de eventuele gevolgen. Voordat we er erg in hebben staan we op het station van Bandarawela. De chauffeur, die met onze koffers met de auto verder is gegaan, haalt ons op en brengt ons naar Hotel Bandarawela, dat tegenover het station ligt. Het is een Brits hotel in een voormalige theefabriek uit 1893. Er zitten 4 schildpadden in een binnentuintje, er is een groot terras en het ligt midden in het centrum. Je moet klimmen of springen om in het hoge spijlenbed te komen en er staat een antiek bad met 4 koperen kranen. De kraan van de wastafel draait een beetje door, je draait ‘m dicht en meteen weer open, haha. Edward gaat effe lekker in bad. We eten groenten uit eigen tuin; lekkere wortelsoep, groene pestopasta, vis, vers fruit en pannacotta. De koffie is niet zo heel erg lekker en we zijn ook te moe om lang na te tafelen. Ik heb hoofdpijn en Edward moet niezen.

Geschreven door CarinenEdwardopreis