We genieten van een uitgebreid ontbijt, heerlijk, in alle rust. Met de auto (busje) naar Jaffna stad. Parkeren doe je daar midden op de weg en van parkeergeld hebben ze nog nooit gehoord. Als je rijdt moet je wel opletten voor overstekende koeien en honden, die zich, gewoon midden in de stad in het drukke verkeer, een weg banen naar een vuilnishoop op zoek naar iets eetbaars. Er zijn veel winkels, een soort kraampjes, waar van alles te koop is, o.a. gedroogde vis en dat ruik je wel hoor. We staan een tijdje vol bewondering te kijken hoe 2 schoenmakers schoenen repareren. Ze zitten aan de kant van de weg en iedereen, die onderweg zijn slippers of schoenen bijna verliest kan ze daar vakkundig laten herstellen. Dit gebeurt, heel nostalgisch, volledig met de hand. Zowel het stikken als het inlijmen! En als ze echt niet meer gemaakt kunnen worden dan moet je maar een paar nieuwe slippers gaan kopen in een van de vele “leathershops”. Of, je gaat gewoon op je blote voeten verder…Er zijn ook veel winkels gesloten. Een winkelier wijst ons op de criminaliteit veroorzaakt door drank en drugs, die ten koste gaat van de veiligheid in de stad. Dan komen we warempel in de milieustraat terecht, tenminste, het is een poging tot afval afvoeren. Daarnaast wordt alles weer gewoon in het open riool en op straat gegooid en/of opgestookt. Op sommige plaatsen moet je opletten dat je niet in het riool valt, want ineens ligt er geen passende tegel meer waar je overheen kunt lopen. We bezoeken het Dutch Fort. Dat heeft nogal wat geleden met de oorlog, maar wordt nu gerestaureerd. Het leger knapt alles op. Je mag overal door en overheen lopen en hebt een mooi uitzicht vanaf de verdedigingsmuren. In het archeologisch museum, dat we daarna bezoeken, staan heel veel vondsten tentoongesteld van opgravingen uit het Dutch Fort. Na de warme, overigens wel interessante tocht, tanken we even bij in het hotel. Voordat we gaan eten willen we nog een kijkje nemen in de grote Hindoetempel, maar die wordt net gesloten. We raken in gesprek met een man die gewerkt heeft voor United Nations en die Carelanka kent. We brengen, na overleg, onze vuile was voor de arme mensen naar hem toe en wisselen adresgegevens uit. In het hotel ontmoeten we een Italiaanse, die vanuit Afghanistan, alleen door Sri Lanka reist. We spreken af om samen te eten, maar ze blijkt ineens moe te zijn en ze heeft veel last van het “spicy food’. Wij genieten weer van een verrassingsmenu, dit keer zonder soep, want het is iets teveel van het goede!

Geschreven door CarinenEdwardopreis