Op weg naar het kunstenaarsdorpje St. Paul de Vence (lees: oude "kunstenaars" met snuisterijenshopjes), middeleeuws ommuurd en mooi gelegen hoog op de helling, merken we het direct: 1 mei is in Frankrijk nog een echte (socialistische) Dag van de Arbeid en hier zelfs nog een officiële landelijke feestdag. Het is druk onderweg met veel Fransozen op deze extra "zondag" en zo is het ook in het toeristenplaatsje waar we naar toe willen. Geen doorkomen aan.
Weliswaar zijn we hier eerder geweest, maar dat geeft niet. We willen even chillen op een camping, dit plaatsje bezoeken en nog wat tijd nemen in de prachtige Provence voordat we langs de kust westwaarts gaan.
Er is een bosrijke camping op vier kilometer fietsen van St Paul de V. waar we met plezier neerstrijken om....niets doen. St P. kan wachten tot morgen. We betalen zelfs 2 nachten vooruit, wat een daadkracht!
Naar aanleiding van ons bezoek aan de oude stad van Nice gisteren hadden we het er over dat het best nauw luistert. Als er in een leuke plaats helemaal geen winkeltjes of terrasjes zijn, maar alleen woningen en gesloten geveltjes, dan is zo'n plaatsje ook minder aantrekkelijk om te bezoeken. Maar als je door de hoeveelheid shoppies/eettentjes nauwelijks de mooie huisjes meer ervaart, dan is het kind met het badwater mee weg gegooid.
In Nice-centre-ville was dat eigenlijk ook wel een beetje het geval.
Dan krijg je bovendien hetzelfde effect als al die pittoreske stadjes in Nederland, waar je in de oude stadskern overal dezelfde reeks van winkelketens ziet, zodat je geen verschil meer ziet met een andere stad. Maastricht of Alkmaar, Zwolle of Utrecht, als je niet verteld is waar je gedropt bent, zou je het niet eens kunnen zeggen.
Maar dat alles geldt niet voor deze natuurcamping, die er ook uitziet als honderd anderen, maar in de natuur hindert dat kennelijk minder. Platanen, eikenbomen, zon en vogelgeluiden, een lome Franse middag en een zuchtje wind.
Geschreven door BartKhorsandoppad