We dachten gisteren met een lofzang en een korte evaluatie ons bezoek aan Albanië wel te kunnen afronden, maar we willen toch nog melden dat de kustroute van Himarë naar Sarandë ook werkelijk weer schitterend is. Met prachtige vergezichten op zee en ruige maar begroeide bergen, gelardeerd met bloeiende brem en oleander, kleine eilandjes voor de kust en landtongen die langzaam en diep in zee steken. Eigenlijk zonde om niet nog even te blijven.... We lunchen er dan maar even op een mooi uitzichtspunt. Eigenlijk was de hele kust vanaf Split in Kroatië tot hier aan toe prachtig, maar de zuidkant van Albanië kun je gerust als zelfstandige vakantiebestemming noteren. Zeker als je naast ongerepte natuur een paar dagen strandvakantie ook fijn vindt. De badplaatsjes zijn er klaar voor, inclusief strandtentjes, rieten parasolletjes en zandstranden.

Ook na Sarandë is het nog steeds mooi. We rijden bij de kust vandaan over de pas omringd door vol bloeiende brem. Bij de Blue Eye (zelfde naam maar toch een ander meertje, ook blauw en kristalhelder) is het zo enorm druk met touringcars en dagjesmensen op het parkeerterreintje, dat onze verwachting voor een rondje lopen langs deze toeristische to-do-spot niet hoog is. Waardoor we besluiten door te rijden. Na de pas komen we in een brede vlakke vallei met veel akkerbouw tussen de bergruggen. We zijn vlak bij de grens, maar ook maar 20 km bij Gjirokastër vandaan. Ja dat overslaan is dan wel zonde. Dus maken we een scherpe bocht naar links en rijden weer weg van de grens...... terug Albanië in.

Onderweg groeten we niet, zoals motorrijders onderling wel doen, andere campers die ons tegemoet komen. Een uitzondering maken we voor donkerrode Pössl buscampers..... Het zwaaien moet een beetje exclusief blijven.

In Gjirokastër (de evenknie van het eerder door ons bezochte dorpje met de 1000 ramen, Berat), heet heel origineel: het dorpje met de 1000 treden. We wagen het erop en nemen onze fietsen mee. Het parkeerplekje beneden is net diep genoeg voor onze camper als we het fietsenrek opklappen, dus de fietsen moeten er toch af.

Voor Gjirokastër lijken wij inmiddels iets te verwend. Het oude deel is beslist wel mooi, maar er staat ook al veel nieuwbouw kriskras tegenaan. Maar vooral is het een bonte kermis van toeristen-dingen, shoppies en te veel Deutsche stubes. Als je dan in het kasteel boven op de berg alleen mag fotograferen als je 10 euro extra betaalt, houden we het voor gezien. Ongezien.

Wij raden dan echt liever Berat aan, als je meer van echt houdt. Maar wel: beiden Unesco.
Gelukkig vinden we nog een mooie wandeling naar een aquaduct. Bijna weer zo hoog als eerder vandaag op de pas. Romeins of Grieks?? Drie maal mis, het is geen aquaduct maar een Ottomaanse brug. Ook mooi.

Hoog op de berg, waar we het plaatsje authentieker en dus mooier vinden, begint een oud mannetje tegen ons te praten. Als hij ontdekt dat we uit Hollanda komen, lepelt hij probleemloos al onze voetbal-internationals op vanaf 1974. Daar kunnen wij nog van leren, diep respect. Daarna glimlacht hij trots en vrolijk alledrie zijn tanden bloot.

Na de afdaling is een biertje toch wel onvermijdelijk. Een geïmporteerd biertje. Uit Duitsland. In een Stube...pal naast de moskee. Ook dat nog.

Geschreven door BartKhorsandoppad