Opnieuw een fikse wandeling via de Casa Pilatus naar de Torre del Oro aan de rivier.
Cees en Henriette seinden dat Casa Pilates, niet ver van ons (en hun) hotel zeer de moeite waard was om te bezoeken. Het bleek een stadspaleis met zeer veel tegelmozaïeken en een rijke historie. We vonden de toegangsprijs van 15 euro pp wel fors, vooral toen we hoorden dat de eerste etage 7 euro extra moest kosten. Jammer maar helaas. Door de oude stad in de richting van de kathedraal op zoek naar een geschikte koffietent. Uiteindelijk onder de rook van de kathedraal bij Doña Francisquita twee koffie voor de prijs van 4 euro gescoord. Vandaar door een overvolle binnenstad langs de kathedraal en de Real Alcazar naar de rivier gelopen. De tapas bij reastuarant Alberto waren niet geweldig. Bovendien waren de buren klaar met hun lunch en gingen driftig in de weer met drilboren. Jammer.
Om twee uur hadden we een cruise van een uur gereserveerd over de Guadalquivir. Wat een verademing, rust, goede uitleg in 6 talen en volop gelegenheid om mooie plaatjes te schieten. Met de taxi naar het hotel en direct door naar het lekkere sushi restaurant (Mizüshi) verderop in de straat. Net op tijd voordat ze gingen sluiten. Deze keer California roll, shashimi tonijn en miso soep.
Voor het avondprogramma met diner en rikken wilden we naar de Triana wijk aan de andere kant van de rivier. Daar zouden we de meest authentieke flamenco en tapas kunnen vinden. We hadden bij de boottocht een mooi terras aan het water gezien, El Mirador de Triana. Een handige plek om met Cees en Henriette af te spreken. Het terras was wel mooi, maar ze vonden eigenlijk dat kaarten niet kon. Nou ja, als we wel gingen eten, maar de keuken ging pas later open. Op de kaart stond alleen serieus en duur eten en zeker geen tapas. Na een drankje en een paar potjes zijn we opgestapt op zoek naar een echte Triana tent.
Op het plein aan de voet van de Puente de Triana, bij het Monumento Triana al Arte Flamenco, kwam een tafeltje vrij bij La Cinta Tapas y Copas. Klonk goed en er werd volop gegeten. We hadden toch beter moeten kijken, want de zaak werd gerund door een Idiaase vader met zijn zoon. Sommige tapas hadden een curry bijsmaak. We hebben niet veel gemerkt van de flamenco muziek, die spontaan zou moeten voorbijkomen. Wel goed gerikt.
Met een gezamenlijke taxi naar het hotel en afscheid genomen.

Geschreven door Australia2019