De internationale luchthaven Tontouta is erg kleinschalig. Per dag komen en vertrekken 7 vliegtuigen, wat wel aangeeft dat het toerisme niet de hoogste prioriteit heeft in Nieuw Caledonië.
De huurauto van Europcar (een Peugeot 308) had nogal wat deuken en krassen, ondanks dat er pas 20.000 km op de teller stond.
In het donker was het best moeilijk om de “gîte des voyageurs, Tour du Monde” te vinden. Boven op een heuvel ligt een verzameling van 5 zelfgebouwde cabines met ieder een eigen inrichting (o.a. Melanesië, Afrika, Amerika). De eigenaren, Dan en Jean-Claude, zijn de hele wereld rondgereisd en hebben de cabines versierd met bijbehorende foto’s en souvenirs. Wij kregen de dubbele, 4 persoons, bungalow met Melanesië en Afrika. We hebben lekker gegeten, vooraf hadden we een diner besteld bij Dan.

Donderdag 24 januari, Païta, New Caledonia
Vroeg ontbijt en met de auto naar Nouméa. Koffie bij de markt aan de haven (Le Bout du Monde). Verder zuidelijk, aan de boulevard bij Jardin Océaniens, in de wijk Anse Vata, lunch op een bankje bij de zee met uitzicht op het restaurant op palen, The Roof. Bij de Baie des Citrons citroenkwast gedronken (QG Bistronomique). Weer een lekker diner van Dan. De sauvignon blanc hadden we zelf meegenomen. Opnieuw veel reisverhalen gehoord en verteld, ze zijn ook geobsedeerd door reizen.

Vrijdag 25 januari
Autorit naar zuid New Caledonia. Vanuit Nouméa over de RP3 naar Yaté aan de verre oostkust. Een uitstapje gemaakt naar het Parc de la Rivière Bleue. Midden in het park overgestapt op de navette (pendelbus) langs ‘la forêt noyée’, het witte afgestorven bos in de delta van de rivier, naar de oudste boom van NC; meer als 1000 jaar oud en naar het pad van de Cagou, de nationale vogel van NC.
Verder naar Yaté op zoek naar een koffie/lunch adres. Over een afstand van meer als 40 km was nergens een restaurant of kiosk te ontdekken. Jean-Claude van Tour de Monde had ons gewaarschuwd dat de hele zuid-oost hoek “est desolée”, verlaten. Pas 5 km voorbij Yaté, naar het zuiden, kwamen we Gîte Iya tegen, een camping met 5 simpele bungalows, een wei voor tenten, een cantine met terras en aan zee. Eindelijk koffie met lunch.
Naar het zuiden werd de weg steeds slechter, vol gaten, smal en met steile haarspeldbochten. Onderweg kleine nederzettinkjes van 3-4 hutjes. Bij de voorbereiding van onze reis hebben we overwogen om 3 nachten te boeken bij Kuana Tera Ecolodge bij Port Boisé. Dat ligt anderhalf uur rijden vanaf Yaté in het uiterste zuiden, over deze slechte weg. Letterlijk aan het einde van de wereld. We waren hartstikke blij dat we daar niet hebben geboekt.
Midden in een breed dal, aan zee bij de Baie Nord, ligt een uitgestrekt industriegebied, de Site Industriel de Goro Nickel. Bizar; eerst anderhalf uur door ongerepte natuur door een verlaten berglandschap en dan over een heuvel ineens een mega industriegebied ter grootte van industrieterrein Moerdijk. Metersdikke pijpleidingen uit de bergen die uitmonden in grote opslag tanks. De weg was op slag bijna goed te noemen.
We wilden langs de zuidelijke kustweg via Plum naar Nouméa terug rijden. De richtingaanwijzers stuurden ons opnieuw via de noordelijke route, terug naar de weg die we op de heenweg hadden genomen. Een Australische mijnwerker, die was gestopt langs de kant van de weg, legde ons uit dat de zuidelijke route ‘horrible’ was en minstens 3 uur kostte. De noordelijke route maar 1 1/2 uur.
Netjes op tijd thuis voor opnieuw een heerlijk diner.
De “reiskamer” van Dan en Jean-Claude ligt vol met reisgidsen en fotoboeken van henzelf en reisfotoboeken. We zagen veel plaatsen waar wij ook zijn geweest.

Geschreven door Australia2019