Vrijdag 22 februari, Kennett River
The Great Ocean Road is een 270 kilometer lange weg langs de kust van Melbourne naar Port Fairy. Vlak na de eerste Wereldoorlog zijn veel soldaten, die met trauma’s van het front terugkeerden, vrijwillig ingezet om de weg letterlijk uit de rotsen te hakken. Op verschillende punten langs de weg zijn de namen van de werkploegen in koperen maquettes gegraveerd. In Lorne is een museum met een uitgebreide beschrijving over de aanleg. Herhaaldelijk werd uitgelegd dat het harde werk een goede therapie was voor getraumatiseerde soldaten.
Het eind resultaat is een aaneenschakeling van prachtige vergezichten en scherpe bochten waar Max V. veel plezier aan kan beleven. Het is dan ook DE attractie van de zuidkust. Gemiddeld kun je niet sneller als 30 km per uur rijden en in de praktijk moet je 3 dagen uittrekken om het hele traject af te leggen, inclusief de bezienswaardigheden onderweg.
Elly heeft vooral de foto’s gemaakt. Zij zat aan de zeekant van de campervan. Jos had het te druk met sturen en met het reageren op auto’s die plotseling langzaam gaan rijden of half op de weg stoppen omdat er weer een geweldig uitzicht in het fotoarchief moest worden opgenomen.
Het Kennett River Holiday Park is bekend om de koala’s die in het park wonen. Alle plaatsen met elektriciteit en water aansluiting waren bezet. Na enig aandringen van Elly kregen we een prachtige unpowered site onder hoge bomen aan de rand van het park. We hoefden de koala’s niet eens te zoeken, ze zaten in de boom boven ons en paradeerden achter onze campervan langs.
In de baai, 50 meter verderop, was de “surf up”. Er waren wel 15 surfers die op de golftoppen hun evenwichts kunsten showden. Een ouder echtpaar uit het nabijgelegen Torquay vertelde op het strand dat zij elk jaar 3 maanden op deze camping staan en veel wandeltochten maken en elke avond de surfers komen bewonderen. Torquay ligt 50 km van Kennett River af.

Zaterdag 23 februari, Princetown
Verder langs de GOR naar Apollo Bay. In iedere folder geprezen als een van de mooiste plaatsjes langs de Road. Heel erg toeristisch met veel fastfood restaurantjes en cafetaria’s en souvenir winkeltjes. Niet echt interessant. Elly heeft wel een mooie superlichte regenjas (rood natuurlijk) voor weinig geld kunnen kopen. Vanwege het einde van het zomerseizoen was er een uitverkoop.
Veel insteressanter was een wandeling door een tropisch oerbos, 20 km verderop bij Maits Rest. Grondig gedocumenteerd door de biologen van het National Park. Brede wandelpaden langs vele, soms wel 100 meter hoge bomen. Een verademing na de toeristische kermis in Apollo Bay.
Bij Princetown zijn we op een unpowered site gaan staan naast het gemeentelijke cricketveld. Nog even mogen meegenieten van het spel. De regels zijn en blijven onbegrijpelijk voor ons, maar de spelers waren enthousiast. Op een kwartiertje lopen langs een riviertje ligt een baai met een ontstuimige zee en een 100 meter hoge cliff. Zwemmen wordt daar ten sterkste afgeraden vanwege de sterke stroming en hoge golven. Een waar natuurgeweld.

Zondag 24 februari, Port Fairy
Vroeg op om de Twelve Apostles te bezoeken. Er zijn nu nog 10 enorme pilaren langs de kust, de laatste 100 jaar zijn er al 2 Apostels gesneuveld. Groots opgezet met opnieuw enorme parkeerterreinen, een bezoekerscentrum en zelfs een tunnel onder de GOR door naar de uitkijkpunten op de cliffen. Meerdere wandelpaden stellen je in staat om de pilaren van alle kanten te fotograferen. Mooie plaatjes geschoten.
Voor de koffie zijn we naar Port Campbell gereden, een klein kuststadje met een grootse baai, afgeschermd van de hoge golven uit het zuiden. Ideaal om daar in zee te zwemmen en lekker aan het strand te zonnen. Vanwege zondag en het warme weer waren er veel gezinnen met kinderen op het strand. We hebben er heerlijk gezwommen.
In Peterborough hebben we geluncht met uitzicht op weer een prachtige baai. Inmiddels was het echt heet geworden.
Er wordt al heel lang ruzie gemaakt over waar het eindpunt van de Great Ocean Route precies ligt. Wij zijn het eens met Port Fairy, een oude vissersplaats met veel historische gebouwen en een oude haven. Het Gardens Caravan Park, daar, ligt op loopafstand van het oude centrum, de zee en de oude haven met de antieke scheepswerf. Net buiten de poort van het Caravan Park ligt een fish and chips take away. De gemiddelde wachttijd voor een portie is 20 minuten, terwijl de keuken toch zeer efficiënt werkt. De klanten komen van heinde en verre en iedereen die we spraken vertelde ons dat dit de beste fish and chips was binnen een straal van 20 km. De vis konden we nog wel op, maar meer als de helft van de frieten hebben we weg moeten gooien. We begrijpen nu wel zo’n beetje waarom er zoveel dikke Australiërs rondlopen.
Om dat allemaal intern te verwerken zijn we naar het historisch centrum gewandeld. Prachtige huizen en mooi gerestaureerde overheids gebouwen, postkantoor, treinstation, winkels en hotels uit het begin van de vorige eeuw. In een typisch Australisch hotel, The Star of the West, hebben we een biertje gedronken en ons vergaapt aan het publiek. Behalve een hotel met pubfood en een bar, kun je er gokken op de paardenraces en hondenrennen, in de beergarden zitten, naar de verschillende sportzenders op TV kijken en biljarten. Jammer genoeg was er geen karaoke ;-)

Maandag 25 februari, Port Fairy
Vanwege de warmte zijn we verhuisd naar een powered plek, onder de bomen, bij de rivier, ver weg van de rest van de andere campers. Kunnen we de airco gebruiken, als het te heet wordt. We hebben de halve dag op het strand gezeten en veel in zee gezwommen. De parasol, die Elly in Eden aan Jos heeft gegeven, kwam heel goed van pas. Vroeg avond zijn we langs de rivier naar de haven gelopen over een mooi gerestaureerde wandel promenade met een paar zeehonden op de rotsen bij de brug en veel zwarte zwanen vlak achter het Caravan Park.Een biertje gedronken bij een volledig vernieuwde fish&chips restaurant, Wishart’s at the Wharf. Mooi ingericht, goedkoop eten en met een panorama uitzicht op de haven.

Geschreven door Australia2019