Dinsdag 5 maart, Adelaide
Met de bus naar het centrum van Adelaide gereden. Grote omweg langs een enorme outlet en het vliegveld. Aan de centrale winkelstraat, the Rundle Mall, kun je zien dat Adelaide een welvarende stad is. Elly heeft nog even geposeerd bij het standbeeld van Harry van der Sluys, een comediant van Nederlandse afkomst. Het was (nog) erg rustig in de straten die Lonely Planet als uitgaansstraten aanbeveelt (Leigh str., Peel str. en Bank str.). Via het treinstation naar de rivier gelopen. Daar toevallig in het park terecht gekomen waar de Writers Week werd georganiseerd. Schrijvers presenteerden hun boeken, om daarna in een forum en met het publiek te discussiëren. Zeer interessante presentaties over onder andere immigratie en de ‘politiek van de haat’.
Met de gratis centrumbus naar Chinatown gegaan. We waren te laat, de China market sluit om half 5. In Leigh Street hebben we ontzettend lekker gegeten in een fusion tapas restaurant, Casa BlaBla. In de regen(!) na lang zoeken de bus terug naar de White Beach genomen.

Woensdag 6 maart, Adelaide
Na onze buservaring toch maar met de campervan naar het centrum van Adelaide gereden. Bij onze wandeling door het centrum op dinsdag, hadden we een achteraf parkeerplaats gevonden in Rosina Street. Met veel heen en weer steken konden we de campervan inparkeren, onder wantrouwende blikken van bouwvakkers en andere parkeerders.
Het Migration Museum viel een beetje tegen, weinig feiten, veel stemmingsbeelden en foto’s over klederdrachten en armoedige boerderijen.
De Art Gallery of South Australia, daarnaast, was alles wat je van een museum verwacht. Ruime zalen met veel licht, goede uitleg en een logische indeling van de schilderijen, beelden en andere kunstvoorwerpen. Vooral het overzicht van de Aboriginal kunst was indrukwekkend.
Aan de Semaphore South Beach hebben we heerlijk geluncht en op het strand gezeten.
Adelaide Harbour leek ons een mooie plek voor het diner, maar veel restaurants waren daar gesloten en we wilden niet eten in een fastfood tent. Vlak bij West Beach vonden we een grote boulevard met veel restaurants bij Henley Beach. Verrassend, omdat er verder langs de kust over een lengte van 15-20 kilometer geen fatsoenlijke badplaats te vinden was. Redelijk gegeten bij een Italiaans restaurant, Stella, met uitzicht op zee en de zon die achter de wolken onder ging. Waarschijnlijk hadden we bij de buurman, het Ramsgate Hotel of bij de Thai Orchid, beter eten gekregen, maar die hadden geen uitzicht op de zee.

Donderdag 7 maart, Adelaide
Alles weer in de handbagage koffers gepakt en de campervan opgeruimd en inleverklaar gemaakt. Nog even genoten van het mooie strand, waar we ons weer bijna alleen op de wereld waanden.
De gitaar hebben we weggegeven aan twee parkmedewerkers die wel een goede bestemming wisten. Elly heeft haar verfspullen aan een jonge moeder met twee kleine kinderen gegeven.
We hadden extra betaald om tot 3 uur te mogen blijven staan, wel zo rustig. Bij een kleine Mitre10 de gasfles bijgevuld en met een volle tank diesel waren we om half 4 bij de Britz bij het vliegveld. Een schadeformulier ingevuld en de Ikea matras achtergelaten.
We hebben 3 uur in de lounch van hotel Atura op de luchthaven gezeten, opnieuw zeer relaxed. Net als de security check. Alleen de bagage drop-off was een beetje ingewikkeld maar het wemelde van de airport-service-assistants die uitleg gaven, ons naar de juiste route stuurden en ons langs de grote groepen Chinezen loodsten bij het inchecken.
Hobart op Tasmanië heeft maar een kleine luchthaven dus de bagage kwam snel. In het hotel werden we door een onvriendelijke nachtportier geholpen. De bar was gesloten en hij kon het nog net opbrengen om ons uit te leggen hoe we door de doolhof van gangen en trapjes onze suite konden vinden. Gelukkig stond in de mini-bar een fles Rolf Blass sauvignon blanc en waren de kamer en de badkamer zeer ruim.

Geschreven door Australia2019