Yvonne heeft een beroerde nacht achter de rug. Veel last van haar rug en linker bovenbeen. Dat heeft ze al langer, maar gisteren was echt pet. Ze kan niet liggen. Om 3.00 uur heeft ze nog niet zoveel geslapen. Om 7.30 uur is het genoeg geweest en staat ze op. Kleed zich aan, gaat brood halen en als ze terug komt zijn Mischa en Ad ook wakker. Ze haalt de tafel onder de imperial van de auto en dekt de tafel. Na het ontbijt gaat Mischa fietsen en de werkluit helpen met het afbikken van de muur. Ondertussen pakken wij alles in en rond 10.30 uur verlaten wij de camping. We gaan richting Rabat.
In Temara drinken we een kopje koffie. Een leuk plaatsje. Daarna rijden we verder naar Rabat. In Rabat bekijken we de Hassan II Tower. Hier wilde men de grootste moskee in de Islamitische wereld bouwen, maar door de dood van El Mansour in 1199, kwam het niet verder dan een onafgemaakte minaret die het herkenningspunt van Rabat is geworden.
Als we langs een benzinepomp komen ziet Ad dat je hier je eigen auto mag wassen en die van ons is weer aan een wasbeurt toe. Yvonne gaat met Mischa zo’n 400 meter verderop de stadsmuur Bab el Rouah bekijken.
Als ze weer terug zijn bij de benzinepomp is ook Ad klaar met de auto.
We kunnen meteen weer verder. We rijden verder naar Kenitra. Net buiten Rabat gaan we eten en daarna zoeken we een camping. Als we op een gegeven moment een bordje camping (links af) zien staan, draaien we af en zoeken de camping. Nergens geen bordjes meer… Yvonne grapt nog, dadelijk is de camping er niet meer en zijn ze het bordje vergeten weg te halen…. Bijna goed…. Bij navraag blijft de camping dicht omdat de men aan de enige weg die er naar toe loopt aan het werken is en je dus niet bij de camping kunt komen.
Yvonne zoekt een camping op de tomtom. Daar aangekomen is het een camping midden in Kenitra.
Het is én heel veilig want er is een politiebureau bij én erg goedkoop 42 Dh, iets minder dan € 4,20 per nacht. Wat wil je nog meer. Aan gekomen bij de camping zegt Mischa: ‘mama, Mischa uit even vragen of ze wifi hebben. En wat de wificode is”. Ehhh… je bent 2,5 jaar. Je mag best even kind blijven. Het gaat toch al zo snel. Maar Mischa naar binnen en hij vraagt het wel. De mensen moeten er wel om lachten en wij ook.
Als de auto op zijn plek staat en we de tent open hebben met alle spullen erin. Wandelen we over de camping en dan geven we Mischa zijn beloofde filmpje en gaan Mischa en Ad slapen. Yvonne schrijft het verslag van vandaag en de tekst voor het blog. Ook zoekt ze de foto’s voor het blog uit zodat ze die straks snel kan verzenden.

Geschreven door Ad-yvonne-mischa.reisdagboek