Na het douchen pakken we onze spullen bij elkaar.
Mischa laten we even in zijn blote billen lopen omdat hij al drie dagen rode billen heeft met kapotte plekjes en een soort blaartjes. Heel zielig, hij heeft er erg veel last van. We smeren het al goed in met billencreme en een druppeltje tea tree oil erin gemengd. Dat helpt wel, maar omdat hij dunner blijft poepen, kan het niet echt beter worden.
Als we de spullen in de auto hebben gelegd gaan we naar de boulevard om wat te eten. Helaas is het stuk, waar de restaurants zitten, alleen voor taxi’s en bussen en dus niet voor personen auto’s.
Als we dan naar de vissershaven willen kijken mogen we ook daar niet binnen omdat we geen pas hebben.
We rijden terug richting het centrum van Agadir en komen langs een bakker waar we broodjes eten en koffie drinken.
Dan rijden we naar Taghazoute, een idyllisch plaatsje waar veel surfers zijn. Het lijkt een beetje op Australisch Surfers Paradise. Aan de zeekant drinken we een verse jus waarna we verder rijden via een wit weggetje naar Imouzzel-des-Ida-Outanane. Een prachtig mooi weg! Er zou langs deze weg een waterval zijn, maar er is geen water dus al helemaal geen waterval. Maar dat mag de pret niet drukken het is een fantastisch mooie weg om te rijden.
Onze eindbestemming voor vandaag is Tamri. Daar aangekomen is er niets te beleven. Geen camping, geen restaurant, niets…
We besluiten dan maar terug te rijden naar Taghazoute om daar te eten en te slapen.
Eenmaal daar gegeten, kunnen we geen slaapplaats vinden. Van de mensen waar we vanmorgen jus hadden gedronken mochten we aan het strand wild camperen, maar geen idee hoe daar te komen. Ze zijn aan de weg aan het werken. Geprobeerd om Taghazoute via diverse kanten aan te rijden, zonder resultaat.
Onderweg hadden we een camper zien staan in een ander dorpje, maar die vonden we in het donker ook niet meer terug…
Uiteindelijk stonden we weer in Tamri. Besloten door te rijden naar Tamanar. Aangekomen in Tamanar zien we vooraan in het dorp een benzinestation met bewaking. Daar besluiten we te camperen. Zo gezegd, zo gedaan. Ad gaat nog even een praatje maken met de bewaking terwijl Yvonne Mischa in bed legt. Even later komt Ad ook en gaan we slapen. Het is immers al 1.00 uur geweest. Gelukkig heeft Mischa in de auto al veel geslapen en er dus niets mee geleden.

Geschreven door Ad-yvonne-mischa.reisdagboek