Dag 39 én dag 40 Homestead-Miami-Homestead-The Everglades-Miami Beach

Goedemorgen allemaal,

Als jullie dit lezen liggen wij meestal nog te slapen maar als wij wakker worden gaan wij het laatste stukje autorijden in Miami naar het vliegveld om de terugreis via Washington DC naar Amsterdam te doen en dan zit de laatste etappe van onze prachtige reis erop.
Maar eerst nog dag 39. Gisteren hadden wij het plan opgevat om na een goed advies, van Carolien, te gaan fietsen in Miami Beach. Dus op tijd opgestaan om na het ontbijt met de auto vanuit Homestead naar Miami te gaan. Nu heeft mw. TomTom regelmatig andere ideeën dan meneer Google (van de Maps) dus illegaal telefoon open staan en rijden maar, mw. TomTom wil NIET op de snelweg en NIET op de tolweg, maar volgens meneer Google scheelt dat zeeën van tijd. Gelukkig heeft Yvon uitgevonden wat er mis was in de instellingen die ik in Orlando zo ingesteld had na het “drama” bij het tolpoortje. Vanavond heeft ze alles weer goed ingesteld. Dus gisteren over de Ronald Reagan tolweg en af en toe een spetter. Jan Pelleboer was er al niet gerust op en een klein buitje is hier gelijk een soort plensbui als in een moessonseizoen (dat denk ik dan…) maar wij de auto keurig achteruit in een parkeervak in een parkeergarage gezet, dat doe ik anders nooit, en naar de fietsverhuurwinkel toe. Baja Bikes zat om de hoek dus eerst koffie op een leuk terras met een ober een soort Manuel (uit Fawlty Towers) maar dan sjaggie en traag. Koffie, cappuccino en een muffin. De koffie kwam binnen het kwartier maar de muffin met blueberry enzo moest nog gehaald worden dachten wij en toen kwam de zus van Manuel vertellen dat ze op waren dus een chocolade muffin? Vooruit maar weer maar wel binnen een kwartier graag. Dat lukte. Daarna naar de fietsenwinkel en daar waren twee vriendelijke snuiters die alles regelden en toen wij erheen liepen spetterde het een beetje, maar wij hadden petjes mee en zelfs onze regenjassen NIET voor niets ingepakt. Even 65 formulieren invullen in verband met alle risico’s en aansprakelijkheden zodat álles onze eigen schuld is. Toen we klaar waren met de formulieren ging het regenen, er kwam een wolkbreuk, onweer en dan een flits en meteen BOEM dus zat recht boven ons. De Buienradar van ons aller Jan liet ook zien dat de depressie precies boven ons zat  De straten stonden binnen 5 minuten blank dus het fietsen werd lastig, en er waren geen waterfietsen voorhanden. Dus alles helaas geannuleerd. Voor de vrijdag had Jan P. alweer een 3 met onweer uitgedeeld dus alles geannuleerd snik snik. Enne wat nu??? Dus op zondagmorgen in een Miami Beach met noodweer iets leuks bedenken. Wij hadden leuke winkeltjes gezien dus jas aan en petje op en gaan onder luifels en bomen en zeiknatte schoenen en broek en gelukkig was het niet koud. Na een halfuurtje zeiknat te zijn geregend besloten we naar de auto te gaan want misschien was het in Homestead droog. De auto in en via een toeristische natte route naar Homestead gereden en daar koffie op de kamer gedronken en besloten naar een Bakery te wandelen want het was DROOG. Die Bakery zat op en soort industrie terrein waar allemaal jongelieden rondwandelden die er niet heel gezellig uitzagen en ook al niet zo gezellig keken dus besloten wij maar terug te wandelen. De lichaamsbeweging weer gehad. Toen met de auto naar de Starbucks en dat beviel goed. De middag lezend doorgebracht en in de avond naar de Cracker Barrel voor het eten en dat was prima. Een hele vriendelijke ober alleen verstaan wij die mensen hier niet zo goed. Dat ligt voor een deel aan mij maar ook aan die mensen die sneller dan het geluid spreken hihi. Alles uit eindelijk gelukt en een matige dag die iets anders gelopen was dan gepland was voorbij.
Dag 40 Homestead – The Everglades – Miami Beach.
Onze weer goeroe Jan P. had voor hedenmorgen wederom regen beloofd in Miami Beach dus wij bedachten een ander plan. Ik had iets leukers gelezen over de Everglades dat je er mooi doorheen kon rijden en overal bij bezienswaardigheden een wandelingetje kon maken of genieten van een mooi uitzicht. Voordat we er waren moesten we een weg met potholes trotseren en dat was niet eenvoudig maar ze waren al begonnen met het repareren van de weg.
Bij de ingang van het Everglades NPS toonde ik met een grote glimlach onze aangeschafte pas. Nou die telde mooi niet, want dit was een National Park en géén State Park. Ik nog geprobeerd om de bejaarde uit te hangen, oud dienstplichtig soldaat maar die mevrouw was niet te vermurwen, dus betaalde in met tegenzin de 35 dollar. Oplichters!! Bij het bezoekers centrum waar je informatie kon krijgen vielen de eerste muggen ons al lastig en iedereen op het parkeerterrein zag je rennend, springend, breakdancen om aan de muggen te ontkomen. Dus een half flesje Deet opspuiten, lange mouwen aan, petje op, bril op en snel de auto in  Het was droog en het is een prachtig landschap en overal water en dat hoge gras erop, dus ook veel watervogels. Twee keer gestopt en toen naar het eindpunt Flamingo gereden en daar was ook weer een bezoekerscentrum en de mevrouw wist van alles te vertellen over Manatees, krokodillen (allebei niet gezien vandaag) Bald Eagle, de Red shoulderd hawk en de Osprey (de visarend) die alle drie wel gezien en ook nog de Swallow tailed Kite. Het was net Ja Natuurlijk!!!
Na overleg met Jan P. besloten wij naar Miami Beach te gaan om nogmaals het strand te gaan bekijken in een zonnetje en Jan zei dat in de middag de kans daarop erg groot was. Zo gezegd zo gedaan. Eerst even naar het hotel, de mevrouw kon onze reservering niet vinden, oh sorry verkeerde hotel, U moet bij de buren zijn. Bij de buren waren we bekend maar alleen op Booking.com en niet in hun systeem. De manager had familie in Nederland en zei vriendelijk dank oe wel, en regelde onze kamer. De spullen daar neergegooid en met een lege auto naar Miami.
De ZON scheen uitbundig.
De weg die ik gisteren in de miezer regen reed was nu prachtig en een goed uitzicht op de vele bruggen. De auto in dezelfde garage geparkeerd en toen naar het strand, met een strakblauwe lucht en de schoenen uit en door het Atlantische Oceaanwater lopen, heerlijk. Daarna flaneren over de boulevard en daar kwamen we twee jongens uit Hoorn tegen die het zo leuk vonden om Nederlands te spreken dus een kwartiertje kletsen en toen naar de Starbucks op een terras heerlijk koffie drinken. Na nog wat geflaneer een beetje honger, het eetritme is er een beetje uit dus op een terras en een Argentijnse oberes Melania net als mevrouw T. Eten was lekker we zaten op het terras dus alles liep voorbij te flaneren en wat dan opvalt is dat het helft van de Amerikaanse dames in een string loopt. Daar heb ik niet zoveel bezwaar tegen en Yvon ook niet maar als je zit te eten en en jongedame staat op en hangt met haar blote billen boven je steak dan denk ik, er zijn toch grenzen….. Maar goed en dan zeg ik niets over de maten van de string mevrouwen 
Wat een tegenvaller was dat op het terras van de Starbucks ineens mijn telefoon leeg was, niet zo erg maar ik kon geen foto’s meer maken en moest het navigeren aan mw. TomTom overlaten, maar ook dat was gelukt en nu typ ik mijn een na laatste verhaaltje.
Er vallen mij soms rare dingen op in dit land. In het verkeer heeft niemand standaard zijn licht aan en soms niet eens als het donker wordt. Niemand geeft richting aan terwijl dat soms best handig zou zijn. En sommige vrouwen eten en drinken op een terras in hun string bikini 
Een mooie afsluiten en ik denk dat ik dag 41 en 42 weer samenvat en vanuit de zelfde tijdzone ga sturen.

Een hele fijne dinsdag allemaal 

Yvon en Frits

Geschreven door Yvon-en-frits.geniet