Dag 38 Homestead – The Keys

Goedemorgen alweer,

Vanmorgen scheen de zon al weer ouderwets deze morgen, op tijd opstaan en na het douchen naar het ontbijt en als je dan buitenkomt loop je gewoon de warmte in. Een klein stukje dan want 50 meter verder is de/het ontbijtzaal(tje) Alles is er op ingericht dat er geen personeel nodig is om te assisteren, scheelt kosten denk ik. Dus alles stond al klaar en wat niet klaarstond kon je zelf regelen met een broodrooster, een pancake machine (waar we hulp bij nodig hadden, een wafel machine (niet gebruikt, te ingewikkeld) en het broodrooster stortte halverwege in elkaar en toen hadden we alweer assistentie nodig. Maar een goed ontbijt, de spullen gepakt en de auto ingestapt om 50 meter verderop te tanken (voor 40 dollar de tank vol is ook wel eens leuk!!) en weer 50 meter was een Bakery. Wij hadden wel trek in lekkere koffie en wie weet wat ze nog meer hebben in een Bakery. Nou Tompoucen en die heten hier Senorita’s en het was mij al eerder opgevallen in Orlando dat er wel heel, heel, heel veel mensen alleen Spaans spreken. Ook in de Bakery en dan denk je prima, Spaans is leuk maar in Amerika spreken ze natuurlijk ook Engels. Wat blijkt, veel mensen hier spreken vooral Spaans en geen andere taal. Nou ja, Yes en No en niet altijd op het juiste moment.
Volgens mij is dan vanmorgen ook de vakantie officieel begonnen want met handen en voeten iets duidelijk maken is vakantie tenslotte. De cappuccino kwam goed door maar black coffee, no cream and no sugar ging half goed want het was een zoet bakkie  Dus nog een poging en wat ook gek is, bij zwarte koffie krijg je een klein bekertje koffie met deksel natuurlijk (ivm het milieu) en 5 mini bekertjes erbij. Weet iemand waar dat voor is?? Ik probeerde een klant maar die sprak alleen Spaans, heel verrassend. De cappuccino had een berg slagroom zo hoog dat het de Matterhorn wel leek!!! Ik ben wel een zoetekauw maar dit was VEEL !!! De Senorits’s waren heerlijk (klinkt wel gek …) en de koffie …… morgen een Starbucks zoeken.
Toen op pad naar de Keys en wat konden wij verwachten en wát verwachten wij….. Nou een weg over water en witte stranden enzo. Die bruggen heb ik in verschillende films gezien dus moet goed komen. Wij reden eerst 40 km voordat we in de buurt waren en dan een rechte weg van 50 km lang en af en toe een brug en na kilometer paal 100 de Seven Mile bridge die zo beroemd is. De files en drukte door wegwerkzaamheden noem ik maar niet en ook de saaie rechte weg met hoge struiken erlangs zodat je niets ziet en de winkels waar je vooral kan eten vermeld ik ook niet. Het leuke aan de weg was dat er State Parks langs de route waren dus wij hebben die bekeken. Wij begonnen met het John Pennekamp State Park, gewoon mooi en we wilden een trail lopen maar door een orkaan in 2017 is er nog steeds een boel kapot dus ook de trail van planken. Nog even gelopen en door. Toen kwamen we bij het Windley Key fossil reef geologisch State Park, daar was een erg enthousiaste gids die een roommate had uit Amsterdam dus blij was dat wij er waren. Het parkje zat vol bijzondere bomen en er was een mooie wandeling alleen erg veel beestjes vlogen rond en door de warmte transpireerden wij veel wat die beestjes leuk schijnen te vinden, dus doorlopen en meppen. Mooi park en in stukken koraal die zij vroeger zaagden als stenen voor huizen en treinbaan bouw zag je nog fossielen van schelpen enzo, erg leuk.
Toen over de Seven Mile Bridge en dat was onwijs leuk en overal dat blauwe heldere water om je heen en de oude brug lag ernaast maar die was niet meer in een hele goede staat, zaten soms gaten van meer dan 25 meter breed tussen dus fierljeppen erover gaat ook niet. Over de brug geparkeerd bij een wit strandje en Yvon trotseerde het water van de golf van Mexico en het was zo warm dat het leek alsof je in bad stapte. Een paar foto’s gemaakt en het eindpunt is Key West en dat was meer dan 60 km saaie weg en daarna moet je ook weer naar het motel, dus omgekeerd en weer over de bruggen, maar snel een Starbucks gevonden en souvenirs gekocht en ook iets voor ons eigûh!!!
Daarna kwamen wij bij het Curry Hammock State Park aan en wij hebben een abonnement dat laten we zien maar bij dit park in de county …. Kwam er 2 kwartjes op, vuile oplichters. Maar het was die twee kwartjes meer dan waard, een mooi strandje en wel 10 Leguanen gezien in alle soorten, maten en kleuren. Erg leuk.
Toen kwamen we bij ons laatste park op de route aan en dat was het Long Key State Park waar een alleraardigste ranger ons op een mooie hike van 1,1 mile wees. Die hike was gewoon prachtig, zo leuk maar ook veel Hurricane schade, maar een feest om te lopen. Na de nodige foto’s de auto weer in en de laatste 100 km naar het hotel. De rit ging redelijk goed op wat files na maar je kan niet alles hebben tenslotte! In de buurt van ons motel besloten we eerst te gaan eten bij het Texas Roadhouse en dat was wederom een goede beslissing. Als er iemand jarig is wordt er een zadel naar toe gebracht, daar moet de jarige op zitten en wordt dan door als het personeel toegezongen. Om half acht ging de muziek hard aan en ging het personeel midden in de zaak beginnen met een line-dance, erg grappig!
Toen dat alles geregeld was en de borden leeg maar naar het motel en koffie drinken en lezen, en effe tiepûh. Het was een enerverende dag. Ik kan niet wachten tot het morgen is 

Een fijne dag allemaal

Yvon en Frits

Geschreven door Yvon-en-frits.geniet