Vanmorgen vroeg zijn we op pad gegaan. Relatief vroeg voor ons doen en na het gebruikelijke ontbijt van toast, jam, kuukskes en een warme croissant gevuld met jam. Een glaasje water en een ristretto of een americano maakte het geheel compleet zoals gewoonlijk de afgelopen vier ochtenden. Het Italiaanse ontbijt is niet ideaal voor diabetici en ik voel zoiets op het eind van de dag.

De koffers hadden we al grotendeels gepakt, na het ontbijt gingen we ras op pad. Op naar Corleone! Het was maar honderd kilometer om, op weg naar Cefalu en een aparte rit zou minimaal de dubbele tijd kosten. Dat is al snel vier uur want bergie op... dat gaat van langzaam. Nu helemaal, onze StomStom stuurde ons een bergweg op want dat is drie minuten sneller. Ik in mijn nopjes, Ytje ietsje minder. Maar toch, het uitzicht was mooi en juist daar had ik geen tijd voor. Ik ben trouwens helemaal verliefd op het kleine stuurtje dat ze in de Peugeot 308 geschroefd hebben. Ongeveer zo groot als een elpee, schat ik in. Kleiner misschien zelfs.

Corleone is een onzichtbare stad die tussen een aantal bergtoppen en kammen ligt. We wisten dat er weinig te beleven is en we wisten ook dat de link met The Godfather broodmager is. We wilden gewoon een foto van het plaatsnaambordje, net als in de boekjes. Ge mot de groeten uit Corleone hebben, verrekte k*t. Ytje ervoor, ik met mijn Panama hoed, je kent dat wel: de selfie der selfies.

Maar ja, dat bordje hè...

Zoals Confucius al zei: "de reis is belangrijker dan het doel".

We waren lekker vroeg in ons hotel vanmiddag. Heerlijk geluncht, een wijntje erbij, even een dutje gedaan en de rest van de tijd bij het zwembad doorgebracht. Nu met lekkere frisse kleertjes aan naar het diner. Ytje moet nog even oorbellen aan (in?) en dan kunnen we!

Heerlijk zitten we hier, op het terras, kijkend richting noorden over de zee en met een half oog op het menu. Wijntje erbij... en we hebben nog net een tafeltje, niet op de eerste rang maar we zitten heerlijk. Wel heb ik even duidelijk gemaakt dat we morgen de beste tafel willen. En oh oh... regen! Het regent op Sicilië, het regent in Cefalu. Wij krijgen de beste tafel, uitzicht bij de open deur. Revanche, noemt de restaurantmanager het, met een vette knipoog!

We vragen een alleengaande Vlaamse vrouw om bij ons aan tafel te zitten maar ze is liever alleen. Het is een beetje schipperen en daar zijn die Italianen toch wat minder bedreven in. Na een uur is de bestelling opgenomen. Het wordt een gezellig avondje, ik voel het 😀 Het was een gezellig avondje, ik wist het 😊

Geschreven door YtjeBart