Na een verkwikkende douche met verrassend wel warm water... ook al steek je best je armen niet in de lucht bij het douche gezien de professionele afwerking van de doorstromer... een al even stevig ontbijt. Een ontbijt met omelet, later zal blijken dat er aan eieren helemaal geen gebrek is in Cuba.
Aangezien we de 'Che' al vrij uitvoerig zijn tegen gekomen langsheen de wegen en we zijn tocht door Cuba willen volgen is het logisch dat we naar de Cueva de'll indio gaan. Een grot met een ondergrondse rivier waar de 'Che' en Fidel beschutting en onderdak hebben gezocht tijdens de revolutie. Een naar Cubaanse normen een zeer proper en mooi aangelegd domein waar je via een pad door de grotten tot aan een aanlegsteiger komt. Daar wordt je ingescheept in een platte boot die een tochtje over de rivier maakt en hier en daar bijzondere stallagtieten en stallagmieten aanduid. Je worden aan de uitgang van de grot afgezet aan een aanlegsteiger net voor een soort van een soort.
We kwamen aan in het 2e deel van het mooi verzorgde park met de nodige teristische standjes met de beeltenissen van che op allerlei voorwerpen...
We zijn nog in het begin van de verkenning van Cuba dus hebben we nog een zekere vorm van naïviteit waardoor we denken dat we op basis van de wegenkaart zonder 'problemen' van het ene punt naar het andere punt kunnen rijden. Deze naïviteit zullen we vrij snel kwijt raken... Op basis van de wegenkaart is het haalbaar om van de Cueva de'll indio via een omweg naar de Mural de prehistoria te rijden. Een weg die ons via de kust zou moeten leiden en dan afbuigen om terug het binneland in te trekken. Al vrij snel hadden we het gevoel dat we vrij alleen op de weg waren en krijgen we ook steeds meer opgehoopte delen zand op de weg, hierdoor moesten we nogal zigzaggend over de weg rijden. Af en toe moesten we een paardenkar vermijden en kwam er ons een vrachtwagen voorbij razen... we hadden door dat we op basis van de wegenkaart niet echt accurate info hadden over hoe onze weg verder te zetten.
Tot ons geluk hadden ze ooit besloten om in 'the middle of nowhere' toch een wegwijzer te zetten richting Vinales. Dus twijfelden we niet en lieten de kaart voor wat ze was en sloegen de weg in.... tot een punt waarop we opnieuw twijfelden over de staat van de weg. Met ons beste spaans vroegen we aan een boer met de fiets aan de hand of deze weg met wagen doenbaar was. Aan de uitdrukking van zijn gezicht was het duidelijk dat dit niet echt het geval was maar dat we beter even om konden rijden om zo Vinales te bereiken. Op basis van de ervaring van de aangeduide weg stellen we ons echt vragen bij de staat van de weg die we oorspronkelijk zouden nemen.
Nu ja deze ervaring had het voordeel dat we niet meer moesten zoeken naar een aanbieder van safaritochten want die hadden we hiermee ook al achter de rug.
Uiteindelijk bereikten we via via de 'Mural de prehistoria' . Dit is een muurschildering op een gigantische bergwand die in de beginjaren van de revolutie is gerealiseerd. Hierbij wordt de geschiedenis van de socialistische mens vanaf de prehistorie tot nu geschetst. Als men het zo zegt zal dat zo wel zijn zeker ...
Opnieuw een mooi aangelegd park met mooi afgelijnde paden en mooie grasvelden...en ja als toerist betaal je meer dan de lokale inwoners
Op het domein was een plaatselijke boer actief met een nagelwitte os die hij mooie kunstjes had geleerd en waarop je als toerist een tochtje kon maken... Plopsaland is er niets tegen.

Vinales is een prachtig natuurgebied waar door de overheid alles gedaan wordt om dit ook in stand te houden en terecht en gelukkig maar. Vanop een terras vlak naast het hotel Los Jasmines heb je een adembenemend uitzicht over deze prachtige vallei. zeker wanneer je al dit moois kan bewonderen met naast jou een enthousiast groepje muzikanten die de ziel uit hun lijf speelden.
De maand Juli is het begin van het regenseizoen en dat hebben we daar een eerste maal mogen ervaren. We kregen hier een eerste maal een tropische regenbui over ons die een kwartiertje duurde maar best wel hevig was maar een kwartier later was alles opnieuw als voorheen, broeierig warm en volop zon.

Na wat uizoeken en delibereren kozen we voor een klein restaurantje waar de aangestelde kelner duidelijk opleiding butler in London was gaan volgen. De wijze en de hoffelijkheid waarmee hij ons bediende was echt recht uit een opleiding tot butler die je alleen maar in London kan volgen, denken we toch...

Geschreven door Wouterdekoster.reisverhalen