Vanmorgen om half negen eerst naar de bakker gewandeld. Op het gemak in de schaduw ontbeten en rond half tien op pad voor een hitte wandeling. Connie heeft op Komodo’s een leuke rondwandeling gedownload naar een kasteel ruïne in de buurt. Een route door de wijnvelden en door een paar kleine wijndorpjes.

Het is een prachtig rondje en we lopen het eerste stuk niet echt in de schaduw. Omdat het al vroeg warm is, is het dus maar goed dat we redelijk vroeg vertrokken zijn. We komen eerst door een schattig klein Elzas dorpje Mittelbergheim en gaan daarna door de wijnvelden al een beetje naar boven. Daarna gaan we het bos in en nemen de stijgingspercentages wel toe maar lopen we regelmatig in de schaduw. Het is zo warm dat het in de verte steeds een beetje “diezig” is en stoppen we regelmatig om water te drinken.

Onderweg werden we nog in het bos verrast door een meneer die. Ideeën op het pad vlakbij het kasteel met zijn broek naar beneden zat te scheiten. Het was bij een point de vue maar dat hebben we maar voorbij laten gaan want dit was point de vue genoeg.

Bij het kasteel chateau d’Andlou aangekomen is het een oude vervallen ruïne die ws door een groep vrijwilligers gerestaureerd wordt. We lopen langs een andere weg naar beneden en die is een stukje steiler als de heenweg naar boven dus we hebben het rondje langs de goede kant gelopen.

Terug gekomen in het dorpje lopen we naar de Boulangerie met een terrasje en nemen een cappuccino met een stuk abrikozen en aardbeientaart. Ook nog even twee chique eclairs gekocht die keert in een doosje vervlakt werden. Ons overbuurtjes waren het dorpje Andlou gewandeld en zagen de route naar boven even niet zitten met dit weer. Wij als echte diehards hebben dat natuurlijk wel effe geklaard.

Daarna terug op de camping en daar allebei lekker gedoucht en genoten van een glas wijn. Onze naaste buurvrouw maakte nog een smak toen ze samen met haar man haar losse tentje weer aan de auto aan het vastknopen waren. Ze leek achteruitlopend over de koelbox te struikelen maar riep dat ze niks mankeerde. ‘s Avonds zijn we uit eten geweest maar dat beviel qua eten niet zo goed. Eerst leek het alsof er geen plaats was maar de buitengewoon vriendelijke gastvrouw vroeg of we tien minuten later terug konden komen en dan had ze ws wel plaats, Het waren kalfswangetjes op zijn Elzas maar dat waren eigenlijk gewoon stukje vlees in vette drellen. Allebei dus matig gegeten maar wel vooraf een lekkere cremant d’Alsace op. Connie had als toetje nog een (te) groot stuk taart en ik een crème brûlée. De gastvrouw met haar vrolijke humeur maakte ook nog wel wat goed maar het vlees was gewoon niet lekker.

Op het gemakje teug gelopen en in de bus uiteraard weer even de slimste mens gekeken en gaan slapen.

Geschreven door Sybrens.reisverhalen