Vanmorgen verwachtingsvol om zeven uur aan het ontbijt en om half acht zaten we in de auto op weg naar Etosha National Park. Om kwart over tien bij de gate en ruim na half elf het park in want toen waren alle formulieren ingevuld en de de auto gecontroleerd op Kalashnikovs. We rijden het park aan de westkant in en hebben binnen een half uur al een tweetal olifanten gespot die op enige afstand in de lage bomen rondstruinen. Daaraan spotten we regelmatig wat springbokjes en Kudu's maar tot aan de eerste waterhole komen we verder niks tegen. We rijden over een brede gravelweg naar de eerste waterhole waar we 'slechts' alleen wat zebra's en oryxen zien drinken.

Op weg naar de tweede waterhole die we na twee uur rijden bereiken komen we onderweg alleen nog wat giraffe's en de nodige springbokken tegen. Bij de voor ons tweede waterhole staat redelijk wat wild te drinken en die worden allemaal het water uitgejaagd door een kleine kudde olifanten. Het is duidelijk wie daar de baas is. De rest van de middag kenmerkt zich met name door veel opstuivend wit gravel waardoor ook de struiken en bossen wit uitslaan alsof het kerst is. Het klinkt wellicht wat hautain maar net als we de hoop op roofdieren al bijna hebben opgegeven, komen we bij een waterhole waarbwel het een en ander aanwezig is , inclusief een troep van 5 leeuwen. Twee mannetjes en drie dames. Een van de dames werd nog benaderd door een van de heren maar op de foto is te zien dat ze daar niet van gediend is.

We rijden door naar onze lodge: Mopane en worden daar weer uiters vriendelijk ontvangen door Simon, een blanke jongeman. De lodge is een eenvoudig maar smaakvol ingericht en gaan al gauw aan het diner. Er blijkt echter (weer) een zeer luidruchtige groep Duitsers te zitten waarbij vooral de Fuhrer van de groep een gedreven Pegida aanhanger lijkt te zijn.

Nieuwsgierig naar de tweede dag naar de tweede dag Etosha gaan we op tijd naar bed.

Geschreven door Sybrens.reisverhalen