Op deze laatste dag rijden we na een heerlijk ontbijt aan de waterhole rond een uur of half tien de poort uit van ons tented camp. En nog ruim voor de ingang van het park maar op het reservaat van de lodge liggen er in de schaduw van een iets grotere boom twee cheeta's . Wat en start van de dag. Het doet Connie en mij denken aan vorig jaar in Tanzania toen we ook twee cheeta's hebben zien liggen. Ik heb Fredy, onze gids in Tanzania vorig jaar, dan ook via de whatsapp maar even laten weten dat de twee geëmigreerd zijn. Hij reageert snel met het verzoek om ze te moeten sturen (of meenemen) omdat hun ouders ze missen.

Bij de diverse waterholes die we bezoeken komen we eigenlijk nauwelijks wild tegen. Zelfs de hoeveelheid kudu's en springbokken valt eigenlijk een beetje tegen, althans bij datgene wat we verwacht hadden. Aan het einde van de dag komen we nog wel een kleine kudde wildebeesten (of gnoes) tegen en een paar giraffes inclusief een 'alleenstaande' hele oude, wat ziek uitziende giraffe. En olifanten hebben we die dag al helemaal niet gezien. Wel een jakhals die langs onze auto bijna meeloopt naar een waterhole om wat te drinken.

Rond vijf uur rijden we het park uit richting Onguma Bush camp; het iets minder luxe broertje van het tented camp van Onguma. Maar dat valt eigenlijk ookwel mee ook al zijn de lodges minder groot en luxe. We hebben ook geen buitendouche maar vanaf het terras van de bar en het restaurant wel uitzicht op een waterhole. En terwijl we savonds zitten te genieten van ons overigens heerlijke diner komt er een olifant drinken. Zo krijgt deze dag na een top begin met de twee cheeta's ook weer een topafsluiting met deze ongenode gast.

Samengevat is Etosha een park wat wel enorm groot is, nl 22.000 km2, maar waar er een slechts heel beperkt netwerkje is van wegen waar je over mag (en kan) rijden, dit zijn ook nog eens redelijk grote en brede wegen van wit gravel wat door het opstuiven zorgt voor een strook witte "kerstbomen" langs de weg. Het is bijna half zo groot als Nederland (41.000 km2) maar ik denk dat je in vijf dagen tijd alle wegen bereden kunt hebben. Er zijn ongeveer vijftig waterholes waar er dan uiteraard wel regelmatig (maar zeker niet altijd) concentraties van dieren te zien zijn. Je rijdt eigenlijk van waterhole naar waterhole waarbij je dan onderweg weinig kans hebt hebt om wat te zien doordat het " wegennetwerk" niet zo fijnmazig is. En dan is het natuurlijk begrijpelijk dat je maar beperkte kans hebt om wild te spotten. Met dat gegeven dat in het achterhoofd zijn we eigenlijk dik tevreden ook al het voelde af en toe alsof we op doorgaande weg door een natuurpark reden. De tegenstelling met bv het Serengeti-park het het Tarangire-park in Tanzania is dan ook enorm.

Geschreven door Sybrens.reisverhalen