Vanmorgen vroeg vertrokken om op tijd in Waterberg te zijn. De reis ging voorspoedig over ruim tweehonderd kilometer asfaltweg en nadat we in Grootfontein getankt hebben draaiden we de gravelweg op voor de laatste 150 km.en op dat moment dacht ik mijn iPad Vast even in de auto op te laden. ..........en toen ontdekten we dat we die vergeten waren in onze laatste lodge. Snel gebeld en na twee minuten lieten ze me van de receptie weten dat ze hem gevonden hadden. Connie en ik hebben savonds op bed nog foto's liggen kijken en omdat e ret weinig plek op het nachtkastje was, had ik hem tussen de klamboe gelegd. En dus volledig over het hoofd gezien bij het laatste rondje door de kamer. We besluiten dat Connie en ik terug rijden en Atie en Henk vast doorrijden naar Waterberg.

Wij rijden eerst terug naar Grootfontein om onze banden op snelwegspanning te zetten en gaan vol gas terug naar de lodge. Al met al zitten connie ik vanaf half negen tot half vijf in de auto. Aangekomen bij de camping voor ons laatste nachtje autotent zien we bij het opdraaien twee neushoorns. Het is een beetje onwerkelijk en het klopt dus wat ik op de vele reviews van het park al gelezen had, namelijk dat de neushoorns bijna handtam zijn en nog net niet uit je hand eten. Het voelt een beetje vreemd en eigenlijk meer alsof je een dierentuin inrijdt als je de neushoorns samen met een paar koeien uit een grote watertrog ziet drinken.

Atie en Henk zijn op gamedrive op het moment dat wij aankomen dus we gaan op zoek naar de camping. Eerst rijden we langs een receptie met een groot hangslot dus rijden we door de receptie van de lodges. Aldaar wordt uitgelegd dat we weer 2,5 km terug moeten over hetzelfde hobbelweggetje en daarna al de mevrouw vd receptie ons opwachten. Teruggekomen blijkt alleenstaande steeds op slot maar na een paar minuten komt ze dan toch opdagen en wijst ons naar de camping.

We zetten de tent voor de laatste keer op of beter gezegd : we klappen hem voor de laatste keer uit en drinken een biertje. Als Atie en Henk terugkomen vertellen ze op dezelfde plaats als wij de neushoorns gezien te hebben en verder eigenlijk niet zoveel nieuws gespt hebben. Wel vullen ze nog aan ze dat hun gids verteld heft dat er een soort neushoorns-fokprogramma is met vier vrouwtjes en een mannetje wat helaas nog niks opgeleverd heeft. Ook dat er in Etosha dit jaar al 85 neushoorns door de chinezen zijn omgebracht voor de horens.

Ze zijn echter het Waterberg plateau niet opgeweest maar alleen rond het plateau gereden. Het meeste wild zit echter op het plateau en daar worden geen game drives georganiseerd en zijn er alleen maar gegidste wandelingen door een beperkt gedeelte van het plateau. Dus geen big Five voor Atie en Henk (dit jaar) terwijl er op het Waterberg-plateau wel degelijk kaapse buffels en luipaarden aanwezig zijn.

Atie en Henk hadden ook al gereserveerd voor het diner ook al was dat niet van harte gegaan omdat eigenlijk al vol zat. Ze moesten het diner ook gelijk betalen. Aangekomen bij het bijna stijlloos ingerichte restaurantje ging de ober bijna door het lint omdat hij niet geïnformeerd was dat er nog vier extra gasten zouden komen. De vrouwelijks koks kalmeerden hem en beloofden dat we wel iets te eten zouden krijgen. Later bleek dat er een stel Duitsers (ja weer Duitsers) hadden aangeven dat ze op campingplaats stonden en dus ons eten hebben opgegeten ( waar ze ws ook niet voor betaald hebben).

Het voorgerecht was een heerlijk erwtensoepje. Maar het hoofdgerecht bestond uit een bolletje rijst, een opgewarmd stuk pompoen en een vreselijk slecht stoofpotje van kudu. Gelukkig was de wijn en het bier prima......op naar ons laatste nachtje in de autotent.

Geschreven door Sybrens.reisverhalen