10:30

Om een uur of negen opgestaan en op het gemakje ontbeten. We blijven hier tenslotte een dagje. Connie heeft vannacht tot een uur of één liggen lezen en haar boek is uit….

Gisteren heeft Hanni al afspraken voor ons gemaakt bij opa en oma en vanmorgen werden we ook al uitgenodigd bij de zus van Hanni om morgen op de koffie te komen.

Terwijl Connie nu aan het koffie zetten is, is er naast ons iemand met een bosmaaier aan te werk. Het voelt dus net als thuis alsof ik het weitje aan het “bosmaaieren” ben.

Net effe koffie gedronken en daarna naar het centrum van Oberburg gelopen. Eerst even twee Amandel-gipfel gekocht en een brood. Daarna weer bij de Coop boodschappen gedaan. Thuis de Gipfels opgegeten en toen op weg naar de opa & oma van Miranda.

Dat was ruim 2 kilometer lopen maar het laatste stukje nog een stevig omhoog. We moesten even zoeken naar opa en oma maar uiteindelijk vonden we oma in een rolstoel buiten op de veranda. Ze hadden ons al om 2 uur verwacht en omdat we pas om half drie brieven waren was opa maar weer verder gaan ….. bosmaaieren.

Het zijn zeer aardige mensen maar zeker wel de 80 gepasseerd. We kreeg een kopje oploskoffie en eerst koekjes . Opa was opzoek naar “glace” en kon dat eerst niet vinden maar later kregen we ook nog een paar plakjes Viennetta. Opa vertelde honderduit over de landbouw in Zwitserland en ook al begrepen we hem niet altijd was het toch best gezellig. Oma leek het niet altijd even goed te volgen maar zei ook dat “Fritz de reder was”.

Na een uurtje weer vertrokken en we werden door opa nog getipt om boven over terug naar Oberburg te lopen. Dat was een uur lopen en omdat wij nog jong waren was dat prima te doen. Het was inderdaad een prachtige wandeling en liepen tot 740 meter hoogte om terug af te dalen de camping op ongeveer 570 meter.

Daar eerst even de luifel uitgezet omdat het vanmiddag ondertussen ook mooi weer geworden was. Eerst even wat water gedronken want vanmorgen hadden we eigenlijk alleen maar thee en koffie op voordat we aan de wandeling begonnen zijn. Ik heb daarna toch de Emmentaker whisky geen omdat het toch eigenlijk “once in a lifetime” is dat we hier zijn. Daarna een abrikozen eau de vie ingeschonken en uitgerust van onze wandeling.

Vandaag eten we onze laatste chipolata-worstjes uit Frankrijk met aardappels en broccoli onder begeleiding van twee Zwitserse biertjes. Net de boel afgewassen en we zitten nu, kwart over negen, in de bus aan ons dagelijkse kopje ( clipper en caramelised pear) thee. Straks nog even weer de aflevering van de slimste mens van vandaag terugkijken en dan slapen. (Of wellicht dat Connie weer aan haar volgende eboek begint).

Geschreven door Sybrens.reisverhalen