Vanmorgen op tijd uit de veren en heerlijk gedoucht in het grote en zeer schone sanitairgebouw. We werden al vroeg gewekt omdat ze al weer vroeg aan het werk gingen met de verbouwing van de Campsite. Onder een heerlijk zonnetje ontbeten en waar we gewaarschuwd waren voor brutale baboons (bavianen) hebben we tijdens het ontbijt geen aap gezien. Nu op weg naar de Fish River Canyon.

Tijdens ons korte ritje over de gravelroads kwamen we nog een gezin struisvogels tegen: pa en ma met zeker 8-10 jongen, die vlak langs de weg liepen. Ze "vlogen" alleen net te snel weg en waren dus net te laat voor een fotoreportage. Na 10 km kwamen bij een overkapping waar op moment dat we aankwamen 2 auto's stonden. Even later konden we genieten van het prachtige uitzicht op de Fish River Canyon. Een bewijs van de enorme krachten van de natuur en volgens Atie en Henk leek het wel op de Grand Canyon maar is deze veel breder en minder diep maar wel net zo indrukwekkend.

Bij een volgende uitzicht op de canyon stonden we nog alleen met onze twee auto's dus het is wel duidelijk dat minder toeristisch is dan de Grand Canyon in de US. Atie, Henk en Connie vinden het uiteraard nodig om dicht bij de rand foto's te maken dus ben ik maar even een blokje om gegaan. Ik word al misselijk bij het idee en hoef het niet te zien wanneer ze naar beneden storten......

Na een half uurtje prachtige uitzichten op weg naar het verre zuiden. We zijn nog even gestopt bij onze camping waar we voor nog geen 6 euro een pak koekjes, een labellosstick en voor allemaal een kop koffie hebben aangeschaft.....

En vervolgens hebben we zeker 200 km afgelegd en nog meer verschillende vormen van enorme leegtes ervaren. Daar waar we gisteren dachten dat het land leeg was, bleek vandaag dat het nog intenser kon. Het bijzondere is overigens ook nog dat het we ons door verschillende landschappen bewegen die variëren van rotsachtige vlaktes met bergen, kale zandvlaktes tot aan kale 'woestijnsteppes'. Maar de desolaatheid straalt er werkelijk vanaf en ik kan begrijpen dat hier weinig mensen wonen omdat je hier eigenlijk wel depressief van moet worden... Maar zoals eerder gezegd : echt vervelen doet het niet.

We hebben vervolgens dankzij (!!!) de Tom-Tom ( wat eigenlijk een Garmin is) zeker 125 km omgereden maar het was zeker de moeite waard en een bijzondere ervaring om weer andere variaties van leegte te ervaren. Tientallen kilometers kaarsrechte gravelweg met af heel af en toe een tegenligger.

Omdat we omgereden zijn, kwamen we nog wel door een karakteristiek Afrikaans dorpje vlakbij Noordoewer waar de muziek ons uit verschillende gebouwtjes door het dorp begeleidde. Heel veel volk op de zanderige straatjes maar zonder echt veel bedrijvigheid.

En vanuit de droogte en leegte rijden we vervolgens door een groene strook langs de Oranjerivier. Om half vijf rijden we het terrein op van een grote wijnplantage: Norotshama. Een slimme boer die tegen de stroom in een wijngaard begonnen is en nu miljoenen kilo's druiven naar het buitenland exporteert. En in navolging van dit succes aan de Oranjerivier een resort begonnen is met lodges, restaurant en een Campsite.

We worden weer hartelijk ontvangen en naar onze plaatsen gewezen. We staan er op zich prima maar we ontberen wel het uitzicht want we kijken op de lodges die wel op de Oranjerivier uitkijken. Nadat we weer in razend temp onze auto-tenten geïnstalleerd hebben, gaan we op het terras (met uitzicht op de Oranjerivier) een biertje drinken. Ook hebben we weer WiFi en maken al onze naasten weer jaloers met onze verhalen en foto's. Bij het riviertje staan een paar Zuid-Afrikaanse jongens te vissen. We ontdekken dat we elkaar goed kunnen verstaan en ik word dan ook gelijk gevraagd om een soort baarsje van de haak te halen wanneer een van de jongens ook met zijn andere hengel beet heeft.

We kunnen er 's avonds ook eten en dat is ondanks dat we een beetje lang moeten wachten weer een succes. Het terras is niet overal even goed verlicht en door de vele gasten loopt ook de logistiek niet
helemaal soepel. Maar we krijgen een paar halve boterhammetjes met wat boter om het wachten te verzachten. Maar het vlees maakte alles goed. Zowel de ladysteak als de lam-chop als de filletmedaillons zijn supermals en ze kosten bizar weinig want we betalen gemiddeld een tientje voor de hoofdgerechten. De wijn uit Zuid-Afrika die gemaakt is van de plaatselijk druiven bevalt erg goed en Atie, Henk en Connie werken met zijn drieën twee flessen weg.....

Na het eten nemen we nog een kopje koffie en werken nog even de dagboeken bij en gaan (weer moe maar voldaan) naar bed.

Geschreven door Sybrens.reisverhalen