Voor vandaag hebben we voor Cas een mountainbike gehuurd. Hij wil namelijk graag de berg afcrossen en heeft mij hiervan een filmpje laten zien. Ik hou van bergen en ik zit graag op een mtb, maar na 10 seconden wist ik al: dit ga ik niet doen. Doodeng. Cas vond het niet erg om alleen te gaan (Max wilde überhaupt niet) dus vertrokken we vanochtend naar het centrum om zijn fiets te halen.

De man van de fietsenwinkel keek ons wat bezorgd aan toen wij antwoordden dat dit zijn eerste keer was… Ik deed net of ik niet al zenuwachtig was, maar sloot voor de zekerheid toch nog maar even de extra verzekering af. Die fietsen zijn toch best wel duur, als je ze moet vervangen om wat voor reden dan ook… En ja, doe er ook maar een setje kniebeschermers bij. Gezondheid is niet te koop, maar je kunt het wel zo veilig mogelijk maken, toch?

Helaas regent het de hele ochtend, dus wachten en wachten we, tot het om een uur eindelijk droog is en we naar de berg kunnen. We pakken de gondel naar boven, Cas met fiets en wij zonder. We spreken af dat wij boven wachten: als Cas het leuk vindt en nog een keer wil, komt hij weer naar boven. Als 1 keer genoeg is, belt hij en komen wij weer naar beneden.

Ik dood de tijd (en de zenuwen) met het maken van foto’s van de prachtige uitzichten die we bovenop de berg hebben. Rondom ons zijn nog veel hogere bergen, maar we zitten hier echt behoorlijk hoog. De koeien die hier grazen lijken meer op berggeiten dan op koeien, respect! Aan de overkant kunnen we een gletsjer bewonderen en ook Max verwondert zich over hoe mooi het hier is.

Na een kwartiertje belde Cas ons - zou alles goed gaan?!? En gelukkig wel, hij belt dat alles goed gaat maar dat hij 1 afdaling wel genoeg vindt. Wij gaan weer terug naar beneden en ik probeer mijn hoogtevrees - of valangst - weer te overwinnen door bij vertrek van de gondel voorin te gaan staan en de diepte in te kijken als de gondel de diepte in duikt. Dat lukt bijna ;-)

Eenmaal beneden staat ons een moddermonster op een fiets op te wachten - Cas zit van top tot teen onder de bagger en zijn fiets is her en der bedekt met een laag van zeker 2 centimeter. Deze held heeft de rit met glans overleefd, ondanks dat hij zich een keer moest laten vallen om niet het ravijn in te storten… Er lag her en der zoveel modder dat hij geen grip meer had, wat de rit moeilijker maakte - sowieso is zo’n Oostenrijkse berg in de Alpen voor de gemiddelde Nederlander een mega-uitdaging. Al heeft Cas wel ervaring met mountainbike, maar dan in de bossen van Austerlitz en Zeist. Ik vind hem echt een held.

Gelukkig staat er onderaan een bike cleaning station en kan hij zijn fiets en zijn schoenen schoonmaken. Daarna lekker naar ons appartement om van een welverdiende lunch te genieten en de rest van de dag lekker chillen.
Morgen is het alweer de laatste dag helaas! Nog even maximaal van de bergen genieten en dan weer terug naar ons eigen platte landje.

Geschreven door Sjmcvdende.op.avontuur