12° bewolkt 11 km
Vandaag op weg naar Istanbul.
Frank bracht me naar Schiphol. Alles verliep vlekkeloos. Bij de gate hoor ik: 'hé, nog een wandelaar.' Iris en Sedat staan naast me. Zij vliegen met Pegasus 1,5 uur later. Nog even wat gekletst en dan aan boord.
Ik zit bij het raam, de stoel naast me is leeg (lekker ruim; dank je Gert). Ik start een film over Bob Dylan op en val in slaap. Dan komt er een heerlijke lunch mèt een (bekertje!) Merlot. Tot slot nog een goede kop koffie. Dàt smaakt!
De film over het leven van Bob Dylan was een welkome afleiding. Beetje vreemd mannetje trouwens....
Aangekomen op het vliegtuig nog een capucino gescored en een simkaart gekocht. De jongen noemde zich een specialist, maar moest na een kwartier prutsen zijn collega erbij halen.
Ik ga het hotel bellen om de shuttle naar het hotel te regelen. Lukt niet. Mijn telefoon doet het niet. SHIT! Ik vraag een paar turkse jongens of ik misschien cijfers eraf moet halen. Ze begrijpen me niet goed en gaan bellen. Er is geannuleerd, maar de receptie kan wel wat voor me regelen. Ik vraag maar niet meer of er een shuttle kan komen. Met bus en metro is ook leuk.
Ik wil een 3-daagse citycard, maar de automaat werkt niet. De monteur neemt me mee naar een andere automaat. Ik moet 69 seconden mijn pinpas er tegenaan houden en dan is de transactie mislukt.... Nog een keer... De monteur is ondertussen een andere automaat aan het repareren. Dan maakt hij die van mij open. Hij vult hem met kaarten. Nu zal het wel opgelost zijn. Helaas! Bij een gewone automaat koop ik dan maar een ticket van 200TL. Dat moet genoeg zijn. Na veel gedoe komt er een kaart uit de machine. En.....ik kan ermee door het poortje. Pfffff
Aangekomen bij het eindpunt ga ik op weg naar de bus... mijn internet ligt eruit! Waarschijnlijk omdat ik 3 verdiepingen onder de grond ben. Ik loop maar met de massa mee. Ik loop voor mijn gevoel al zeker 10 minuten onder de grond en kom in een enorm winkelgebied. Dan zie ik een roltrap naar boven en nog één. Bordjes Çikiş (uitgang) volgen. Weer meters maken....en dan ruik ik frisse lucht. Nog één roltrap en ik sta buiten. Maar waar??? Internet krijg ik niet aan de praat. Ik vraag het een taxichauffeur. Hij zet mijn telefoon op een WiFi account. Dan kan ik in ieder geval de route downloaden en de bus pakken. Het is ontzettend druk met auto's. Zeker spitsuur.
Ik vraag, loop naar de ene kant, andere kant, maar ik kan de bus niet vinden, die ik moet hebben. Niemand kan me goed helpen. Ook al laat ik ze Google maps zien.
Inmiddels is het donker en half 9. Ik ben er klaar mee. Ik neem een taxi. Binnen een half uur ben ik bij het hotel. Ik geef de chauffeur €10 (ik heb nog geen TL), waar hij heel blij mee is.
Nu nog hopen dat er een kamer voor me is. Gert had onze reservering geannuleerd. Ik wil die kamer. Dat is niet eenvoudig. Na een half uur zijn ze eruit: de kamer wordt via booking gerestitueerd en ik krijg een andere kamer. Een hele mooie trouwens.
Ik fris me wat op en ga op zoek naar eten. Rond het hotel wemelt het van de eettentjes. Ik neem een turkse pizza en eet hem lopend op. Dan hoor ik luid en duidelijk een omroeper. Ik ben in Turkije! Vlak bij een prachtige moskee. Op de binnenplaats wassen mensen hun gezicht en voeten. Het is al 10 uur!
Nog even op mijn balkonnetje m'n blog bijwerken en dan lekker onder de douche en slapen..
Ik kan wel zeggen, dat het een enerverende dag was.

Geschreven door Rinawandelt