Gute morgen, vandaag de laatste volle dag in Tarrenz, én die beloofd heel spectaculair te worden. In het hotel hebben we Renate und Michel (uit Duitsland) leren kennen en vooral Renate is een zeer ervaren bergbeklimster. Ze hebben ons gisteren uitgenodigd om mee te gaan Klettersteigen ; ongeveer gezekerd steile wand klimmen. Dit leek Pleun en mij heel spectaculair én erg spannend. We konden in de klimhal een uitrusting huren; helm, klimtuig en zekeringshaken. Vanmorgen om 11.00 uur zijn we met zijn allen naar de klimwand gegaan (in de buurt van Oetz) waar een voor ons zeer indrukwekkende rotspartij van ruim 165 meter hoog opdoemde. Bij het zien van deze wand (waar al enkele klimmers bezig waren, die eruit zagen als mieren tegen een berg) dacht ik even "waar beginnen we aan"? Renate en Michel verzekerden ons dat ze ons zouden helpen en dat ze ervan overtuigd waren dat dit ging lukken. Dus alle moed bij elkaar en onze klimuitrusting aangetrokken. Annemarie en Silke zouden vanaf de grond ons een tijdje volgen met een verrekijker en proberen een foto te maken. Zij zouden daarna even gaan genieten in Oetz. Nou, wij met de nodige uitleg en instructies naar boven en begonnen aan deze barre maar zeer indrukwekkende ervaring. Ik geef toe dat het voor mij zwaarder was dan ik had gedacht. Pleun vond de eerste meters spannend maar kreeg het met aanwijzingen van Renate snel onder de knie, waarbij ze erg goed klom én zichzelf steeds zekerde. Ik klom te veel op kracht, minder op souplesse (hoe kan dat nou), waardoor het soms behoorlijk zwaar was. Soms sta je op een punt tegen de berg aan geklemd, kijk je beneden in een erg stijle diepte en vraag je je af waar je je voet nu eigenlijk neer moet zetten. Ik heb het er niet helemaal zonder schaafwondjes en blauwe plekken afgebracht, Pleun is helemaal schadevrij boven gekomen. In ruim twee uur hebben we deze zeer spectaculaire tocht volbracht en het was een geweldige ervaring. Pleun zei direct volgend jaar weer te willen. Als Renate en Michel er volgend jaar weer zijn (waarschijnlijk wel) nemen ze ons mee op een klimtocht langs een waterval. Misschien maar even trainen van tevoren. Annemarie en Silke hebben ons echt tegen de wand zien hangen als mieren. Zij zijn zich daarna lekker gaan vermaken in Oetz. Annemarie en ik zijn erg trots op deze geweldige prestatie van Pleun.

Geschreven door Onzevakanties