versie 1
Vandaag, maandag, hadden we een hotel zonder ontbijt. Bij verblijf in een stad als Bolzano bleek dat geen probleem. Twee straatjes verder wist Christine een konditorij / pasticeria te zitten. Daar konden we terecht voor koffie en een soort puddingbroodjes met jam. We kochten meteen ook nog broodjes voor tussen de middag, dan was dat ook meteen geregeld. Vervolgens weer terug naar het hotel om de spullen weer in te pakken en uit te checken. We hebben eerst in Bolzano nog even rustig door de stad gefietst en een aantal monumentale kerken bezocht. Allemaal even mooi gerestaureerd.
Daarna konden we weer echt op pad. Met behulp van de Wahoo navigatie fietsen we terug naar de plek waar we gisteren de route verlieten. Daar begonnen we aan de enige echte klim van deze vakantie. Door de schitterende vergezichten was er steeds voldoende afleiding, en waren we uiteindelijk boven in Eppan (Duits) of Appiano ( Italiaans) voor we er erg in hadden. Na elke beklimming volgt meestal weer een afdaling. Zo ook nu, en wel een kilometer of tien dwars door een gebied met afwisseld appels en druiven. Vandaag hebben we kilometers en kilometers langs de Adige / Etsch gefietst. Dan weer aan de ene kant, dan weer aan de andere kant. En altijd weer de bergen, de Dolomieten, op de achtergrond. Bij het dorpje Salurn / Salorno ligt de taalgrens tussen Duits en Italiaans. Wij merkten daar uiteraard niet veel van. Het enige was dat Nico nu in het Italiaans probeerde om Italiaans ijs te bestellen... "hai due gelati per me?"

Er blijkt nog een heel verhaal te zitten aan het feit dat er in dit deel van Italië (ZuidTirol) Duits wordt gesproken. Oorspronkelijk, voor de eerste wereld oorlog behoorde heel Tirol tot Oostenrijk- Hongarije. Als gevolg van de twee wereld oorlogen en de naar aanleiding daarvan gesloten verdragen werd Zuid Tirol, zeg maar het stroomgebied van de Adige, ondanks dat het Duitstalig was, aan Italië toegedeeld.

Zoals gezegd.... vandaag passeerden we de taalgrens.

Doordat alle verkeer in deze regio uiteindelijk door het dal van de Adige moet, ontstaat er een soort spaghetti van vervoersverbindingen: trein, rivier, fietspaden, snelwegen, provinciale wegen, alles moet door hetzelfde dal. Dat je af en toe ook een stukje langs de snelweg fietst, daar valt niet aan te ontkomen. Ook wel weer leuk... dezelfde snelweg waarover we andere jaren op vakantie gingen.

Rond een uur of vier bereikten we Trento. Altijd weer leuk om zo'n grote stad in te fietsen met alle pleinen en winkelstraten. Het hotel, Casa San Paolo, lag aan de rand van het centrum, en was snel gevonden. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we nog even sight-seeing wezen doen in de mooie stad. We hebben Italiaans gegeten ( tortellini en lasagne) op het Piazza del duomo. Het was weer een mooie dag.
aantal km's: 75

Geschreven door NicoenChristine.fietsen.weg