Dag allemaal,

Ter afwisseling van alle zorgelijke nieuwsberichten ons zonnige reisverslag uit Australië. We reizen momenteel langzaamaan terug naar Sydney, waar we over 1,5 week vertrekken naar Taiwan. De afgelopen weken hebben we vooral veel mooie natuur gezien.

Het begon met de Great Ocean Road, de kustroute die onder Melbourne begint en bijna 250 km lang is. Deze weg is vlak na WO I met de hand aangelegd door 3.000 soldaten die terugkeerden uit de oorlog. Het was bedoeld als werkverschaffingsproject, zodat de mannen weer aan een normaal leven konden wennen. Tja, wat moeten we ervan zeggen? Drie dagen ontelbaar vaak gestopt, heel veel oh en ah momenten, zo vreselijk mooi. De zon scheen meestal, het waaide keihard, de golven waren metershoog en de zee was prachtig azuurblauw. Alles was natuurlijk mooier dan op de foto's 🤭.

We hadden een bijzondere overnachting in Terang, een plaatsje van niks, maar wel met veel culturele activiteiten. We logeerden bij Les, een spraakzame man van 78, die 7 jaar geleden een oud hotel met pub en feestzaal heeft gekocht. Elke kamer is authentiek ingericht en op elk bed ligt een roman. Armlastige kunstenaars hebben er gratis verblijf. Wij sliepen in een groot huis annex theaterzaal aan de overkant, ook vol met boeken en prachtig ingericht. Er bleek een vogel in de kachel te zitten, die bevrijd moest worden. Dat ging niet helemaal goed, want hij ontsnapte in de 5 meter hoge kamer. Dus Les heeft met gevaar voor zijn leven achter de vogel aangejaagd om hem naar buiten te krijgen. Ondertussen begon in de feestzaal een echte countrymuziek show. Dat wilden we natuurlijk niet missen 🎸. Na een geweldige avond bleek ons huis vogelvrij en vielen we zingend in slaap 😁.

Na de Great Ocean Road verlieten we de staat Victoria en reden we South-Australia binnen. Voor de staatsgrens stonden grote borden dat het meenemen van groente en fruit verboden was. Dat was balen, want we hadden net inkopen gedaan. We hebben nog langs de kant van de weg zoveel mogelijk fruit opgegeten en de rest toch maar in de container gegooid toen we een heel peloton politieagenten met honden zagen 😱.
Geen controle natuurlijk.

We verbleven een paar dagen in Mount Gambier, een plaatsje dat op een vulkaanhelling ligt. In de omgeving zijn veel niet-werkende vulkanen en zinkgaten, waar je in kan kijken, rondwandelen of zwemmen. Als je tenminste water van 12 graden C. lekker vindt 🥶. Wij deden toch liever een fietstochtje op fietsen met massieve banden. Wel handig omdat ze niet lek kunnen gaan, maar niet echt comfortabel.

Omdat we zo van de Australische kust houden en omdat we Nang, een bekende uit Laos, wilden opzoeken zijn we 500 km naar het Westen gereden, naar de Fleurieu peninsula. We zijn 5 dagen in de jeugdherberg in Port Elliot gebleven, waar bijna alleen oudere jongeren waren 😜. Aan 3 kanten zee en prachtige wandelpaden langs de kust, helemaal geweldig.

Nang kennen we uit Laos. Een hele inspirerende vrouw die op Don Det een goedlopend vegan restaurant had, maar in 2019 voor de liefde naar Australië is geëmigreerd. Nu heeft ze daar een Laotiaans restaurant geopend, niet vegan want Aussies houden erg van vlees 🥩🥓🍔.
Ze kan echt geweldig koken en op bezoek gaan bij Laotianen kan echt niet zonder eten, dus daar hebben we een paar dagen erg van kunnen genieten. Behalve een heel leuk weerzien met Nang en haar zoontje Cooper, konden we ons ook nog een avond nuttig maken. De afwasser was namelijk ziek en wij vonden het wel leuk om dat te doen 😉. We waren daarna helemaal gevloerd.

Na de kust zijn we naar de Grampians gegaan. Een Nationaal Park waar vanaf begin december tot eind januari bosbranden zijn geweest. Sowieso zie je in heel Australië zwartgeblakerde boomstammen, omdat er elk jaar wel ergens bosbranden zijn. Dit jaar is het ook extreem droog, dus een hoog risico op brand. Wij gingen naar het kleine deel van het NP dat niet verbrand is. Prachtige rotsen en bossen, waar we pittige wandelingen deden. We kunnen het nog steeds!

En dan nog het verkeersbord uit het vorige verslag. Anja heeft de juiste uitleg gegeven: wandelaars op de weg, dus niet harder rijden dan 15 km.
Lies dacht dat het een galante man was die zijn vrouw helpt oversteken. Nelline dacht aan een boze man die zijn vrouw (met zachte dwang) de weg op duwt😂

Tot het volgende verslag.
Groeten, Lies en Nelline

Geschreven door Nelline-en-lies.reisverhalen