Ha lieve volgers,

Helaas geen winnaar van de prijsvraag, maar wel een eervolle vermelding voor Anneke die denkt dat je na een lange fietstocht heus nog wel gave billen kunt hebben 🤭. Op de eerste foto van dit verslag zie je de oplossing.

Inmiddels zijn we in Australië aangekomen. De laatste 2 fietsdagen in Taiwan waren helaas erg nat. We waren er al op voorbereid, maar het was toch wel erg jammer. Fietsen met regen maakt een tocht altijd minder mooi, terwijl zeker de laatste dag een hele mooie route zou zijn. Vanaf Keelung reden we zo'n 35 km langs de rivier rechtstreeks Taipei in. Maar we mogen helemaal niet klagen, 22 fietsdagen met mooi, droog weer en dus 2 met regen. In totaal hebben we ruim 1100 km gefietst. Een prachtige ervaring.

Maar nu dus in Australië. Een compleet andere wereld qua sfeer, natuur, mensen en oppervlakte. Taiwan past ongeveer 190 keer in Australië 😲.
We begonnen onze reis in Tasmanië, een deelstaat van Australië. We hadden voor 6 dagen een auto gehuurd en verbleven onze eerste nacht in Launceston bij een Nederlands/Australisch stel. Superaardige en gastvrije mensen! Onder het genot van een hapje en een drankje hebben we leuke verhalen uitgewisseld. Een mooi begin van onze reis down under.

De volgende dag vertrokken we naar Cradle Mountain, een Nationaal Park (NP) in de bergen. En wat genoten we van alleen al de autorit er naar toe. Je rijdt links in Australië, altijd wel weer even een dingetje, maar gelukkig went dat ook snel. Het landschap is weids, afwisselend, bijna overal groene heuvels en de wegen zijn relatief rustig. Heel opvallend is het grote aantal dode dieren langs en op de weg. Van possums tot walibies (kleine kangoeroes). Niet heel fijn, maar het is niet anders. Gewoon proberen er om heen te rijden 😱.
In Cradle Mountain sliepen we voor het eerst (en voor het laatst?) in een bunkbed in een hostel, de enige nog enigszins betaalbare accommodatie. Van de 4 graden nachttemperatuur hebben we niks gemerkt onder een immense stapel dekens. We hebben 3 wandelingen in het NP gedaan, onder andere rond het Dove Lake. Adembenemend mooi! Zo'n voorrecht om dit allemaal te mogen meemaken.

Na weer een prachtige autorit kwamen we aan in Swansea, een plaatsje aan de oostkust. We sliepen weer in een hostel, maar dan wel met een eigen kamer en een hele grote gemeenschappelijke keuken. Zo heerlijk om na een maand weer eens ons eigen potje te kunnen koken.
We gingen speciaal daarheen voor een wandeling in het Freycinet NP (100 km verderop), maar het weer zat niet echt mee. Het park staat bekend om zijn fantastische uitzichten bij Wineglass Bay. Helaas kwamen er grote wolken naar beneden, waardoor het uitzicht enigszins beperkt was. Ach, een beetje fantasie is soms ook niet verkeerd 😉.

De laatste 3 dagen waren we in een motel vlak bij Hobart, de hoofdstad van Tasmanië en gelegen aan de zuidoostkust. Hobart is na Sydney de oudste stad van Australië. Een prachtige stad met zichtbare Engelse invloeden. Vooral de huizen doen Zuid-Engels aan. Veel hout, veranda's en rozen in de tuin. Ook hier hebben we weer een dag gewandeld, naar angstwekkend hoge kliffen in het Tasman NP, waar het ook keihard waaide. En we hebben een mooi museum bezocht waarin, naast prachtige houtkunst, veel aandacht is voor de oorspronkelijke bewoners, de Aboriginals, en voor de geschiedenis van de Engelse gevangenen.

Vanuit Engeland werden tussen 1788 en 1868 162.000 veroordeelde criminelen (vaak voor kleine vergrijpen als het stelen van een appel) per schip naar Australië getransporteerd om daar opgesloten te worden in heropvoedingskampen. Naar Tasmanië werden ook 13.000 vrouwen en 2.000 kinderen vervoerd, die in erbarmelijke omstandigheden moesten leven. Veel vrouwen kregen door verkrachtingen ook nog eens kinderen. Over deze hele geschiedenis is in Hobart een museum opgericht, de zogeheten Female Factory. Helaas konden wij zelf het museum niet bezoeken omdat het net gesloten was op de dagen dat wij er waren. Wel hebben we er veel over gehoord en een prachtig beeld gezien en gefotografeerd.

Zes dagen Tasmanië was zo indrukwekkend, dat we wel toe zijn aan een pauze voor we de rest van Australië gaan verkennen.
Nu zijn we net aangekomen bij onze housesitting in een buitenwijk van Sydney. Een prachtig huis op een mooie plek met strand en een klein NP op loopafstand. We mogen ook de elektrische fietsen gebruiken wat in de heuvelachtige omgeving best fijn is 👍.
Flor, de kat, moet nog even aan ons wennen en aan het feit dat de familie ineens vertrokken is, maar dat komt vast helemaal goed.

We wensen iedereen mooie kerstdagen en een goed, gezond, hoopvol en inspirerend 2025.

Lies en Nelline

Geschreven door Nelline-en-lies.reisverhalen