Dag lieve volgers,

Inmiddels zijn we al weer zo'n twee weken in Nicaragua en het bevalt ons goed. We zijn gestart in León, een stad met een lange geschiedenis van revoluties. Tijdens een hele interessante stadswandeling hebben we veel geleerd over de historie van deze stad. Naast de vele muurschilderingen die roerige tijden verbeelden staan er enorm veel billboards met verhalen over en foto's van rebellen. Tijdens de wandeling zijn we niet alleen gevoed met geschiedenis, maar ook met de traditionele snacks van Nicaragua. Iedereen betaalde 50 cordobas (ongeveer €1,25) aan de gids en daarmee ging hij boodschappen met en voor ons doen. Echt superleuk en we snapten wel waarom de mensen hier enigszins aan de maat zijn. Alle snacks waren of vet of enorm zoet of beide 🤪.

Ook hebben we een prachtig museum bezocht, gevestigd in een heel bijzonder gebouw met een enorme diversiteit aan kunst. We hebben onze ogen uitgekeken.
León is naast een revolutionaire stad ook de heetste stad van Nicaragua en dat was wel even wennen 😅. Gelukkig zaten we in een leuk hostel met een tuin waar de wind 🌬️ lekker doorheen waaide.

Na León gingen we naar Estelí, een vriendelijk provinciestadje in de bergen en dus ook wat koeler. Ook Estelí kent een lange geschiedenis van revolutie en dat is vooral terug te vinden in de muurschilderingen. Gelukkig waren hier niet alleen soldaten, geweren en de schaduw van Sandino (revolutionaire held die spoorloos verdween en nu als een schaduw afgebeeld wordt) op de muren te vinden, maar ook vele andere prachtige muurschilderingen, die vaak milieubehoud als thema hebben. Helaas is daar verder niet veel van te merken; overal wordt afval op straat gegooid of uit het raam van de bus. Het is een bewustwordingsproces, denken we dan maar.

In de buurt van Estelí woont op een enorme finca een kunstenaar van inmiddels 82 die in 36 jaar tijd nagenoeg alle rotsen heeft bewerkt. Soms alleen een tekening op een enkele rots, maar ook een hele rotswand waar afbeeldingen van dieren en mensen in zijn gebeiteld. En dat begon allemaal op het moment dat hij een visioen kreeg 🧟. Echt heel bijzonder om te zien. En ondanks zijn hoge leeftijd is hij nog steeds bezig. Niet meer met de rotswanden, maar meer met schilderen op stukken hout.

Nu zijn we op het vulkaaneiland Ometepe, om in het gezellige plaatsje Altagracia vrijwilligerswerk te doen bij Centro Puma (kijk maar eens op hun website, echt de moeite waard https://www.guiasunidos.org/centro-puma/ ). Een geweldig initiatief van de Amerikanen Jeff en Kate. Zij werken 6 maanden per jaar als ranger in Nationale parken in Amerika en de overige 6 maanden wonen ze in het centrum. Via donoren ondersteunen ze een Nicaraguaanse coöperatie die o.a. een café runt, tours verzorgt, gidsen opleidt, ongeveer 150 kinderen op zaterdag Engelse les geeft en een milieueducatie programma voor kinderen heeft opgezet. Echt een supergoed initiatief! En wij mogen daar twee weken werken. We maken onder andere een boekenkast van restanten sloophout, werken in de tuin, helpen mee met de Engelse lessen en indien nodig in het cafe.

De eerste twee dagen werden we overspoeld met informatie vooral door Jeff, een niet te stoppen ideeënmachine 🤔. Ons hoofd tolde en we wisten niet goed waar te beginnen. Na die twee dagen had hij al zijn ideeën met ons gedeeld en keerde de rust weer een beetje terug. Zowel bij hem als in ons hoofd 😉.
Jeff en Kate zijn nu twee weken op vakantie en daarom passen we ook op hun huis, de poezen en het centrum. We hebben het erg naar ons zin. De personeelsleden van het café zijn heel gezellig en we kunnen ons Spaans hier flink oppoetsen.

Vandaag is onze eerste vrije dag en gaan we op de fiets een deel van het eiland verkennen. Hopelijk hebben we nog genoeg fietsspieren voor de heuveltjes.

Lies en Nelline

Geschreven door Nelline-en-lies.reisverhalen