Vandaag verlaten we Hoi An en rijden we naar Qui Nhon. Om 6 uur worden we gewekt en om 7.30 vertrekken we. Onze eerste stop is in Tam Thanh, een dorp aan zee, met mooie muurschilderingen. We maken hier een kleine wandeling. Dan rijden we weer verder en stoppen bij het monument voor de moeders van de omgekomen kinderen tijdens de Vietnam oorlog. Anh Hung, zij had zelf 11 familieleden afgegeven. Dan rijden we verder naar My Lai. Hier heeft op 16 maart 1968 een afslachting plaatsgevonden door de Amerikaanse soldaten. Na het Tet-offensief van januari 1968 meende de Amerikaanse inlichtingendienst over informatie te beschikken waaruit bleek dat het 48e bataljon van de Vietcong zich schuilhield in het dorp Mỹ Lai, dat door de Amerikanen "Pinkville" werd genoemd. Het rapport meldde, dat er zich geen vrouwen of kinderen meer in het dorp bevonden. Op de avond van 15 maart kreeg een Amerikaanse infanterie-compagnie opdracht de noordelijke vluchtroutes vanaf het dorp te blokkeren, terwijl een andere compagnie ten westen van Mỹ Lai werd gedropt waar reeds twee van deze eenheden aanwezig waren. Een kapitein gaf de soldaten de opdracht om de nederzetting en de oogst in brand te steken en alle Vietcong-strijders te doden, evenals eventueel vee. Achteraf verklaarde een aantal soldaten dat hun missie simpelweg was geweest alle mensen die ze tegenkwamen te doden, maar verklaringen van anderen spraken dat tegen.
Op de ochtend van 16 maart trokken de vier compagnieën Mỹ Lai binnen. De Amerikaanse soldaten, die er in eerste instantie van overtuigd waren dat het dorp vol zat met guerrilla’s, begonnen met schieten en hielden niet meer op, totdat vrijwel alle dorpelingen dood waren. De meesten van hen – onder wie baby's en kinderen die nog niet zelfstandig konden lopen – werden in een greppel gegooid en vervolgens met M60-automatische vuurwapens vermoord. Het bloedbad kwam tot een einde toen een helikopter van het Amerikaanse leger tussen hun eigen troepen en de overgebleven Vietnamezen landde. Het exacte aantal slachtoffers is nooit vastgesteld, maar het monument op de plek van het bloedbad draagt 504 namen. Slechts elf bewoners van Mỹ Lai overleefden de moordpartij: tien doordat ze door de helikopterbemanning werden geëvacueerd uit de bunker waarin ze zich schuilhielden en de vierjarige Do Ba, die levend tussen de lijken vandaan werd gehaald. We zien eerst een documentaire van Brandpunt uit 1993, waar de Amerikaanse helikopterpiloot voor de eerste keer terug gaat naar My Lai, daarna lopen we door het museum en een stukje van het voormalige dorp. Allemaal zeer indrukwekkend en aangrijpend.
We rijden daarna weer verder tot aan de lunch, heerlijk eten aan zee. Daarna weer verder en stoppen we nog om te kijken hoe de rieten matten worden gemaakt. Dan rijden we weer verder en stoppen nog 1 keer voor een korte toiletstop. Als iedereen in de bus zit wordt er een bakje met snackkoekjes en rum cola of jus d’Orange uitgedeeld, happy hour. Even af schakelen. Heel gezellig. Dan komen we aan bij het hotel, prachtig aan zee. Na een heerlijk douche gaan we om 19.30 gezamenlijk eten. We drinken daarna op het dakterras nog een drankje en gaan dan slapen morgen is het weer vroeg dag.
Groetjes Hein en Monique.

Geschreven door Monique-Hein-op-reis