Na een heerlijke toch wel wat frisse nacht staan we om 8.30 op.
Merel had weer haar dekbed niet in der tentje gelegd. Dat was niet slim, nu heeft ze het toch wel koud gehad!
Al mokkend staat ze op. Ach, komt wel weer goed.
Mark en Merel fietsen naar het dorp en halen vers brood. Altijd lekker!
We overleggen aan het ontbijt en besluiten de grootste duin van Europa te bezoeken. Het is anderhalf uur rijden hier vandaan. Dat moet lukken!
We rijden tussen de loofbomen door naar dune du pilat.
Het is er best druk. Wat had ik dan verwacht? Ik had net op de camping nog voorgelezen dat de duin jaarlijks 2 miljoen bezoekers trekt!! Tja.. ik had niet veel drukte verwacht ivm corona. Nu we er toch zijn klimmen we naar boven.. nou ja.. klimmen? Zeg maar gerust klunen! Het is zwaar! Je voeten verdwijnen in het zand en je moet meters omhoog! Maar als je dan boven bent, heb je een adembenemend uitzicht. We zitten een poosje te kijken.. en nee niet alleen..! Met honderden mensen kijken we. Mark zegt nog.. dit is een corona gevoelige plek! Iedereen is buiten adem en zweet.... bleh.. nee voelt niet goed! Ondanks het prachtige uitzicht geeft dit wel een naar gevoel. Wij gaan weer naar beneden, door de mensenmassa naar de camper. We zijn in ieder geval een ervaring rijker.
We zoeken een plage onderweg terug naar de camping. Nog een frisse duik daar hebben we zin in!
De zee is ruig met meters hoge golven. Wauw!
Mark en Thijmen duiken er onmiddellijk in. Ik sta nog wat te twijfelen en ga dan als nog.. mijn hemel.. buiten adem kom ik weer op het strand aan ... aan mn bikini sjorrend. Een lading zand neem ik mee. Mn broekje half op de enkels en mn bovenstukje Schots en scheef! Echt weer wat voor mij. Mark ligt in een deuk.. tja, hij heeft nergens last van! Ik spreid mn handdoekje uit en kijk naar rechts... rode vlag 🚩.. rode vlag?? K.. dan mogen we niet eens het water in!!
We laten ons opdrogen en gaan weer richting de camping, hopende dat de vlag morgen groen is!
180 km

Geschreven door Mirans.reizen