Dag 5

Vanmorgen ging om 7:30 de wekker. We hebben even ontbeten en zijn daarna begonnen met opruimen, inpakken en schoonmaken. We zijn inmiddels een goed geoliede machine, omdat we vaker samen op vakantie gaan en dan ook altijd voor vertrek moeten schoonmaken. Om 9:25 waren we klaar voor vertrek. Alles zat in de auto. Maar toen wilde onze auto niet starten. Er kwam een melding dat de sleutel dichterbij moest, we hebben van alles geprobeert om de auto te laten starten. We kregen verschillende meldingen en uiteindelijk deed die helemaal niks meer. Zelfs de deuren gingen niet meer op slot.

We deden een melding bij de ANWB; het zou ongeveer twee uur duren voordat de pechhulp zou komen. Ondertussen vroegen we bij de receptie of zij iets voor ons konden betekenen. We kregen een kaartje van een lokale hulpdienst, maar toen we hen belden, zeiden ze dat we beter via onze eigen verzekering konden regelen. Dat was prima, aangezien de melding toch al was uitgezet. Uiteindelijk belde dezelfde lokale pechhulpman terug omdat hij een melding van de ANWB had ontvangen om ons te komen helpen. Bij de receptie werd aangegeven dat we, indien nodig, nog één of twee nachten konden blijven.

Gelukkig was het niet nodig om langer te blijven, want om 10:40 arriveerde de lokale hulpdienst. Terwijl de kinderen zich vermaakten in de speeltuin en met de stenen die daar lagen, werd naar onze auto gekeken. Om 10:42 startte de auto weer; het bleek een accuprobleem te zijn. Hoewel de auto ook een storing in het remsysteem aangaf, merkte de pechhulpmonteur niets tijdens een testrit. Hij adviseerde ons om een acculader of startkabels te halen, zodat we de accu zelf weer kunnen opladen als dat nodig is. Er lijkt iets te zijn dat de accu leeg trekt, maar we weten niet wat.

Bij het eerste bemande tankstation hebben we startkabels gekocht, voor het geval de accu weer leeg raakt. We kunnen nu onze reis naar Geilo vervolgen. Al vinden we het moeilijk om volledig op de auto te vertrouwen omdat de melding over het remsysteem nog steeds op de boordcomputer staat.

We rijden verder en genieten van de prachtige route door het Noorse landschap. We stoppen bij een parkeerplaats aan een bergmeertje. Aan de andere kant zijn bergen met sneeuw te zien. Fay wil graag in de sneeuw spelen, maar het is te ver weg. In plaats daarvan spelen de kinderen even in het water, terwijl wij genieten van het zonnetje en het uitzicht.

Gelukkig start de auto zonder problemen en rijden we verder. Lux en Fay zitten ontspannen op de achterbank, luisteren naar hun eigen muziek en hebben een snacktas vol lekkers. Onze volgende stop is bij Låtefossen, een grote en beroemde waterval in Oddadalen. Låtefossen heeft verschillende watervallen over een lengte van 10 kilometer, met een valhoogte van 51 meter en het water dat 165 meter over een afstand van 400 meter stroomt. Weer iets afgevinkt op Lux zijn 'Wat wil ik zien in Noorwegen'-lijstje.

We hebben nog één waterval op de planning voordat we Geilo bereiken: de Vøringsfossen. Deze waterval is 182 meter hoog en het water valt in twee etages naar beneden in de Måbødalen vallei, waarbij de grootste val 145 meter is. Sinds de laatste keer dat mijn ouders hier waren, in 2018, is er veel veranderd. Niet aan de waterval zelf, maar wel aan de toegankelijkheid. Er zijn bruggen en uitkijkplateaus gebouwd, waardoor je de waterval en de omliggende natuur nog beter kunt bewonderen. We maken foto's, lopen wat rond en Rik overwint dapper zijn hoogtevrees om op het plateau te staan voor foto's. De kinderen lijken deze angst niet te hebben; ze rennen rond en spelen met elkaar.

Wanneer we weer bij de auto zijn, maken we ons klaar voor het laatste stukje naar onze accommodatie in Geilo. Bij aankomst brengen we de spullen naar het huisje en gaan de mannen boodschappen doen voor het avondeten. We eten vanavond lekker makkelijk: Noorse worstjes op hotdogbroodjes. Na het eten nemen we de kinderen mee voor een korte wandeling, zodat ze hun energie kwijt kunnen na een lange middag in de auto. We merken dat er vlak bij onze accommodatie een autogarage is en Rik wil daar morgen even langs om te vragen of ze iets kunnen doen aan de melding op het dashboard van onze auto. Wat we morgen verder gaan doen, weten we nog niet.

Geschreven door Leonies.reisblog