Gisteravond geen tijd gehad voor een verslag daarom vandaag maar 2-in-1.
We zitten net in de trein richting Amsterdam. De taxi kwam ons lekker bijtijds ophalen en zette ons af op een druk station. Gelukkig wordt hier duidelijk gemaakt waar je rijtuig zich bevindt.
Maar even terug naar gister. De dag van de rondrit met een DDR-busje bouwjaar 1966. Omdat we tijd genoeg hadden om er te komen kaartjes gekocht voor de metro. Van ondergronds reizen waren we echter weer snel genezen. De metro die we moesten hebben reed deze dag steeds heen en weer tussen 2 stations. Maar snel weer uitgestapt en een taxi gepakt. Het vertrekpunt voor de rondrit was het spionagemuseum. De museumwinkel had een goeie aan ons. Voor de rit was Johannes onze chauffeur. Samen met hem wachten we op het busje. Johannes had het niet klaar. Hij was snipverkouden en het leek of hij 2 uur toe kon met 1 papieren zakdoekje. Uit vrije wil hebben we maar een mondkapje opgezet. Hij reed met ons door Oost- en West-Berlijn. Het bleek dat we het meeste eerder in de week al wel gezien hadden. Steeds stopte hij ergens en hadden we veel bekijks met het busje dat iedereen al van verre aan hoorde komen. Vaak begonnen ze te lachen en zochten ze snel hun mobiel om een foto te maken. Johannes vertelde onder andere dat Berlijn aan culturele voorzieningen bijna alles dubbel heeft. Dit komt omdat bijna alles in Oost lag en niet meer beschikbaar was voor West door de muur. Onder andere de Amerikanen hebben veel geïnvesteerd om van West ook een mooie stad te maken met voldoende voorzieningen. Nadat hij ons weer afgeleverd had zijn we even op de Weihnachtsmarkt op de Potsdammerplatz wezen kijken. De currywürst was helaas niet over om naar huis te schrijven.
We besloten lopend - via de Topographie des Terrors en Checkpoint Charlie terug te lopen richting het hotel. Dat Topographie des Terrors laat de opkomst van het kwaad en de uitsluiting van groepen mensen zien. Misselijkmakend om te zien en te lezen. Je hoefde eigenlijk alleen maar asociaal te zijn om opgeruimd te worden. Asociaal was je al als je een shift op je werk miste of hield van een borrel of een wedje. Onderweg maar een terrasje gepakt om weer in een andere stemming te komen.
In het hotel ons klaargemaakt voor ons laatste diner in Berlijn. Hiervoor hadden we een reservering in het hotelrestaurant. Volgens de recensies zou het een levendige bedoening zijn waar zelfs gasten op de bovenste verdieping geluidsoverlast van hadden. Dat was ook de reden dat we dit restaurant geboekt hebben. Als je zelf onderdeel bent van de herrie dan heb je er op je kamer geen last van. De kok hadden we de vorige avond al ontmoet in de lobby van het hotel. Hij zou ons behandelen als zijn VIP-gasten. Nou dat bleek; we werden met 6 aan een tafel voor 4 gepropt recht onder de geluidsboxen. De DJ deed zijn best om er wat van te maken. Niet iedereen kon hier van genieten. Maar de sfeer en het eten daarentegen was verrassend en verrukkelijk. Geïnspireerd op de Tel-Avivse keuken. Yotham Ottolenghi-achtig. Echt heel lekker. De vuurwerkshow kwam helaas een beetje te laat voor ons.
JiDaarna nog even een loopje door de straat gedaan. Het lijkt of het uitgaan hier bestaat uit samen met je moas op straat te gaan hangen met een grote fles bier in je hand. Lekker relaxed sfeertje zonder dressoir. Iemand voelde zich hier zelfs zo vrij om, als mens zonder baarmoeder maar met aanhangsel, in een triangel-bikinitopje rond te lopen.
Wij zijn op dinsdag aangekomen en toen waren nog veel restaurantjes dicht. Het wordt nu elke dag drukker en levendiger op straat. Al met al hebben we samen supergezellige dagen gehad in Berlijn. De stad is goed met de benenwagen te doen en als je voeten niet meer willen, zijn er taxi's genoeg voor een schappelijke prijs. Daarnaast is het hier schoon en niet zo druk met verkeer. We zouden nog eens terug kunnen omdat we nog geen museum van binnen hebben gezien, geen rondvaart hebben gemaakt over de Spree en The Eastside Gallery hebben gemist. Maar nu eerst maar weer eens een nieuwe bestemming zoeken. Ondanks dat we ons als luxepoezen hebben gedragen, is de bodem van de pot namelijk nog niet in zicht.

Geschreven door Kem.karin.op.reis