Na een overtocht van een half uurtje met de ferry konden we van boord in Pico. We waren benieuwd wat voor merk auto we deze keer mee zouden krijgen. Het werd na een oude Fiat Panda op Terceira en een Opel Corsa op Faial, een Nissan Micra. Voordat we incheckten in het hotel hebben we al even rondgetourd. We stopten bij een wijnmuseum met proeverij. Me happy 😀 Het hotel ligt heel mooi met uitzicht op zee en Faial onze vorige bestemming.
Daarna door naar Sao Roque de Pico waar we lekker op een terrasje bij het museum voor de visverwerking van walvissen mensen hebben gekeken. Tot de tachtiger jaren werden hier nog walvissen gevangen. De terugweg voerde over een soort van snelweg. Buiten een paar koeien gerekend waren wij de enige verkeersdeelnemers op een kilometerslange weg. Het is hier zo rustig op de wegen dat ik het zelfs leuk vind om auto te rijden. In ons dorpje zelf is weinig te doen. Een ijskraam met een terrasje en een optreden van de plaatselijke volksdans groep zijn de hoogtepunten van het avondleven hier. Geen gezellige straatjes en winkeltjes. Maar dat maakt de inheemse brandy op ons eigen balkonnetje alleen maar lekkerder. De tweede dag op Pico zijn we naar het meest toeristische plekje van Pico gereden. Hier bezochten we opnieuw een museum. Dit keer over de walvisvaart. Een oude film liet zien hoe dat ging. Als er walvissen gespot werden liet iedereen vallen waar hij mee bezig was. Boer, fabrieksarbeider het maakte niet uit. Je had pech als je net bij de kapper of de barbier in de stoel zat. Indrukwekkend om te zien hoe ze zo'n enorm dier konden vangen en aan wal krijgen. Op de terugweg was het plan de merenroute te volgen. Deze werd echter niet aangegeven. We belandden op steeds beroerdere weggetjes zodat we het maar voor gezien hielden. Meren zouden we sowieso niet zien door alle mist. Toen ik eindelijk dacht een meer te zien bleek het de oceaan te zijn. Vanaf de hoofdweg hebben we nog een keer geprobeerd om zo hoog mogelijk op de vulkaan te komen. Dat lukte maar jullie raden het al; het was weer mistig. Terug in het hotel blijkt het weer aardig omgeslagen. Een harde wind en voor de kust komen af en toe enorme rolgolven langs. Het plan was om morgen, de laatste dag op Pico, een kano te huren. Maar dat wordt ons door de verhuurder afgeraden. Nou ja we wachten het weer morgen eerst maar af.

Geschreven door Kem.karin.op.reis