Op een kleine 10 auto minuten van perranawhorthal ligt st Piran café, een lokaal cycling and mountainbike centrum, dat gelieerd is aan het regionale, maar internationaal deelnemende saintpiranprocycling.com -team.

Wij komen er niet om een wedstrijd te fietsen, maar huren er vier vuurrode TREK marlin mtb’s. Vanaf de parkeerplaats van het st piran café loopt een aantal mtb paden. Een van deze paden loopt Coast2coast over Cornwall, van Devoran naar Porthreat, 12 mijl, de kortste afstand van kust naar kust in Cornwall. Het Piran café ligt op 4 mijl van Devoran. We zetten op de coast to coast trail koers naar t westen, richting Porthreat. Daar liggen de voormalige mineraalmijnen waar de trails langs lopen. Grote delen van de huidige trails zijn de voormalige ‘tramways’ waarlangs het gedolven tin en koper werd vervoerd. Resten van de Tramways vormen op veel plaatsen het pad.

Het lukt ons niet steeds om op de, achteraf toch best duidelijk aangegeven, route te blijven. Desondanks leidt een mooie rit ons langs de Wheal Maid Valley en vinden we ook de Poldice Valley. De voormalige mijnen zijn nu het terrein van Mountanbikers en wandelaars. Ze liggen temidden van prachtige natuurgebieden met veel afwisselende vegetatie, variërend van bos naar heide.

Als we vermoeid maar voldaan onze ijzeren rossen weer inleveren, hebben we ons biertje en Magnum wel verdiend.

https://www.relive.cc/view/vdvmX7g7mxq

Voor de avond reserveerden een tafel bij de Royal Oak Freehouse. De ontvangst is daar Cornish hartelijk. De bediening en the food excellent. De pub is vrijdagavond geheel vol, zowel aan de bar (meest locals) als alle tafels. De ambiance is cosy en de sfeer ontspannen. We worden geleid naar onze gereserveerde tafel. Met de gasten van de tafel naast ons is er af en toe vriendelijke en geïnteresseerde conversatie. Ze zijn Engelsen uit Liverpool, die hun peninsula tussen de river Mersy en de river Dee zijn ontvlucht vanwege het internationale golftoernooi dat daar nu plaatsvindt. De gastvrouw vertelt ons nog dat Cornwall bewoners zichzelf eigenlijk geen Engelsen vinden: wanneer ze de river Tamar oversteken vragen ze elkaar gekscherend ‘ if they packed their passport when goin’ up North’. Aan t eind van de avond dalen we via de route langs de perranawhorthal cricket ground weer af naar onze woonboot.

Geschreven door Jossr.op.pad