In de Roumah Kolonial, zoals het gastenverblijf op Kaliandra heet, krijgen we ontbijt geserveerd vanmorgen. Het is een combi van twee werelden: twee witte boterhammen en jam, een ( javaanse) omelet, en een keus uit nasi goreng of Soto Ayam. We besloten tot een dagje Malang. Cepi vervoert ons weer door de jungle van het javaanse verkeer. We bezoeken de Kampung Tridi, een van vrolijke kleuren voorziene Kampong. De attractie helpt de bewoners aan wat extra inkomsten (entreeprijs), en er is natuurlijk enige javaanse horeca. Sommigen zijn gewoon nog dicht omdat het tourism post covid nog niet echt op gang gekomen is. Veelkleurige foto’s dus van gemaakt, en ook zijn er weer foto s van ons gemaakt: ‘mister, photo?’ Daarna bezoeken we het Alun Tugu, het plein waar het hotel van die naam ook aan ligt, evenals het oude koloniale gemeentehuis, waar vroeger de gouvernementele administratie van Malang huisde. Het aansluitende bezoek aan de vogel- en dierenmarkt sluiten we na een kleine 50 meter af. Veel tropische vogels, hamsters, konijnen, egels, poezen, leguanen, uilen, en zelfs aapjes in kleine kooitjes. Blijkbaar een levendige handel.
Daarna rijden we over de Boulevard Ijen, waar de grote huizen staan, die dateren uit de koloniale tijd. Ook nu zijn ze bewoond door de rijken van Malang. Goed zijn ze niet echt te zien, vanwege de omheiningen en poorten eromheen. Omdat het intussen lunchtijd is geworden parkeert Cepi onze bus bij Toko Oen. Een legendarisch geworden naam, ook uit de koloniale tijd. Interieur en exterieur zijn onveranderd sinds 1930. Vooral een belevenis, meer dan een culinaire hoogstand. Met name als blijkt dat we de ‘Sandwich Toko Oen’ (nog) niet kunnen bestellen. Het wordt dus huzarensalade, loempia, nasi goreng, en een stukje gebak. O ja, en twee Bintangs. 🍻
Nadat Evi nog een keer een PCR covid test heeft ondergaan (verplicht op binnenlandse vluchten voor kinderen die geen 2e vaccinatie gehad hebben …🥲), zetten we koers naar ons verblijf Kaliandra.

Geschreven door Jossr.op.pad