Vanmorgen om 07.30 ontbijt in het savoy homann hotel. Een ruime keus, opnieuw lopend van mie goreng, hete broccoli, Bubur Ayam, croissant, donut, sausages, omelet tot cappuccino. Kortom van continental, naar english, tot Indisch. Nadat eenieder zijn naar zijn gading had verorberd bract Cepi ons eerst door de stad naar het noorden. Hier waren in de buitengelegener delen van de stad wel nog mooi bewaarde huizen te zien, koloniaal maar nog meer Art Deco.

De rit voerde bergop 🏔 naar de Tangkuban Terahu vulkaan. Een gids (Dedi) begeleidde ons van de hoogst gelegen krater naar de Crater Domas, waar de hete waterdampen de lucht zwaar maken van zwavel. Een mooie tocht die door een lava pad van eerdere uitbarstingen van de hoogste krater, voert. Dedi toonde zich een enthousiaste fotograaf, en we werden dus om de honderd meter op de meest fotogenieke plekken op de prent gezet (zie bijgaand 😀).

Bij de Domas krater aangekomen konden we twee eitjes in het kokende vulkaan water koken. Na nog wat mooie groepsportretten (‘heel mooi’ Dedi) werden we omringd door de mee afgedaalde koopmanslieden (..), en verleid tot de aanschaf van een vracht aan souvenirs. Na consumptie van ons met natuurlijke energie gekookte ei, werd de tocht naar beneden vervolgt. Beneden wachtte Cepi ons al op.

Een bezoek aan een klassieke thee fabriek was het volgende programmapunt. De auto 🚙 van Cepi kreeg het zwaar te verduren op het pad daarnaartoe, een keien weg met diepe kuilen. Om en in de thee fabriek werden we rondgeleid , om te leren over de zes processen: drogen, malen, sorteren, drogen (houtgestookt), sorteren, inpakken. De fabriek leverde vervolgens dit basisproduct in balen van 50 kilo aan de volgende fabriek. De uit 1937 daterende fabrieks- en werkomstandigheden zouden een Europese toets (donker, stof, ergonomie) niet doorstaan.
Een kop thee onder genot van het uitzicht over de theeplantages en een fooi voor de gids beëindigden het bezoek.

Onderweg terug naar het hotel deden we de test straat COVID-19 aan. Per 17 juli had het Indonesische RIVM namelijk verordonneert dat kinderen beneden 12 ‘of twee vaccins, of een PCR test moesten hebben voor binnenlandse reizen. Dus Evi werd getest.
Daarna deed Liet Cepi ons nog het Gedung Saté zien. Het gebouw uit 1920 was de zetel van het ‘East Indies departement of gouvernementsbedrijven’. Het is nu het paleis van de gouverneur van West Java. Het gebouw heeft zijn bijnaam, onstaan door de saté prikker bovenop, nu als officiële naam gekregen.

Om drie uur waren we terug in het hotel, waar Cepi onze koffers meenam, om al te vertrekken richting yoghjakarta. Wij doen die reis morgen per trein. Daarna brachten we nog een kort bezoek aan het museum komperensi Asia-Africa 1955 aan de overkant van de straat.

Indisch diner bij street terras Sarinah. ⭐️
Morgenvroeg in de trein. 🚆

Geschreven door Jossr.op.pad