Jos was vandaag het eerste op. Rondje rond het eiland rennen. Precies 5 km, afwisselend verhard en strand gingen onder de schoenen door (wandelschoenen ooit van Lennert geweest😀👍). Na uitpuffen en douchen gingen we op weg naar het kantoortje waar we onze snorkeltrip hadden geboekt. Eerst iedereen goed ingesmeerd tegen zonverbranding en daarna wandelen naar de boot: de ‘Black Sweet’. Voorzien van zwemvliezen en masker met snorkel gingen. We aan boord van de glass bottom boot. Dat glass bottom was een klein kijkvenster 60x60 cm in t midden. Nadat onze kapitein en gids was uitgevaren, was de eerste stop bij Gili Meno. Alle opvarenden ( er waren er ong 20) trokken hun flippers en duikbrillen aan en volgden de gids in het water. In dit stuk diepere zee zat om de 20 meter wel ergens een zeeschildpad, goed gecamoufleerd maar voor de gids goed te zien. ‘ Hey everybody! Turtle over here!’ klonk het dan. Hij dook dan naar de schildpad om die te verleiden tot omhoog zwemmen. We deden nog twee stops. De laatste bij het strand van Gili T. En daar graasde de ene na de andere schildpad over de zeebodem die hier ong 1 m diep lag. Rustig meezwemmen met een grazende zeeschildpad, die zich van de nieuwsgierige snorkeltoeristen niets aantrok, was een mooie belevenis. De wat plompe vorm van de schildpad verdwijnt voor het oog, wanneer ze zo elegant door het water lijken te ‘vliegen’. Knap staaltje evolutie die zwemvleugels.
Na de derde duik was het tijd voor lunch. Onze gids/kapitein manoeuvreerde de Black Sweet achterwaarts het strand op voor ontscheping van de snorkelaars. Lunch bij Ana Warung, Gili Meno bestond uit beef burger, pancake banana, gado-gado, en soto ayam. De ambiance weer die van een echt bounty eiland, met bamboe stoelen en tafels, onder een bamboe dak, met de voeten in het helderwitte zand.

Nadat iedereen weer ingescheept was zetten we koers naar het noordelijke deel van Gili Air. Daar was het tijd voor de laatste duik (in dit geval een soort letterlijke postprandiale dip). Een scala aan koraalrif begroeiing en -bewoners trok aan het oog van de kudde snorkelaars voorbij. De route ging nu weer naar de haven van Gili Air. Hier zetten we weer voet aan wal, om na een korte wandeling neer te strijken, opnieuw, bij Zipp, bar&restaurant voor een Bintang, om het zeezout uit de mond te verdrijven. Zittend onder het palmbladendek konden zo de schildpadden ervaringen gedeeld worden, met uizicht over de zee en het verderop gelegen Lombok.

Bij Turtle beach hotel douchen, en vanavond besluiten we bij de buren van zipp op het strand te gaan zitten: ‘Chill out’. Het menu is weer 👌. Na een paar kaarttrucs van een van de obers te hebben aanschouwd ( we zaten te kaarten) gaan we voldaan weer huiswaarts. Tijd voor tukken.

Geschreven door Jossr.op.pad