Dag 32 dus.
Het is een paar dagen stilletjes geweest omdat we vooral genoten hebben.
Onze laatste 24 uur in Noorwegen waren niet de beste van de reis en ik heb er bewust ook geen blog over gemaakt.
Korte samenvatting: olie tekort motor, weggevlucht voor plaatselijke jeugd, stilgestaan voor heel ernstig motorongeval en warmwaterboiler die in fout ging en bleef.
Camp Grinsby dan. Bekend van den VTM en ik ging er dan ook al met enig voorbehoud naartoe. Ik herinner mij nog dat bij aanvang van de reeks en de aankondiging dat Staf en Monique de droom hadden om een camping uit te baten, ik mij afvroeg of dit geen opgezet spel was. Temeer ook omdat tijdens de serie er ook eens werd gezegd dat het hun droom op dit moment was maar dat het daarom niet voor altijd zo was. Alsof het een excuus was om na 2 jaar de camping weer te verkopen en naar Amerika te verhuizen om een andere droom na te jagen en weer een VTM serie over te maken.
Nadat we vorig jaar op een parking in Denemarken al eens werden aangesproken door een West-Vlaamse dame die ons wist te vertellen dat ze naar de Coppens onderweg waren.
Voor mezelf persoonlijk nooit een doel op zich geweest maar ons Annickske had het toch nog graag op het einde van de reis aangebreid wanneer er nog tijd zou voor zijn. Mede dankzij het (helaas) slechte weer dat we vanaf de Noordkaap tot aan Trondheim moesten ondergaan, zijn we een week vroeger dan verwacht bij Staf en Monique toegekomen.
De receptie ging pas om 17h00 open maar je kan zomaar binnenrijden en een plaats kiezen met of zonder elektriciteit. Wij hadden een plaatsje aan het water en zonder elektriciteit. Om 17h00 naar de receptie alwaar er net voor ons al een kleine delegatie gepensioneerden kwamen vragen of Staf en Monique niet aanwezig waren. Daar had je het al, dacht ik dan.
Ons initieel voornemen was betalen voor 2 dagen en dan zouden we wel zien maar nadat we geïnstalleerd waren, had ons Annickske het goede idee om toch maar al zeker tot zondag te blijven. Dit stond volledig los van het feit of we nu op een camping van een BV stonden of niet. De locatie, de netheid, het weer, het geheel in feite, nodigde uit om langer te blijven.
Ja, er waren veel Vlamingen maar ook een aantal Nederlanders, Duitsers en dan de seizoensverblijvers met caravan, voortent en houten terras. Meestal Zweeds en een enkele Noor.
Het was genieten van de rust. Af en toe gaan zwemmen in het heldere (en blijkbaar drinkbaar) meer. Je kan er een kano, Supp of motorboot huren. Er is een apart hondenstrand waar de honden kunnen zwemmen. Ja, Ubinka heeft redelijk wat meters kunnen zwemmen. Wel had ik gisteren nog een slang die op een 3-tal meter van mij kwam voorbij gezwommen. Eerder die dag hadden we er nog eentje op onze wandelweg tegengekomen. Er zijn 4 wandelingen uitgestippeld. Kwa natuur niet te vergelijken met Noorwegen, uiteraard maar ok om effe wat te bewegen. En Staf en Monique? Doen die iets of hangen die de BV uit, hoor ik je misschien denken? Awel, die zijn van ‘s morgens tot ‘s avonds in de weer. En dat mag je letterlijk nemen.
Zelfs dochter Nora heeft me willen helpen met de wandelingen. Er zijn speciale plastieken vaten opgehangen waar je de poepzakjes van de honden kan in deponeren. Ook Monique heb ik die weten leeg maken. Staf is ook met vanalles en nog wat bezig. Er is geen spoor van arrogantie of wat dan ook te bespeuren. Ze gaan echt voor de camping en ze doen dit echt met veel liefde.
Bij het uitchecken hebben we nog effe met Monique gebabbeld over Noorwegen en Zweden. Ondertussen kwam Staf terug, blij als een kind met een stuk diepgevroren elandvlees dat hij van de buurvrouw had gekregen.
Het is duidelijk dat zij ook op TV gewoon zijn wie ze zijn en dat is mooi.
Vandaag hebben we dat alles achtergelaten met regen. Ja, regen en 10°C kouder dan gisteren.
397km gereden vandaag. Annick heeft nog een adresje in Denemarken en Nederland en weet ik waar nog op haar lijstje staan dus gaan we dat nog proberen af te vinken vooraleer we terug thuis zullen zijn. We hebben nog exact een week maar het kan zijn dat we ook vroeger thuis zijn. Dat zien we wel weer.

Geschreven door Hethogenoordenmetdecamper