Het zou een memorabele dag worden.
'S ochtends rond half negen werden we losgelaten in Oulu voor route 3.
Die begon "uitstekend". Als je goed wilt presteren tijdens een autotocht, laat Karen thuis. We gingen als enige team weer zuidwaarts, waarop we na een tijdje toch eens gingen controleren of de coordinaten juist waren ingevoerd. Helaas had Karen de coordinaten van de dag ervoor er nog maar eens bijgenomen.
Zonde. Schijnt bij Altrimex al een naam voor te zijn, dit soort acties, een Karentje.
Toen we op de juiste weg zaten wel een schitterende route gereden waarbij temperaturen van -28 graden aangegeven werden.
Goed en wel onderweg werd de weg versperd door een deelnemer die waarschijnlijk iets te enthousiast de bocht gemaakt had. Die zat goed vast en moest met twee wagens losgetrokken worden. Hierbij werd wel de weg geblokkeerd voor meer dan een half uur.
Na drie van de weg geraakte wagens gisteren, hadden we in korte tijd al heel wat van dit soort incidenten achter de rug.
We vervolgden onze mooie route, maar een drie kwartier later waren wij degene die van de weg raakten. Ik (Antoine) reed op een tamelijk smalle weg iets te ver naar rechts waarbij ik als het ware de berm ingetrokken werd door de losse sneeuw aan de kant van de weg.
Gelukkig een zachte landing gemaakt, inzittenden en wagen hebben hier geen blessures aan over gehouden, maar nou moesten wij geholpen worden.
We hoefden gelukkig niet lang te wachten op mede deelnemers en met de hulp van enkele mannen en een sterke wagen stonden we weer goed op de weg.
Saillant detail, toen we net gestrand waren stopte er een Fin om te informeren hoe het ging. Hij vroeg zich tevens af wat al die rare Nederlanders in zijn land toch allemaal aan het rijden waren en ook nog op een manier die in zijn ogen niet echt juist was. Dit was niet het juiste moment voor mij om hem tegen te spreken.
Afijn wij konden onze route weer vervolgen, weer net zo scherp zoals het eigenlijk moet.
Zodra je een halve dag in de sneeuw hebt gereden wordt het al gauw normaal en merk je dat je de neiging hebt om op routine te gaan rijden. Niet goed, we zijn er wel achter gekomen dat je allert moet zijn anders kan het zo maar mis gaan.
Daarna op een goede manier onze route weer vervolgd.
Uiteindelijk behoorlijk achteraan binnen gekomen, er zaten nog maar zes teams achter ons.
Maar het klassement is voor ons van ondergeschikt belang, dat was het ook al voor vandaag. Meedoen is belangrijker dan winnen.
Morgen hebben we een rustdag waarbij we in ieder geval een tocht met sneeuwscooters gaan maken.
En als klap op de vuurpijl vannacht het Noorderlicht bewonderd. Welliswaar niet zo fel, maar zeker gezien.
Vandaar deze late blog.

https://www.youtube.com/watch?v=rZINafpCb1w
https://www.youtube.com/watch?v=PUq5ut1mvlU
https://www.youtube.com/watch?v=BSIeCt0g7pM
https://www.youtube.com/watch?v=do2CHQ52lMc

Geschreven door HetDijkerlicht