Vanmorgen om 8 uur aan mijn trip naar het meer begonnen.
Het eerste gedeelte van de bijna 4 km ging makkelijk maar ineens werd het steiler en steiler.
Toen dat begon hadden ze netjes traptreden gemaakt van hout en in het midden daarvan steengruis gestort.

Dat was al behoorlijk hijgen,maar toen moest het echte werk nog beginnen.
De treden maakten plaats voor allemaal keien dus je moest jezelf een weg banen naar boven .

Je ziet de bergkam steeds dichterbij komen en zo'n 100 meter ervoor is een rustplaats.
Ik heb daar dankbaar gebruik van gemaakt door lekker te zitten en het maken van foto's.

Onderweg ook menig keer stil gestaan om de vogels die ik hoorde te fotograferen.
Het heeft even geduurd maar uiteindelijk heb ik de 2 verschillende die ik zag mooi op de foto kunnen krijgen , mede omdat de bomen steeds kleiner werden.
Het waren nu nog maar struiken.

Na het bijkomen dacht ik zal ik verder gaan of terug want ik was het klimmen een beetje zat.
Toch doorgezet en maar goed ook want na de splitsing na 100 meter ging het heel geleidelijk verder omhoog en niet meer zo steil.

Vlakbij het meer kwam ik de vogelaars weer tegen .
Ze waren niet zo vroeg vertrokken als ze wilden maar om 5 uur liepen ze al richting het meer.

Ik trots de foto's laten zien met de vraag wat het voor vogels waren.
Had ik een mannetje en een vrouwtje op de foto gezet van de soort die mij al dagen volgt.
Het zijn zeer algemene vogeltjes in Zweden en ik zal je de Latijnse naam besparen.

Ik vroeg of ze nog wat gezien hadden en ja een aparte eend en 2 valken (falcons) zeiden ze en nog iets maar dat ben ik vergeten. Oh ja een uil maar dat was nog beneden heel ver weg.

Ze gingen verder aan hun terugtocht en ik liep het laatste stukje naar het meer.
De eend heb ik gevonden maar de valken waren in geen velden of wegen te bekennen wel jammer.

Na een poosje rondgelopen te hebben en van alles gefotografeerd te hebben ging ik zo langzamerhand ook maar weer eens terug .

Hoor ik ineens iets in het struikgewas een soort van tokken zoals van een kip maar dan anders.
Ik voorzichtig op het geluid af zie ik een vrouwtjes korhoender.

Maar voor ik mijn camera in de juiste positie had vloog deze heel snel weg.
Dat was wel jammer.

De terugtocht ging een stuk sneller en bij de parkeerplaats aangekomen hoorde ik het geluid weer van gisterenavond dus ik op de uitkijk .
Zie ik ineens de vogel aan de waterkant ploft in het water en er weer uit.
Toen naar de grote buis die onder de weg doorliep voor de afvoer van het water en hoor ik dat geluid weer .
Zitten daar de jongen in te schreeuwen om eten.

Ik met mijn best wel slechte foto naar de camper want ik had best trek gekregen en dorst want het water had ik al op.

Zie ik de vogelaars weer , ik verteld dat ik de oplossing heb van die vogel.
Ik liet de slechte foto zien en hij zei dat is een dipper ( moet de Nederlandse naam nog opzoeken).

Hij zei wij hebben in de wintermaanden wel dippers maar ik had ze nog nooit in het broedseizoen gehoord vandaar dat hij het geluid niet kende en het was het geluid van de schreeuwende jongen.

Na wat gegeten en gedronken te hebben ben ik nog even gaan posten voor een goede foto en dat is gelukt.

Nu op naar Osdalssjohogda natuurreservaat in Noorwegen ruim 2 uur rijden.
Daar aangekomen is het park afgesloten met slagbomen en moest ik met mijn creditkaart 100 kronen betalen om er in te gaan maar de slagboom ging maar niet open.

Komt er iemand die gaat er uit dus ik wenk naar die man en vraag of hij kan vertellen hoe het werkt.
Nou het ging niet met een creditkaart dat was het probleem.

Ik de camper geparkeerd om naar een andere lokatie te zoeken komt er weer iemand uit het park en die stopt uit zich zelf en komt naar me toe.

Kan ik helpen? Dus ik uitgelegd dat ik het natuurpark in wilde.
Hij zei daar heeft u niets aan het is speciaal om te vissen en te jagen.

U wilt een canyon zien en wandelen.
Ik zeg ja dat klopt en vraag weet u hier iets in de buurt.

Hij op mijn mobiel een park ingetoetst op Maps en ja hoor 44 min verder ligt de grootste canyon van Europa.
Ik daar heen maar bij het adres aangekomen is het midden op de weg .

Geen ingang niets dus ik iets verder gereden op een parkeerplek gaan staan en op Google de naam ingetoets .

Jutulhogget heet het park en ik de route aangetikt.
Nog 8 km verder, dus ik weer doorrijden en na 3 km moet ik links af een smalle weg in van gemalen stenen nog 5.5 km .

Nou ja het zal wel goed zijn .
De weg wordt steeds smaller tot zo'n 3 meter en steeds steiler met haarspeldbochten er in waar ik terug moet naar zijn 1e versnelling.

Een keus had ik niet want je kon nergens draaien en achteruit de berg af zie ik ook niet zitten.
Na 5.5 km weer midden op de weg u hebt uw lokatie bereikt maar er was niets je kon je auto of camper daar niet kwijt.

Ik verder gereden nog steeds steil omhoog tot het vlakker begint te worden, ik ben boven neem ik aan.

Zie ik ineens een lus naast de weg waar je dan eventueel zou kunnen draaien.
Ik daarin en daar loopt toevallig ook een wandelpad.

Ik heb daar een mooi plekje gevonden voor mijn camper en vond het genoeg geweest voor vandaag.

Lekker eten gemaakt en wat gedronken.
Zit ik zo naast de camper in de schaduw komt er toch wel zeer regelmatig een auto voorbij ook van de andere kant.

Kijk ik op Maps , is het nog een paar km doorrijden naar beneden voor ik weer bij een doorgaande weg ben.

Mogen eerst die wandeling en dan maar hopen dat ik met het verder rijden geen auto tegen kom want passeren gaat niet en ik ga niet achteruit de berg op.

Maar dat zijn pas zorgen voor morgen .

Nu even lekker nog een aflevering bekijken van Oz en de route voor morgen bepalen.

Geschreven door Gerard.op.reis