Vandaag na het gebruikelijke ochtend gebeuren zijn we een paar kilometer doorgereden naar de parkeerplaats van de Preikestolen nou daar weten ze de prijs wel 20 euro om een paar uur te parkeren maar als je dat afzet tegen al die tijd die we gratis gekampeerd hebben valt het allemaal nog wel mee.
Dit is het eerste echte toeristische wat we bezoeken en wat een mensen ongelofelijk veel.
Wij de wandelschoenen aan en op weg voor de 10 km klimmen tenminste 5 heen en 5 terug.
Nou het allereerste begin ging nog wel en Frits zei nog niet zo hard lopen want we moeten nog een heel stuk.
Na 500 meter begon het echte werk , het was wel een pad maar gemaakt van allemaal brokken steen en het ging steil omhoog soms echt heel steil.
Het begon met kleine stenen maar ze werden al snel groter en groter dus de stappen die je omhoog moest maken werden ook steeds groter in het begin was de hoogte 20 cm. Daarna ook van 30 tot 40 en halverwege tot 50 en 60 cm.
Dan moet je je lichaam flink omhoog trekken iedere keer.
Het was een drukte van belang en vooral de jongeren wilden denk ik zo snel mogelijk boven zijn want die probeerden nog in te halen ook wat natuurlijk altijd lukte via een nog moeilijker paadje.
Frits zei niet zo snel lopen maar toen we aan het klimmen waren zag ik hem ineens 50 meter voor me dan weer 20 maar voor ik op die plek was waar hij stond was hij alweer verdwenen.
Op een gegeven moment zag ik hem helemaal niet meer hij had even gas gegeven.
Dus José als je gaat klimmen met Frits dan is hij in het begin vlakbij maar ineens is hij al bijna boven.
Het werd zwaarder en zwaarder tot dat we ruim over helft waren toen werd het vlakker grote brokken rots waar je gewoon overheen kon lopen je hoefde niet te klauteren.
Onderweg heb ik natuurlijk wel wat foto's gemaakt want ik wilde toch af en toe eventjes wat rusten.
Op een gegeven moment ik was bijna boven hoor ik Frits zeggen nog maar een klein stukje hoor Gerard ik zie je zo beneden wel weer.
Geintje.
Zo is hij niet hij zat netjes te wachten boven en had zijn selfie al gemaakt en ook op zijn buik gelegen bij de rand om te filmen.
Na 1 uur en 45 minuten kwam ik boven jeetje wat een uitzicht en wat deden de mensen gevaarlijk zo hoog en dan gewoon met je benen over de rand gaan zitten.
Je kon precies zien wie er hoogtevrees had en wie beslist niet.
Er loopt aan het begin van de rotspunt waar je op staat al een behoorlijke scheur die zal er al erg lang zitten en hij heeft mij ook gehouden maar eens kan hij zomaar een keer afbreken volgens ons maar wij hebben er dan nog op gestaan tenminste.
Bóven waren ook een paar Duitse jongens bezig met een Drone om een filmpje te maken en dat komt over een paar weken op youtube.
Zal mij benieuwen.
Na een poosje rondgelopen te hebben en foto's maken tot op anderhalve meter van de rand zouden we weer aan de afdaling beginnen, ik zei tegen Frits als jij nou even daar op die punt ga staan maak ik van hier nog een foto dat deed hij maar wat we beiden niet gezien hadden is dat er een rij stond om een foto op de punt te gaan maken dus Frits liep er zo langs en ging voor die mensen staan en ik de foto's maken.
Toen kwamen we pas achter die rij die er stond.
Toen Frits terug was had ik de moed verzameld om daar ook te gaan staan zodat Frits en foto van mij kon maken, nou het viel niet mee die laatste stap te maken en ik stond aan de zijkant van die rij dus hoefde er niet in te gaan staan ik wilde toch niet helemaal naar de punt.
Maar ik heb het gedaan 1 meter bij de rand vandaan .
De angst zal wel van mijn gezicht af te lezen zijn maar ik heb het gedaan.
Toen zijn we aan de terug reis begonnen nou omhoog is zwaar maar omlaag gaat weliswaar makkelijker maar is ook erg moeilijk.
Áls iedereen nu rechts blijft lopen zoveel mogelijk maar nee dat doen ze niet ze lopen overal en naar beneden moet nog sneller bij de jeugd als naar boven ,ze springen gewoon van de stenen af en nemen allerlei tussendoor paadjes.
Niet iedereen natuurlijk , hoor ik opeens in volgens mij het Noors en klein jochie van en jaar of 6 vader Jacob zingen je hoort het aan de melodie en het bim bam bom die liep op zijn gemak te zingen terwijl ik aan het ploeteren was.
Je hoort terwijl je klimt en daalt letterlijk alle talen van Duits, Noors, Japans, Chinees, Engels, nou ga zo maar door tot aan Russisch, en af en toe en Nederlander of een Belg.
Tijdens het klimmen en dalen heb ik verder geen last gehad van mijn hoogtevrees alleen daar boven en dan nog alleen als ik dicht bij de rand stond dus dat is me reuze meegevallen .
Een ervaring om nooit meer te vergeten dat in ieder geval.
Bij de camper aangekomen zo snel mogelijk mijn Birkenstocks aan ,oh wat deden mijn voeten zeer na 10 km over de keien.
Even een bakkie gedaan en op naar het volgende punt op de lijst Frits wilde ook nog de Kjeragbolten gaan lopen dat is weer 10 km met een hoogte verschil van 670 meter heen en terug is dat 5 tot 6 uur lopen.
We staan nú boven op een berg ongeveer 6 km van die hike af.
Een mooi uitzicht en eerst stonden we er alleen maar nu ik dit schrijf staan er nog 3 Poolse campers en een Duitser.
De 3 polen hebben en stukje verder naar beneden de 3 campers zo gezet dat ze een binnenplaats hebben en geen last van de wind. Wel handig als je met zijn drieën bent.
Na veel rekenen en puzzelen is Frits er achter gekomen dat het morgen niet gaat lukken de hike want we wilden donderdag ochtend de boot hebben maar dan moesten we 200 euro bij betalen en woensdagmiddag was het véél minder dus we hebben die genomen maar nu kan hij de hike niet doen want dan is de kans groot dat we niet op tijd de boot komen, we moeten ook nog 250 kilometer rijden voor we in Kristiansand zijn waar vandaan de boot vertrekt.
We gaan morgen nog even een kleine hike doen en op tijd richting de boot.
De 1e 4 foto's zijn van de Preikestolen af de andere 3 is waar we nu staan.
De foto's waar we dichter bij de rand staan staan op mijn fototoestel die houden jullie nog tegoed.

Geschreven door Gerard.op.reis