Vanmorgen de laatste wandeling gemaakt in Harma natuurpark.
Het was de zwaarste maar super mooi.
Het begon meteen al de paden waren niet zo netjes bijgehouden als de andere en er groeiden planten over de paden heen, zodat ze moeilijker zichtbaar waren.

Ook de gekleurde banden om de bomen heen waren minder maar de route was ruig en er moest geklommen worden en je moest over stenen klauteren dat was wel leuk.
Regelmatig kwam je weer langs het riviertje te lopen wat een heerlijk geluid geeft zo lekker rustgevend.

Na verloop van tijd was ik ineens de weg kwijt, het paadje kon ik niet meer zien, ik zoeken naar zo'n band om de boom maar ook die zag ik niet.

Stukje terug gelopen, ik kwam niet meer bij het pad en was waarschijnlijk teveel in het rond aan het kijken en nu was ik de weg kwijt.
Gelukkig had ik gezien dat het pad ook op mijn mobiel aangegeven was dus die opgestart , het pad lag rechts van mij.

Ik moest ongeveer 30 meter overbruggen ,dat moet geen probleem zijn althans, soms zakte je tot aan je knieën weg in de zachte ondergrond.
Maar uiteindelijk was ik weer op het pad terecht gekomen.

Na ruim anderhalf uur was de laatste wandeling in Harma klaar en ben ik op weg gegaan naar Fulufjallet een stukje meer richting de Noorse grens.

Wel leuk dat kaartje boven aan het stukje zo kunnen jullie precies zien hoe ik gereden ben en waar ik zit natuurlijk.

Toen ik vlakbij het park was , nog ongeveer 24 km zag ik een bord met info Fulufjalllet natuurpark.
Vanuit Canada weet ik dat je daar super uitgebreide info krijgt, een film kunt kijken enz.

Niet hier, een chagrijnige vrouw stond achter de balie en kon me bijna niets vertellen.
Ik vroeg naar een Engelstalige folder maar die was er ook niet.

Er stonden wel hele lekkere gebakjes in de vitrine maar door die vrouw had ik daar ook geen trek meer in.

Ik gewoon verder gereden naar de plek die het navigatiesysteem aangaf en ja hoor dat was de hoofdingang en je kon daar naar de hoogste waterval lopen van Zweden.

Nou na een stuk rijden had ik wel weer zin om te wandelen, het was af en toe flink klimmen , we zitten nu op zo'n 700 meter hoogte en ik heb nog sneeuw zien liggen.

De waterval zelf stelde in mijn ogen niet zoveel voor ik heb grotere gezien maar het was wel een mooie.
Alleen was het laatste stuk , waardoor je er dichtbij kon komen was. afgesloten vanwege vallende stenen gevaar.
Dat was wel erg jammer.

Ik heb gisteren nog wat zitten rommelen aan mij lens en ik kan hem , zij het met moeite , weer redelijk gebruiken, het gaat allemaal wat stroef maar het is niet anders.

Ik heb de Siberische gaai op de foto gekregen, althans zo noemde een andere fotograaf de vogel.
De wandeling zelf was wel super.

Na afloop een ijsje gegeten en onderweg naar de camper zag ik 2 mannen staan kijken met hun verrekijker .
Ik zeg zo, ziet u een bijzondere vogel of zo?
Zijn het 2 vogelaar, en de meest fanatieke zegt:

Ik doe dit nu al 30 jaar maar het geluid wat ik net hoorde heb ik nog nooit gehoord en prompt laat dat beest weer van zich horen.
Ik had het ook nog nooit gehoord en heb het geprobeerd op te nemen met mijn mobiel.

Zegt die man ineens ik ga de bossen in en weg was hij .
Hij wilde het beest zien.

Hij dacht hem gezien te hebben maar het geluid wat hij op zijn mobiel liet horen was toch duidelijk anders.

Na het eten ben ik toch nog even gaan posten bij dat stuk bos want het is vlakbij de parkeerplaats.

Sta ik daar net 5 minuten komen die mannen terug van hun wandeling.
Nog wat gezien? Vroegen ze .
Nou nee dus ik stond er net en we hebben nog wat gepraat.

Ik zei dat ik morgenochtend naar het meer zou gaan en zij gingen ook.
Hoelaat gaat u, vroegen ze ,ik zei nou dat weet ik nog niet en dacht ik vraag hoelaat hun gaan dan is het misschien wel leuk om met een paar vogelaars op pad te gaan.

Wij gaan om ongeveer 3 uur.
ZO DAAR HAD IK NIET VAN TERUG

Nou ik heb maar niet gevraagd of ik mee mocht want dan lig ik nog lekker te slapen.
Maar omdat het hier niet echt heel donker wordt gaat de zon om 2.30 al weer op en dan beginnen de vogels weer te fluiten.

Ik heb er nog over nagedacht maar dat is me toch echt te vroeg.
Ik ga wel op eigen houtje die wandeling doen.

Als het allemaal loopt zoals ik bedacht heb zit ik morgen in Noorwegen.

Jullie horen het.

Geschreven door Gerard.op.reis