Op weg naar Myanmar! Een uitgebreide blog, dit land verdient niet minder.

We hebben inmiddels ons (pijnlijk) Vietnam-visum-lesje geleerd en voor Myanmar zijn we er helemaal klaar voor. We kunnen op de luchthaven een goedgekeurd papiertje overhandigen alsook een bewijs dat we na twee weken het land weer zullen verlaten.

Laten we beginnen met wat achtergrondinformatie over Myanmar.
Myanmar is een boeddhistisch land, qua grootte vergelijkbaar met Frankrijk en heeft circa 70 miljoen inwoners. Vanaf 1996 zijn de grenzen 'geopend' voor toeristen. In 2011 slechts 650.000 toeristen, voor 2017 verwachten ze er 6,5 mln. (Ter vergelijking: NL heeft circa 16 mln. toeristen per jaar). Het land bevindt zich in een enorme toeristische opmars.

Tijdreizen. Dat is de eerste gedachte wanneer we aankomen in Yangon - de grootste stad van het land. Je gaat letterlijk 20 tot 30 jaar terug in de tijd. Elektriciteit valt elk uur uit en als blanke ben je een attractie op zich (in positieve zin). Je bent hier - in tegenstelling tot helaas heel wat andere landen - geen wandelende pinautomaat, maar de bewoners tonen een oprechte interesse. Meteen wat leuke - en voor ons - eigenaardigheden van de Myanmarezen op een rij:

• De bevolking is verslaafd aan de Beetelnut. Dat zijn 6 of 7 ingrediënten, gevouwen in een bepaald blaadje van een boom. Daar moet je op kauwen en van het sap dat vrijkomt wordt je 'high'. Vervolgens spugen ze het uit waardoor de stoeptegels rood kleuren. Een soort marihuana effect en het gevolg voor je gebit...oef. De rode kleur uit de mond geeft ook een soort Dracula-effect weer.
• Qua cosmetische producten zijn ze nog niet erg ver, maar, om de gezichtshuid te beschermen gebruiken ze de schors van een thanaka-boom. Kim laat zich helemaal gaan tijdens de gezichtsbehanding (zie foto..)
• De totale obsessie met tempels is onwerkelijk. Ze heten hier Pagoda's en Stupa's, zijn van (blad)goud en je ziet ze werkelijk over- en overal. De pagoda's dienen om Boeddha te eren. Voor ons is nog een raadsel waarom iemand die gekenmerkt wordt door soberheid met zoveel pracht en praal geëerd moet worden.
• Een laatste eigenaardigheid die ons te binnen schiet is de volgende; van de ene op de andere dag heeft het (militaire) regime besloten om de briefjes van 25, 35 en 75 uit de handel te halen, om de inflatie te beteugelen. Daar is op zich niets vreemds aan, maar wat kregen de mensen er voor terug? Niets, noppes, nada. Ofwel, de markthandelaren zagen hun 'vermogen' ineens halveren.

In Yangon bezoeken we de grootste pagoda van het land, hebben we die alvast maar gehad. In Yangon is alles wat op twee wielen rijd verboden. Het verhaal gaat dat een hooggeplaatste politieofficier zijn zoon (rijdende op een motor) heeft verloren in het doldwaze verkeer. Gevolg(en): geen tweewielers meer en enorme files in de stad. Auto's nemen immers een stuk meer ruimte in beslag. Voor de mensen die naar Myanmar gaan: laat je niet verleiden door de positieve commentaren over de drie uur durende treinrit rondom de stad. Je zweet er weg en je ziet geen fluit :-).

Yangon zelf is verder niet bijster interessant, waardoor we al snel de nachtbus pakken naar Kalaw.

Om 3 uur 's nachts wordt je de bus uit gejaagd, bestemming bereikt wordt er geroepen. Pikkedonker, geen taxi te bekennen en we zijn de enige twee toeristen. De grandioze app maps.me redt ons en om half 4 staan we op deur van ons hostel te rossen (het is een dikke deur...), en.. we worden binnengelaten!

Waarom Kalaw? Vanuit hier kunnen we een driedaagse trekking doen naar Inle Lake. 3 dagen, 10 man, circa 20km per dag, ver weg van de bewoonde wereld. We lopen langs rivieren, door bergdalen, slapen in klooster, voetballen tegen monniken, een ongelooflijk mooie ervaring. Geen groene rijstvelden tijdens deze tocht. We zitten namelijk aan het einde van (gort)droge seizoen en het land smacht naar water. Het enige wat er groeit is knoflook dus elke maaltijd krijg je een kilo "cadeau". De knoflookwalm die we meedragen kun je ruiken in Bangladesh.

Op de laatste dag komt onze gids - Sunny - naar ons toe en verteld dat dag drie van de tocht maar wat saai is. Of we zin hebben in "something special". In elk ander land hadden we gedacht dat dit de standaard verkooptruc is. Hier niet. We stemmen in en belanden op Opium-plantages en vieren het feest van de Mountain Spirit met een dorpje dat volledig draait om de opium. We zijn overtuigt dat ze nog nooit een toerist in hun leven hebben gezien. Speciaal...dat was het zeker. We zijn levend weggekomen :-).

Het laatste deel van de trekking is met een hele lange slanke boot dwars door de drijvende tuinen en over het Inle meer heen. De vissers op het Inle Lake zijn wereldberoemd vanwege de vistechniek die ze hanteren. Een (lange) peddel klemmen tussen één been, evenwicht behouden met het tweede been zodat er twee handen vrij zijn om de netten uit te gooien of binnen te halen. Probeer dat maar is na...

We pakken vervolgens de nachtbus naar Bagan. Bagan staat bekend om de meer dan 2.000 pagoda's die je op twee manieren kunt bekijken: 1. Een tempel beklimmen (weinig toerisme...dat kan gewoon, de vraag is voor hoe lang nog) of 2. vanuit een luchtballon. Het luchtballonseizoen zit er helaas op (eindigt 31 maart) waardoor we tempels beklimmen en genieten van de zonsondergang.

Het laatste deel van onze tocht door Myanmar doen we per boot van Bagan naar Mandalay. Veel trager dan de bus, maar weer is wat anders. De tocht gaat over de Irrawaddy rivier en gezien het droge seizoen hebben we een enorme bewondering voor onze kapitein opgebouwd. We lopen elke keer nét niet vast op een zandbank.

De weinige toeristen in Myanmar uit zich op een bijzondere wijze. De mensen die we ontmoet hebben in Yangon, ontmoeten we weer in Mandalay (zonder afspraken gemaakt te hebben) en de mensen die we in Inle ontmoeten, hebben ook de mensen ontmoet die bij ons in de trekking groep zaten. Dat is zoiets als; mensen die je ontmoet in Parijs zie je weer in Nice terwijl de mensen die je ontmoet in Marseille de personen kennen die je tijdens een wandeling door de Pyreneeën hebt ontmoet.

Vanuit Mandalay vliegen we door naar de Filipijnen. Half april zien we daar Laurence en Sigrid! Maar eerst een korte stop in Bangkok; onze garderobe is toe aan wat vervanging!

Geschreven door Douwe-en-kim.op.reis