Vol verwachting klopt ons hart...op naar het Zuidereiland! (Helemaal onderaan vind je onze tips voor het reizen door NZ aan!)

Vanuit Wellington nemen we de boot die ons in een ruime 3 uur naar Picton brengt. Onderweg heeft een cricketfanaat ons geprobeerd de regels uit te leggen van het in Oceanië razend populaire balspel, helaas zonder al te veel succes...voor de mensen die buitenspel lastig vinden bij voetbal: hard wegrennen als er iemand over cricket begint.

Het Zuidereiland staat bekend om haar onovertroffen natuurschoon, maar er is uiteraard een reden dat alles volop groeit en bloeit: regen. Langs delen van de westkust valt 16 (!) meter regen per jaar. De reden dat Venetië onder water verdwijnt en Nederland nooit meer in haar geheel boven de zeespiegel verschijnt kunnen we daarmee verhalen op...Nieuw Zeeland! (En bedankt hè..) Ofwel, wederom; onze route op het Zuidereiland wordt hoofdzakelijk ingegeven door de weersvoorspelling.

Vanuit Picton rijden we door naar het Abel Tasman National Park. Onze Nederlandse trots die in 1642 hopeloos verdwaald dacht aangekomen te zijn in Patagonië heeft zijn naam verbonden gekregen aan één van de negen Great Walks van NZ. Deze meerdaagse kustwandeling van 60 km kan ook in delen gelopen worden en dat is dan ook wat wij doen. We laten ons met een bootje tot op 20km afzetten en lopen de wandeling "terug". Een relatief simpele kustroute (weinig klimwerk) met panoramisch prachtige uitzichtpunten. Voor degenen die deze wandeling (ooit) van plan zijn te maken: 1 dag is voldoende, de overige 40km zijn min of meer hetzelfde.

Rijden langs de westkust is werkelijk waar schitterend. Immense (groene) bergketens afgewisseld met talloze watervallen en prairie-achtige landschappen. Een unieke mix aan natuurschoon. We hebben (heel) erg veel geluk met het weer wat absoluut bijdraagt aan ons enthousiasme.

De westkust heeft eigenlijk, naast de regen, maar één nadeel: sandflies. Het equivalent van de mug maar veel gemener. Ze zijn overdag actief, steken meerdere keren achter elkaar en je wordt niet zoals bij de mug van te voren gewaarschuwd met "gezoem". Anti muggenspul en lange kleding aan is onvermijdelijk. Ze vonden Kim's bloed erg lekker...

Via Pancake Rocks (de naam te danken aan de laagjes waaruit de rotsen uitgesneden zijn waardoor het op stapels pannenkoeken lijken) rijden we door naar de Franz Josef Gletsjer. Hier maken we (gelukkig maar 1 dag) mee hoe het is om regen te hebben. Pijpenstelen regen, onafgebroken, 16 uur lang. Geen pretje.

De volgende dag is het echter prachtig weer en gelukkig maar: we hebben een helikopter & hike geboekt op Fox Glacier. De foto's vertellen het verhaal: onze eerste helikoptervlucht ooit: wauw, we komen superlatieven tekort! (het is verboden op de gletsjers te lopen, de enige manier om ze te bewandelen is je af te laten zetten per helikopter). En zo loop je dus ineens door de sneeuw en ijs!

Via Wanaka rijden we naar Queenstown, met nog wel een bijzondere vermelding tussendoor: Het smetje van het missen van de Tongariro-crossing heeft Kim hier weggewassen door Roy's Peak te beklimmen. Een 6 uur durende en steil omhoog lopende wandeling maar het uitzicht (en de spierpijn) was het dubbel en dwars waard!

Zoals Rudy het altijd zo mooi zegt: Queenstown is de activiteitenhoofdstad van de wereld en de enige plaats waar ze een lekkerdere burger hebben dan de MacRib: de Fergburger!
Om met de activiteiten te beginnen: je kunt in Queenstown werkelijk waar alles doen: bungeejumpen vanaf 137 meter hoogte, de start van een Great Walk (Routeburn-track), motorcrossen, het water onder en boven water verkennen, verzin het maar, het kan hier. De prijzen zijn echter wel exorbitant (300 dollar voor bungeejumpen bijv. waardoor we dit toch maar overslaan).
De Fergburger dan: eigenlijk kunnen we daar niets over zeggen, die moet je zelf "beleven", heerlijk!

Op naar de fjorden van het Zuidereiland: Millford Sound. Het regent hier meer dan 200 dagen per jaar en op het moment dat wij er halverwege februari waren hadden ze welgeteld al vijf droge dagen in 2017 gehad. Het gehele fjordengebied is beschermd erfgoed en je kunt maar via één weg Millford Sound bereiken. Eerst naar Te Anau en daarna in circa 2 uur tijd rijd je naar Millford Sound. Deze route is echter zo ongekend mooi dat we er ruim 3 uur over doen, continu stoppen en foto's maken. En om ons geluk
op het Zuidereiland verder te tarten: het is droog, Yes! We verwachten een dorpje bij Millford, maar zelfs de NZ'ers zijn niet zo gek om in de ontembare stroom water te wonen. Millford bestaat uit niets anders dan een klein haventje waar je een cruise kan maken langs
de bergketens naar de Tasmaanse Zee en weer terug. Voor natuurliefhebbers een absolute must! We kregen halverwege de tocht een forse regenbui op onze kop, maar we hebben met volle teugen genoten.

In het casino zeggen ze wel is dat je 30 seconden per uur het geluk aan je zijde hebt. We dachten dat we met het mooie weer onze 30 seconden inmiddels wel verbruikt hadden, maar....

Na genoten te hebben van westkust zoeken we de (relatieve) droge kant op van het eiland, de oostkust. Op het moment dat Kim hoort dat hier pinguïns leven treedt er een gedaanteverandering op. (Jawel, Douwe typt: er is ergens een vreemde afslag genomen tijdens de opvoeding, Fred ik verdenk jou). Pinguïns zijn dus cool en we gaan op zoek. Niet zomaar pinguïns, nee; naar de zeldzaamste en bijna uitgestorven variant: Yellow Eyed Pinquin.

Na een ellenlange zoektocht op het internet komen we erachter waar en hoe laat we de grootste kans hebben er één te zien: Kaitiki.

We rijden naar het dorpje toe en leggen het laatste stuk per voet af. Onderweg struikelen we bijna letterlijk over twee
zeeleeuwen die in het hoge gras liggen (en zich totaal niets van ons aantrekken, wij schrikken ons kapot), en zien ook nog is Hectordolfijnen surfen (ja, echt) in de golven (die 30 seconden geluk houden aan). Kookstelletje meegenomen en dan maar wachten en hopen dat er een pinguïn besluit de zee uit te komen en het strand op te waggelen. In alle eerlijkheid: ik (Douwe) had nooit verwacht iets te gaan zien, maar verrek als het niet waar: er komt een pinquin het strand op lopen! Uiteindelijk zien we er vijf. Ongekend. (Op het gezicht van Kim is een (berustende) glimlach op het gezicht gekomen die er nu nog zit...).

We vervolgen onze route langs de zuid-oostkust in noordelijke richting en ook hier rijd je van panorama- naar panorama-uitzicht. Heel anders dan de westkust, maar ook hier prachtig. De enige échte stad die we tegenkomen en die het waard is om wat langer te blijven is Dunedin (betekent Edinburgh en zijn enorm trots op de Schotse roots: lees: whiskey drinken), maar buiten de steden is het hoofdzakelijk de auto parkeren buiten de dorpjes/ stadjes en genieten van de natuur (oa zeeleeuwen spotten!).

Voor het laatste deel van onze NZ reis willen we graag naar het in nov-16 door een zware aardbeving getroffen plaatsje Kaikoura vanwege de walvissen. (Iedereen herinnert zich waarschijnlijk nog wel het journaal waarbij een paar koeien op een verhoogd platform stonden: dat is bij Kaikoura). Er is sinds kort één weg open, vanaf Christchurch en je moet dezelfde weg weer terug, doorreizen naar Picton kan zeker tot nov-17 niet.

We kiezen niet de meest voor de hand liggende methode om walvissen te zoeken, maar gaan met een klein vliegtuigje! Er passen 5 mensen in, inclusief piloot. Om ons geluk nog een klein beetje meer te tarten: 5 potvissen en een groep van circa 300 dolfijnen gevonden! We durven het al bijna niet meer op te schrijven.

En dan zit ons NZ hoofdstuk erop. 5.000 km gereden in 4 weken, enorm veel nieuwe indrukken opgedaan en een onvergetelijke ervaring rijker. Vanaf Christchurch vliegen we naar Melbourne en vanuit daar door naar Kuala Lumpur, maar daarover...binnenkort meer! :)

Tot slot onze tips en aanbevelingen als je naar Nieuw Zeeland gaat:

• Allerbelangrijkste: download de app: bookme of gebruik de website bookme.co.nz voor het boeken van vrijwel ál je activiteiten. Dit is een soort Groepon, maar beter en gaat je werkelijk 50 tot 70% van de oorspronkelijke prijzen besparen.
• Laat je niet wijs maken dat de beste reistijd voor NZ van nov tot april is. Ga écht alleen in februari of maart vanwege de vele regen die er valt.
• Huur geen camper via de gebruikelijke kanalen (Apollo etc.) maar huur er één van een local via de website: shareacamper.nz.com. Het is wat avontuurlijker, maar daar zal je (portemonnee) geen spijt van krijgen.
• Zorg dat je self contained bent! Dan hoef je niet op de dure campings te staan (circa 50 dollar per nacht), maar dan mag je op 6 dollar campings staan. (Even self contained Googlen).
• Heb je 3 of 4 weken vakantie? Sla het Noordereiland over en ga meteen naar het Zuidereiland. Probeer niet beide te doen vanwege de grote afstanden.
• Maak gebruik van Metservice voor het weer. 3 daagse voorspelling is buitengewoon accuraat.

We hebben nog honderden tips wat te doen en wat vooral niet, stuur ons een berichtje en we helpen meer dan graag!

Liefs,
Kim & Douwe

Geschreven door Douwe-en-kim.op.reis