Ons laatste blog eindigde in Vietnam, op de Mekong rivier richting Cambodja.

Het eindpunt daar is uiteraard ons startpunt hier.

Een grensovergang via het water hadden we nog niet eerder meegemaakt en bevalt buitengewoon goed. Relaxte sfeer, goedlachse douaneambtenaren en een kop koffie tijdens het wachten. Heel anders dan de chagrijnige luchthavenambtenaren (serieus: waarom kunnen die nóóit is vriendelijk lachen?), 3x je uitreisticket te laten zien terwijl je net het land binnenkomt...het zal wel bij het imago horen. Dit wordt overigens geen galspuwende blog :-).

Onze voornaamste reden om naar Cambodja te gaan is het grootste tempelcomplex ter wereld bezoeken met Angkor Wat als meest bekende tempel.

Onze boot komt aan in Phnom Penh. Gek genoeg valt meteen op dat het niveau Engels in Cambodja op een hoger niveau ligt dan in Vietnam en dat terwijl Cambodja tot de armste landen ter wereld wordt gerekend. Inchecken bij een hotel gaat op zeer komische wijze. Er werken zóveel mensen dat ze elkaar continu voor de voeten lopen. 6 mensen achter een receptiebalie terwijl je de enige gast bent...ze kunnen letterlijk hun kont niet keren en willen ons allemaal tegelijkertijd helpen. Een kolderieke voorstelling.

Een bezoek aan Cambodja kan niet zonder iets van de gruwelijke jaren 70 mee te krijgen. De killing fields vertellen het verhaal van het schrikbewind van de toenmalige Rode Khmer leider Pol Pot en de miljoenen doden als gevolg van zijn "beleid". Een toch wel heel heftigste dag.

Op naar vrolijkere zaken! Vanuit Phnom Penh reizen we door naar Siem Reap, dé uitvalsbasis om naar het tempelcomplex Angkor te gaan.Een heus avondje stappen in een barstreet die doet denken aan my sweet sixteen in Marmaris of Salou met cocktails voor €1,50. We liggen om 0.00 in bed. (Jaaa..Dat is een soort 5 uur in de ochtend voor reizigers hoor!)

Elke fotograaf zweert erbij, als je in Siem Reap bent moet je het "gouden uur" - bij zonsopgang in dit geval - bij Angkor Wat meemaken. De wekker gaat om 4.15 en onze vrolijke, leergierige en soms stuiterende tuktuk chauffeur neemt ons een dagje op sleeptouw door het 400km2 grote tempel-imperium. We zitten er helemaal klaar voor, het is nog pikkedonker...het wordt lichter en wat zien we...bewolking. Evengoed, de weerspiegeling van de tempel en de lichtcombinaties zijn prachtig. Na Angkor Wat: Angkor Thom (dat is geen grap). De grote vierkoppige Boeddhabeelden staan hier centraal in de tempel, schitterend, eigenlijk mooier dan de veel bekendere Angkor Wat. Tot slot de tempel(ruïne) waar menig natte droom vorm is gegeven. De film Tombraider - met uiteraard Angelina Jolie in een veels te strak pakje in de hoofdrol - is hier opgenomen. Van een tempel is bijna geen sprake meer, de natuur en de immense bomen (wortels) hebben de tempel werkelijk uit elkaar gescheurd. Heel indrukwekkend en tevens onmogelijk om goed op camera vast te leggen.

Eigenlijk doen we met ons veel te korte bezoek geen recht aan Cambodja, maar op ons verlanglijstje prijkt al een tijd een ander land: Op naar Myanmar!

Geschreven door Douwe-en-kim.op.reis