Met enige vertraging, maar daar zijn we dan, welkom in Nieuw Zeeland (tekst van de titel)- Het Noorder-eiland!

Wat meteen opvalt bij aankomst in Auckland is dat de Maori-cultuur met trots wordt gedragen en goed geworteld is in het Nieuw-Zeelandse leven. Een grote tegenstelling tot de in reservaten "weggestopte" Aboriginals in Australië. Positief!

Omdat we (pas) twee weken eerder besloten om daadwerkelijk naar het land van de Kiwi's te gaan was het huren van een campervan niet meer mogelijk: het is hier in de maanden december en januari zomervakantie en alles is reeds verhuurd. We hebben echter een stationwagen gevonden (ook huur) waarbij de achterbank is vervangen door een bedstee en daarin is een - naar het uitziet - een comfortabel matras gelegd. Verder is de auto (Toyota Estima 3.0) volgestampt met alle benodigde kampeerspullen. Zelfs een gloednieuwe blikopener maakt deel uit van het assortiment zo'n ding dat je nooit nodig hebt...totdat je
met een blik in je handen staat...Ohja.

Vanuit Auckland bezien rijden we eerst richting het noorden - The Bay of Island (hoe noordelijker je gaat op het Noordereiland, het warmer en droger het wordt). Naar de Bay Of Islands ga je voor de volgende reden(en): strand en/of duiken. We zijn de afgelopen 2,5 maand verwend met stranden dus in ons geval: duiken bij het marine-reservaat Poor Knights. Waar deze duiklocatie haar naam aan te danken heeft is niet geheel duidelijk, Captain Cook was hier in de buurt (wat een druk baasje moet dat zijn geweest in zijn tijd) en, net als in Australië, gaf hij de vreemdste namen aan de plekken die hij en zijn schip Endeavor aandeden. De duiklocatie zelf behoort tot één van de beste in de categorie subtropische duiken. Met een watertemperatuur van 17 graden stellen we het woord subtropisch wel ter discussie.

Een memorabel uurtje varen naar de Poor Knights: Kim komt ongeschonden en als winnaar uit de zeeziektestrijd! De twee duiken zijn fantastisch: kelpbossen, octopus, het skelet van een potvis, de grootste zeegrot ter wereld, heel veel vis en...nudibranches! Dat laatste behoeft wat extra uitleg. Nudibraches zijn eigenlijk naaktslakken. Hoe oninteressant ze boven water zijn, zo interessant zijn ze onderwater: ze zijn zeldzaam en vertonen alle kleuren van de regenboog. Douwe wordt er overigens niet erg warm van, die was op zoek naar Orka's (die we helaas niet hebben gezien).

Na de duiken rijden we richting Rotorua. Dat is zo'n 1.000km naar het Zuiden. In ons enthousiasme - en allicht ook wel naïviteit - zijn we in de veronderstelling dat na elke bocht wel een "oeehh" of een "aaah wat mooi" uit onze monden te horen valt. De voor ons toch wel bittere waarheid: 1.000km rijd je over eenbaanswegen door licht glooiend....weidelandschap a la Nederland. Hmm..

Op de route naar Rotorua stoppen we eerst bij de Bay of Plenty (gemeente) om naar Hot Water Beach te gaan. Geologen, antropologen en iedereen die te maken heeft met (verschuivende) tectonische platen, grondsoorten, vulkanen en gesteente kunnen hun harten hier in Nieuw Zeeland ophalen. Hot Water Beach is daar een voorbeeld van: een klein stukje strand waar je een kuil kunt graven en waar er (gloeiend) heet water, opgewarmd door lava, verschijnt. Wij komen dapper aan met onze schep om onze eigen Spa-kuil te graven....blijkt dat het kleine stukje strand volledig door Duitsers in beslag is genomen...al jaren! Dat verbaasd ons ook eigenlijk niets..die kunnen kuilen graven als de beste :-). De foto verteld alles, we zijn met gierende banden weggescheurd.

Daarnaast hebben we in de 2.000km die we hebben gereden nog 2 bijzonderheden om te delen: de vulkanische meren in Wai-O-Tapu (net ten zuiden van Rotorua) zijn schitterend in verschillende kleuren en de Tongariro-Alpine Crossing. (De Maori hebben alle plaatsen namen gegeven, échte tongbrekers en ze worden nog veel leuker na een glas wijn).

De Tongariro is één van de negen Great Walks van Nieuw Zeeland. Een heel slimme manier van de NZ-regering om de toeristen naar bepaalde wandelingen te lokken zonder dat ze als een doldwaze zelf aan het ontdekken gaan. Deze negen wandelingen zijn veelal meerdaags, fantastisch geprepareerd met bordjes, (hang)bruggen en trappen. Onze route op het noorder-eiland hebben we bepaald op basis van het weer: De Tongariro Alpine Crossing Hike gaat bijvoorbeeld van 800m naar een hoogte van 2.500m en bij te harde wind of regen wordt de wandeling afgelast.

De dag dat we dan ook aan de start van deze 20km lange tocht (gem. 7 uur wandeltijd) verschijnen is het schitterend weer: onbewolkt en windstil: Yes!!
Kim is echter al een dag ziek (griep) maar is toch zo koppig om "het te gaan proberen". (Heb je wel is een zieke 20km -hoofdzakelijk omhoog klimmend- 7 uur lang zien lopen? Ik ook niet). Na 5 km. moet ze dan dan toch de handdoek in de ring werpen, duizelig en sterretjes zien over smalle paden met duizelingwekkende kliffen: niet verstandig. Ze komt weer veilig aan op de camping en Douwe zet de tocht naar Mount Doom, diep in Mordor (Lord of the Rings voor de onwetenden) voort. Een prachtige maar toch wel behoorlijke zware tocht over maanlandschap, langs helderblauwe vulkanische meren en prachtige panorama-achtige uitzichtpunten, fantastisch! (Sorry Kim). In iets meer dan 5 uur voltooid, het mag dan geen race zijn, toch leuk om te vertellen als mensen er 8,5 uur over hebben gedaan :-).

De weg vanaf Tongariro richting Wellington wordt mooier. Weidelandschappen worden nu regelmatig afgewisseld met bergen en dennenbomen. Onderweg passeren we de wijnvelden in Martinborough. We huren een fiets en gaan verschillende wijnboerderijen af voor een proeverij. De rode wijn kan ons (helaas) nog steeds niet bekoren, maar na drie wijntjes proef je daar niets meer van. Gelukkig hadden we een helm op tijdens het fietsen.

Aangekomen in de hoofdstad en één van de winderigste (en natste) steden ter wereld (alleen Chicago is winderiger hebben we ons laten vertellen): Wellington! Een stad met 450.000 inwoners en de plaats waar je de boot neemt naar het Zuidereiland. Eigenlijk is Wellington een ontzettend leuke stad. Op artistiek fraaie en vooral subtiele wijze maken ze gebruik van de wind. Een paar voorbeelden: een centrifuge waar wind doorheen waait waardoor de kleuren veranderen (hoe harder de wind, hoe roder de centrifuge). Een windmachine dat geluiden opwekt en de letters van Wellington geschreven a la Hollywood alleen de laatste letters zijn weggeblazen. Ook zijn er allemaal kunstzinnigheden verwerkt in de straatstenen, huizen en fietsenrekken, erg leuk!

In Wellington snuiven we wat cultuur op. In het Te Papa Nationaal Museum wordt de achtergrond van de Haki ons uitgelegd. Jullie ongetwijfeld welbekend...The All Blacks (rugby team NZ) voert een rituele dans op om respect te tonen aan haar tegenstander. Dat is de moderne versie van de Haki. Het oorspronkelijke verhaal in het heel kort: een stamhoofd wordt achtervolgd door een rivaliserende stam en terwijl hij onderduikt in een voedelopslagplaats zegt: Zal ik sterven of zal ik overleven ofwel: Haki. (Hij overleeft overigens). De Haki dans is daarna een eigen leven gaan leiden en nu vooral bekend door the All Blacks (die speciale danstraining krijgen van de Maori).

Ook de Kiwi (vogel) is uiteraard onderdeel van onze ontdekkingstocht door NZ. Vallen wij even door de mand als we vragen waar we er 1 overdag kunnen zien. Het zijn dus nachtdieren...We spelen vals en gaan naar een opvangkliniek voor deze met uitsterven bedreigde vogel. In de opvang hebben ze (met lampen etc.) dag en nacht omgeruild. Je kunt ze dus overdag zien...terwijl ze actief eten aan het zoeken zijn!

Dan zit ons avontuur op het Noordereiland erop en gaan richting het zuiden! Afsluitend:

We waren niet bijster onder de indruk van het Noordereiland qua natuur. Daarnaast is het er ongelooflijk duur (ook al stel je je daar op in) en veel van de activiteiten zijn, achteraf, niet het geld waard. We houden goede hoop
op het Zuidereiland, daar zijn andere backpackers wél enthousiast over!

Nog een kleine vergelijking qua campings tussen Australië en NZ: waar in Australië de douches & wastafels en toiletten van elkaar gescheiden zijn...is dat in NZ niet zo. Dan moet je je het volgende indenken: je bent onder de douche helemaal in je sas met badedas, je bent je tanden Prodent wit aan het poetsen of je bent je haar op Dragonball Z wijze aan het stylen...en dan zit er in dezelfde (kleine!) ruimte iemand een vulkaanuitbarsting te reproduceren..met alle geluiden van dien. Tsja...

Dat was het weer voor nu! We vinden het bijzonder leuk om jullie commentaren te lezen dus blijven doen! Heb je kortetermijnplannen voor NZ? Laat het ons weten! :-).

Dikke kus van ons

Geschreven door Douwe-en-kim.op.reis