Met Kim als reisleidster staat er één ding als paal boven water: je verlaat de gebaande paden om op heel vreemde plekken terecht te komen: Vanuatu!

Waar ligt Vanuatu nou eigenlijk? Dat is vrij simpel: tussen Micronesië, Nieuw Caledonië, Tuvalu, Solomon Eilanden en Fiji. Nu weten jullie waarschijnlijk precies waar het ligt...extra hint, 1.500 km ten oosten van Australië en een kleine 3 uur vliegen vanuit Sydney. Vanuatu bestaat uit 83 eilanden. (De criteria waaraan een officieel eiland moet voldoen zijn niet geheel concreet, per dag verschilt het als je aan een Nivu (lokale bewoner Vanuatu) vraagt.

Wat valt er te doen?

• Paradijselijke stranden
• Blue Holes
• Duiken
• De meest toegankelijke (zeer) actieve vulkaan ter wereld beklimmen.

We zijn geland op het hoofdeiland Efate. Je komt direct in een heel andere wereld terecht. Vanuatu is een derdewereldland, wegen - als er al wegen zijn - zijn...uitdagend. Kijk niet vreemd op als er ineens een deel van de weg...weg is.

Met de taxi van de luchthaven naar ons verblijf kost 18 euro, voor 10 min. in de taxi. Jawel: Derdewereldland of niet, alles is hier schreeuwend duur. De reden: cruiseschepen. Circa 1x per week komt er een stad op zee langs, dropt tussen de 2000 en 5000 man op het eiland en tsja..dan zijn de Nivu toch verdomd slim om de exorbitante prijzen in stand te houden. Overigens op een cruiseship-dag kun je beter 24 uur in je hotelletje blijven, alle taxi's zijn bezet, stranden overvol en de prijzen verdubbelen letterlijk nog een keer. Geen cruiseschipdag? Dan heb je letterlijk alles voor jezelf.

We huren een auto waarmee je in circa 3 uur rijden een rondje om Efate kan maken. Stops bij hagelwitte stranden, een zeeschildpaddenopvang en een Bluehole: het is er simpelweg prachtig. Een Bluehole is over het algemeen een zoetwaterpoel. Omdat de poel volledig omringd is door een bepaalde steen (limestone) wordt het water gezuiverd waardoor er kristalhelder water en een blauwe gloed ontstaat.

En toch leven de bewoners (buiten de "hoofdstad") in simpele gevlochten hutjes, geen riolering en om maar te zwijgen over een IPad of een IPhone. Applemania heeft dit deel van de wereld nog niet veroverd. Het is een gekke mix: heel duur en toch geen bakstenenhuis te vinden.

Vanuit Efate vliegen we in een klein uurtje naar Tanna: op naar de vulkaan! Waar er nog wegen waren op Efate, ontbreekt het daar op Tanna volledig aan. We worden opgehaald door de eigenaar van onze boomhut in een 4wheeldrive. 2 uur stuiterend door de jungle met een maximumsnelheid van 25 km per uur en we hebben onze boomhut....niet bereikt. Het laatste deel van de weg is zo slecht dat we nog 15 min. moeten lopen. Je moet er wat voor over hebben. De eigenaar van de boomhut verteld ondertussen dat hij 5 boomhutten had, maar door de cycloon in 2015 nog maar 2. Niet een heel geruststellende gedachte..zeker niet als we aankomen, 23 meter omhoog moeten over een waggelde trap en de arlmleuning breekt halverwege...maar, we hebben het overleefd!(maar geen oog dichtgedaan s nachts)

Goed, op naar de vulkaan! Met de auto wordt je tot vlak onder de rand van de vulkaan gebracht. 10 minuutjes lopen en je staat letterlijk op de rand! Geen omheining, geen lint, niets. Één verkeerde stap en je valt 50 meter naar beneden en valt tussen de lava. In principe kun je over de rand een rondje om de vulkaan heen lopen. Je blijft echter aan de kant waar de as de andere kant op blaast. Elke paar minuten is er een kleine uitbarsting, gepaard met zware donder waarbij de lava tot op ooghoogte uit de vulkaan spuit (dat is dus 50 meter!) Met een beetje "geluk" spuit er een stuk lavagesteente over je heen, ploft achter je neer en dan kun je met je flesje water een heuse dampwolk creëren. We blijven er tot zonsondergang zodat de kleuren helemaal tot hun recht komen, oranje/rood tegen een donkere achtergrond. Een prachtig schouwspel.

Na Tanna vliegen we naar Santo, het grootste eiland van Vanuatu. Op Santo zijn we van plan te duiken bij het scheepswrak van de SS President Coolidge en Million Dollar Point. Een kleine stukje geschiedenis:

Tijdens de 2e wereldoorlog is Santo gebruikt als bevoorradingseiland voor de Amerikaanse troepen die streden tegen de Japanners. Ter verdediging is de gehele aanvoerroute naar de haven van Santo volgelegd met mijnen. Door uitstekende communicatie van de Yanks is het oorlogsschip van 260m lang - SS Coolidge - op de zelf geplaatst mijnen gevaren. Niet 1 mijn, maar door de snelheid van de boot door 3 mijnen geraakt en zonk binnen 5 minuten. Het schip ligt tussen de 20 en 35 meter diep en is erg interessant om binnen te gaan. Het ligt slagzij en om door de kabines te duiken en de vorm van het schip te volgen, duik je af en toe op zn kop.

Million Dollar Point. Na afloop van de 2e wereldoorlog wilde de Amerikanen zo snel mogelijk terug naar huis. (Het eiland Santo was oorspronkelijk in handen van de Fransen en Engelsen). De Amerikanen hadden er voor miljoenen dollars aan materialen opgeslagen. Tanks, bommen, hijskranen etc. Maar dit was te duur om terug te schepen naar de US. Ze dachten de spullen te verkopen voor een paar dollar per kilo aan de Engelsen. Deze weigerden echter ("ze laten de spullen toch wel achter") waardoor de Amerikanen alles maar in zee gegooid hebben: Million Dollar Point.
Overigens vonden wij deze duik, buiten de geschiedenis om, niet erg interessant: weinig koraalvorming vanwege de roest, de kranen zijn niet meer te onderscheiden en weinig zeeleven.

De laatste vermeldingswaardige activiteit die we hebben gedaan is Millenium Cave waarbij je in een halve dag 4 activiteiten afwisselt: hiking, caving, canyoning en swimming en dat alles dwars door een rivier. Tijdens ons uurtje in de grot was er echter een enorme hoosbui buiten waarbij ons zwemgedeelte in de rivier veranderde van de "lazy river" in een heuse wildwaterbaan. Het waterpeil steeg letterlijk 60 cm in een uur, ook onze gidsen werden steeds ongeruster. Uit noodzaak hebben we 1,5 uur op een rots - in het midden van de rivier - moeten wachten totdat we veilig genoeg de rest van de rivier konden afzakken. Letterlijk raften zonder boot, maar een prachtig verhaal met een goede afloop rijker!

Voor de rest hebben we op Santo hoofdzakelijk geluierd, scootertje gehuurd en van strand naar blue hole gehopt. Héél vervelend.

Op naar Nieuw Zeeland! Dachten we...
Eenmaal aangekomen op de luchthaven van Santo blijkt ons vliegtuig al 3 uur geleden vertrokken te zijn. We horen jullie denken en het antwoord is nee: we waren op tijd! Vanuatu Air besloot om 3 uur eerder te vertrekken zonder een deel van haar passagiers te informeren. Daar sta je dan, krijg je te horen dat je niet gebeld bent omdat je geen lokaal nummer hebt en dat de volgende vlucht over 4 dagen gaat...

Lang verhaal kort, de vertraging is 2 dagen geworden die volledig door Air Vanuatu zijn betaald. Zoals een echte Hollander betaamt...klacht indienen en proberen ons geld van de vlucht ook terug te krijgen. Wie weet :-)

Op naar het land van de Kiwi's en het land dat 10x meer schapen telt dan mensen. We zijn benieuwd!

Dikke kus van ons

Ps: voor meer foto's, zie 5.1!!

Geschreven door Douwe-en-kim.op.reis